Αντώνης Γ. Ρούμπος

Απεβίωσε χθες, 4-12-2023 ο Αντώνης Ρούμπος.

Εγκατέλειψε αναπάντεχα την γειτονιά των αγγέλων που γεννήθηκε, μεγάλωσε, έζησε και ΔΟΥΛΕΨΕ.

Εγκατέλειψε την οδό Μπιζανίου και τον τον κόσμο.

Είναι και θα είναι όμως παρών.

Για να αποδώσουμε τον Γιάννη Ρίτσο κάπως διαφορετικά, ο Αντώνης μας μένει εδώ, δεν έφυγε, δεν λείπει.

Ένας από τους τελευταίους ράφτες του Πύργου (ο τελευταίος κλασσικός ράφτης της πόλης μας) ξεκίνησε να δουλεύει από 7 ετών στο ραφείο του Θεοχαρόπουλου (ο μαστοράς μου έλεγε πάντα ο Αντώνης, εκφράζοντας το σεβασμό στην ίδια τη ζωή).

Από παιδί συμμετείχε στα δρώμενα της πόλης, συμμετέχοντας σε παρέες, κάνοντας φιλίες και ζώντας τη ζωή με τρόπο έντονο.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, άνοιξε το δικό του ραφείο στην 28ης Οκτωβρίου, στου Σεμπέκου, ενώ από το 1981 το μετάφερε στην οδό Μπιζανίου 1.

Το ραφείο του Αντώνη ήταν σημείο συνάντησης σχεδόν των πάντων. Οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν, με επίκεντρο κοινωνικά ζητήματα και την πολιτική.

Την αδικία που κυριαρχεί στον κόσμο και τον καταστρέφει.

Ο Αντώνης ήταν οργανωμένος στο ΚΚΕ, μια διάσταση της προσωπικότητάς του που αν την αγνοούσαμε δεν θα λέγαμε τίποτα.

Φορέας της πολύ μεγάλης εργατικής παράδοσης της πόλης μας, που έχει ξεχαστεί από το γενικό κοινό, ο Αντώνης ήταν ενεργό μέλος του Κόμματος, μια επιλογή που υπηρέτησε με ιερή ευλάβεια μέχρι το τέλος της ζωής του.

Πρώτος στους κοινωνικούς αγώνες, πρώτος στις συζητήσεις, πρώτος στις θυσίες, που απαιτούνται για να συμμετέχει κανείς στο αριστερό κίνημα.

Όταν τον έβλεπα μου έρχονταν στο μυαλό οι αναμνήσεις από το δράμα που έζησαν τα παιδιά της ΚΝΕ με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την γκρέμισμα του οράματος να γίνει η ουτοπία πραγματικότητα από την οποία θα ξεπηδήσει ο Νέος Άνθρωπος, δηλαδή ένας καλύτερος και δίκαιος κόσμος.

Όμως το κριτήριο του στην αξιολόγηση του κόσμου δεν ήταν η πολιτική ή/και κομματική τοποθέτηση του καθενός, αλλά η ποιότητα των τρόπων, συμμετοχής του καθενός στην καθημερινή κοινωνική πραγματικότητα.

Για τον Αντώνη η καλημέρα η καλησπέρα, ο χαιρετισμός, είχε κεφαλαιώδη σημασία. Ήταν το Α και το Ω.

Δημιούργησε μια εξαιρετική οικογένεια με την Μέλπω Μπόκιου από το Σκουροχώρι, καμαρώνοντας την οικογένεια της κόρης του Ειρήνης με τα λατρευτά εγγονάκια του.

Γεια σου Σύντροφε Αντώνη. Καλό κατευόδιο.

Θα είσαι πάντα παρών στις ψυχές όσων σε αγάπησαν και αγάπησες, όσων εκτίμησες και σε εκτίμησαν.