Στήλη Ἅλατος ... Σήμερα Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος

  Ὁ Ἐπίσκοπος Ὠλένης

  Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Σ

                                                   Κυριακή   22   Μαῒου   2022 

 Στήλη Ἅλατος ...    

 

 

       Σήμερα Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία  προβάλλει ἐνώπιόν μας τήν σωτήρια συνάντηση τῆς Σαμαρείτιδος μετά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέ τόν διάλογον πού κάνει ἡ Σαμαρεῖτις μέ τόν Χριστόν γνωρίζει πιά εἶναι ἡ σωστή λατρεία τοῦ Θεοῦ καί ποία εἶναι ἡ σχέσις τοῦ ἀνθρώπου  μέ τόν Θεόν, γιά νά πραγματοποιηθεῖ ἡ σωτηρία του. Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι: «οἱ ἀληθινοί προσκυνηταί προσκυνήσουσι τῷ πατρί ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ∙ καί γάρ ὁ πατήρ τοιούτους ζητεῖ τούς προσκυνoῦντας αὐτόν»(Ἰωάν. Δ΄, 23).

    Γιά νά Τόν ἀκολουθήσουμε ἀλάθητα, ἄς ἐξετάσουμε τί σημαίνει νά λατρεύουμε τόν Θεό Πατέρα «πνευματικά καί ἀληθινά». Ὁ Ἰη-σοῦς Χριστός εἶναι ἡ ἀλήθεια. Τό μαρτύρησε ὁ Ἴδιος διαβεβαιώ-νοντας ὅτι «Ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή»(Ἰωάν. ΙΔ, 6). Ὁ Χριστός, ἡ Ἀλήθεια, εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, πού ὑπῆρχε προαιώνια στόν Θεό καί πού εἶναι Θεός (Ἰωάν.Α΄, 1-20). Διά τοῦ Λόγου δημιουργήθηκαν ὅλα τά ὄντα, ὁρατά καί ἀόρατα (Ἰωάν.Α΄, 3). «Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν. Καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά πατρός, πλήρης χάριτος καί ἀληθείας» (Ἰωάν. Α΄, 14).

    Αὐτό σημαίνει ὄχι ὅτι μᾶς δόθηκε κάποια γνώση περισσότερο ἤ λιγότερο λεπτομερής καί καθαρή γιά τήν χάρη καί τήν ἀλήθεια, ἀλλά ὅτι ἠ ἴδια ἡ χάρη καί ἡ ἴδια ἡ ἀλήθεια  φυτεύθηκαν στήν ὕπαρ-ξή μας, κάμνοντάς μας «μετόχους τῆς θείας φύσεως (Β΄Πέτρου Α΄, 4).

      Ἡ ἀλήθεια εἶναι τό «Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας»(Ἰωάν. ΙΕ΄, 26). Εἶναι τό Πνεῦμα «πού ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα»(Ἰωάν῍ Ε΄, 26). Εἶναι «τό Πνεῦμα τό Ἅγιον»(Ἰωάν. ΙΔ΄, 26).Εἶναι «τό Πνεῦμα τοῦ Υἱοῦ καί καθώς συνιστᾶ μαζί μέ Αὐτόν καί τόν Πατέρα τή μία, ἀδιαίρετη καί ἀσύγχυτη Θεία Οὐσία. Ἡ ἀποδοχή τῆς ἀλήθειας εἶναι συγχρόνως ἀποδοχή καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι’αὐτό ἡ παναγία Ἀλήθεια ἐξαγγέλλει τήν ἀποστολή τοῦ Πνεύματος στούς μαθητές της ἀπό τόν Πατέρα (Ἰωάν. ΙΔ΄, 26). Εἶναι φυσικό νά βρίσκεται τό Πνεῦμα τῆς Ἀλήθειας μαζί  μέ τήν παναγία Ἀλήθεια καί νά ἐπισφραγίζει τίς ἐνέργειές Της. Εἶναι φυσικό , ἐπίσης, νά φανερώνεται πλήρως ἡ ἀλήθεια ἐκεῖ ὅπου ἐνεργεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα, καθώς εἶπε ὁ Κύριος στούς Μαθητές Του: «Ὅταν δέ ἔλθη Ἐκεῖνος , τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς  εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν»(Ἰωάν. ΙΣΤ΄, 13).

    Τὀ Ἅγιον Πνεῦμα κηρύσσει στούς ἀνθρώπόυς τόν Υἱόν πού εἶναι ὁμοούσιός Του. Τό Πνεῦμα ἔρχεται στούς ἀνθρώπους, ὅταν αὐτοί πιστεύουν στόν Υἱὀ πού εἶναι ὁμοούσιός Του. Τό Πνεῦμα οἰκοδομεῖ πνευματικά τόν ἀληθινόν χριστιανόν καί τόν κάνει κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ. Τό Πνεῦμα παρουσιάζει καί ἐγκαθιστᾶ τόν Χριστό στό ἐσωτερικό τοῦ ἀνθρώπου, στήν καρδιά του. Τό Πνεῦμα κάνει τούς ἀνθρώπου παιδιά τοῦ Θεοῦ, ἐξομοιώνοντάς τους μέ τόν Χριστό, δί νοντάς τους τά χαρακτηριστικά  τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν προσεύχονται οἱ ἄνθρωποι πού ἔχουν γίνει παιδιά τοῦ Θεοῦ, ἀπευθύνονται σ’ Αὐτόν σάν σέ Πατέρα. Γιατί τό Ἅγιον Πνεῦμα πληροφορεῖ καθαρά τό πνεῦμα τοῦ ἀνακαινισμένου ἀπό Αὐτό ἀνθρώπου πώς ἔχει γίνει παιδἰ τοῦ Θεοῦ.

    Ἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς σωτηρίας εἶναι ἡ ἀπάρνηση τῆς ἁμαρτίας, ὅπως ἔκανε ἡ Σαμαρεῖτις. Ἁλλά μέ τήν ἁμαρτία ἔχουμε ἐξοικειωθεῖ τόσο, ὥστε αὐτή ἔχει ταυτισθεῖ μέ τήν φύση μας, μέ τήν ἴδια τήν ψυχή μας. Γιά νά ἀπαρνηθοῦμε, λοιπόν, τήν ἁμαρτία, πρέ-πει ὁπωσδήποτε νἀ ἀπαρνηθοῦμε τήν πεσμένη φύση μας, πρέπει νά ἀπαρνηθοῦμε τήν ψυχή μας (Ματθ. Ι΄, 39), πρέπει νά ἀπαρνηθοῦμε ὄχι μόνο τά προφανῶς  κακά ἔργα, ἀλλά καί τά καλά ἔργα τοῦ «παλαιοῦ ἀνθρώπου»(Ἐφεσ. Δ΄, 22), τά ὁποῖα τόσο ἐκτιμᾶ καί θαυμάζει ὀ κόσμος. Οὐσιαστικά πρέπει νά ἀντικαταστήσουμε τόν τρόπο σκέψεώς μας μέ «τόν νοῦν τοῦ Χριστοῦ¨(Α΄Κορ. Β΄, 16).

    Ἄς ταπεινωθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος μας. Ἄς ἀποδεσμευθοῦμε ἀπό τόν τρόπο σκέψεως πού μᾶς ὑποβάλλει ἡ πεσμένη φύση μας, τόν τρόπο σκέψεως πού ἐναντιώνεται στήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Ἄς ἀκολουθήσουμε τήν ἀλήθεια, καί τότε θά κληρονομήσουμε τήν ἀλήθεια, ἡ ὁποία ἐλευθερώνει τόν ἀνθρώπινο νοῦ ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας.

     Μόνο ὁ ἀληθινός χριστιανός μπορεῖ νά εἶναι ἀληθινός λάτρης τοῦ Θεοῦ, καθώς λατρεύει καί διακονεῖ τόν Θεό ὡς Πατέρα «πνευματικά καί ἀληθινά», μέ ἀποτέλεσμα τήν κοινωνία μαζί Του καί τήν ἐπίτευξη τῆς σωτηρίας του καί τήν θέωσή του. ΑΜΗΝ.

Πηγή εικόνας: https://www.imkifissias.gr