Το να γράφει κανείς για το λιμό στο Σουδάν είναι σχεδόν αφόρητο. Όχι μόνο για την απαρίθμηση της φρίκης. Ότι δηλαδή το 95% του πληθυσμού των 46.875.000 κατοίκων του δεν τρώει ούτε ένα γεύμα ημερησίως, ότι ο διευθυντής του τοπικού παραρτήματος του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος δηλώνει πως δεν μπορεί να φροντίσει πάρα μόνο 10% των ανθρώπων αυτών, ότι μαζί με την παραδοχή της υπεύθυνης της ΜΚΟ «Διεθνής Αλληλεγγύη», Ζιστίν Πικεμάλ πως αυτή θα είναι η μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση που γνώρισε ποτέ το Σουδάν παραμονεύει η χολέρα και ο δάγκειος πυρετός, ότι η έκκληση του ΟΗΕ και της UNICEF στη Γενεύη για 4,1 δισ. δολάρια βοήθειας στους Σουδανούς, μόνο κατά 5% προς το παρόν καλύπτεται. Αλλά κυρίως γιατί αυτή η απαρίθμηση είναι κοινοτοπία που δεν προκαλεί καν έκπληξη.
Στο Σουδάν γενιές ανθρώπων γεννιούνται μέσα στην πείνα και πεθαίνουν (και) από πείνα, χωρίς να γνωρίσουν άλλη συνθήκη.
Προέλευση, περισσότερα στην https://www.epohi.gr/article/49245/pethainontas-sto-soydan
Αναδημοσίευση - Πεθαίνοντας στο Σουδάν
Typography
- Smaller Small Medium Big Bigger
- Default Helvetica Segoe Georgia Times
- Reading Mode