Αλγερία: Λαϊκός ξεσηκωμός για δημοκρατία και πολιτικές ελευθερίες

ΑΛΓΕΡΙΑ

Λαϊκός ξεσηκωμός για δημοκρατία και πολιτικές ελευθερίες

Καταστολή και ποινικοποίηση του κινήματος

Μετά από πολλές 10ετίες ο αλγερινός λαός εξεγείρεται και επίμονα εδώ και σχεδόν οκτώ μήνες διεκδικεί μαζικά, ειρηνικά και δυναμικά μια «δεύτερη ανεξαρτησία»: μια χώρα με δημοκρατικούς θεσμούς και πολιτικές ελευθερίες όπου δεν θα έχουν πλέον θέση εξουσίας το πολιτικό προσωπικό του αντιδημοκρατικού και διεφθαρμένου «συστήματος» ή ο στρατός που τόσα χρόνια διαφεντεύουν τη χώρα των 41 εκατ. κατοίκων*, του πετρελαίου και του 4.200$ κατά κεφαλήν εισοδήματος.

Οι μαζικές και σε πολλές περιοχές της χώρας διαδηλώσεις της «Παρασκευής» (και της «Τρίτης» για τη φοιτητική νεολαία) ξεκίνησαν την Παρασκευή 22 του περασμένου Φλεβάρη μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του τότε προέδρου Α. Μπουτεφλίκα για πέμπτη συνεχή προεδρική θητεία. Η μοναδική αυτή υποψηφιότητα εξόργισε τον αλγερινό λαό, αφού από το 2013 που ο Α. Μπουτεφλίκα υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό αμφισβητείται η δυνατότητά του να κυβερνήσει (υπέργηρος, νοσηλεύεται τακτικά σε νοσοκομείο της Ελβετίας, δεν εκφωνεί από τότε δημόσιους λόγους και η τελευταία του δημόσια εμφάνιση ήταν το 2018 σε αναπηρικό καροτσάκι).

Κεντρική διεκδίκηση των διαδηλωτών-τριών ήταν η άμεση απόσυρση της υποψηφιότητας του Μπουτεφλίκα και η αποχώρηση από τα κέντρα λήψης πολιτικών αποφάσεων του πολιτικού προσωπικού του πολύχρονου «συστήματος». Υπό τη πίεση του συνεχώς διογκούμενου κινήματος (hirak) και με την παρότρυνση του στρατού ο Μπουτεφλίκα παραιτήθηκε (2/4). Να επισημανθεί ότι οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις στο Αλγέρι πραγματοποιούνται παρά την απαγόρευση που ισχύει από το 2001!

Καταστολή αντί διαλόγου

Ενώ οι διαδηλώσεις της «Παρασκευής» συνεχίζονται με εκατομμύρια πολίτες στους δρόμους** να απαιτούν δημοκρατία και «να φύγει το διεφθαρμένο σύστημα», ενώ πραγματοποιούνται πετυχημένες κλαδικές απεργίες (π.χ γιατρών), ορίζεται – με συνοπτικές αλλά τυπικά θεσμικές διαδικασίες – ως προσωρινός πρόεδρος με περιορισμένες δικαιοδοσίες ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Α. Μπενσαλάχ (9/4) που ανακοινώνει αμέσως τη διεξαγωγή προεδρικών εκλογών στις 4 Ιουλίου.

Αρχές του καλοκαιριού η θητεία του Μπενσαλάχ επιμηκύνεται ντε φάκτο, οι εκλογές δεν διεξάγονται και έτσι ανακοινώνει τη σύσταση «Φόρουμ Διαλόγου για την αναζήτηση διεξόδων από την κρίση» με συντονιστή τον πρώην πρόεδρο της Βουλής Κ. Γιουνές. Τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης μποϋκοτάρουν και δεν συμμετέχουν στο Φόρουμ που το θεωρούν λιγότερο ή περισσότερο «ανακύκλωση του καθεστώτος».

Παράλληλα, τα δακρυγόνα και οι αντλίες νερού κάνουν την εμφάνισή τους στις διαδηλώσεις και γίνονται δεκάδες συλλήψεις διαδηλωτών-τριών και στελεχών κομμάτων της αντιπολίτευσης, δημοσιογράφων, ακόμα και γνωστών μαχητών του αγώνα της εθνικής Ανεξαρτησίας (1954-1962).*** Παρόλα αυτά, το Ηirak επιμένει και διευρύνεται ενώ τα κόμματα επιχειρούν να σχηματίσουν συμμαχικά πολιτικά σχήματα και τα συνδικάτα με οργανώσεις κυρίως δικαιωμάτων καταθέτουν κοινές προτάσεις για παραίτηση κυβέρνησης και μεταβατική προεκλογική περίοδο έξι μηνών και συναινετικό θεσμικό εκδημοκρατισμό της άσκησης εξουσίας και των εκλογών.

Όχι στις νόθες εκλογές

Στα τέλη Αυγούστου, ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων Γ. Σαλάχ, σε μια επίδειξη του στρατού ως νευραλγικού κέντρου εξουσίας και επικαλούμενος το λαό που θέλει εκλογές γρήγορα, ανακοινώνει ότι στις 15 Σεπτεμβρίου πρέπει να συγκληθεί η το αρμόδιο για τις εκλογές όργανο και αρχές του Δεκέμβρη να διεξαχθούν προεδρικές εκλογές. Οι εξελίξεις είναι πλέον ταχύτατες.

Στις 8/9 το Φόρουμ Διαλόγου προτείνει πέντε «χειρονομίες κατευνασμού» προκειμένου οι εκλογές να διεξαχθούν ομαλά και να έχουν συμμετοχή.**** Την επομένη κιόλας μέρα το υπουργικό Συμβούλιο και στη συνέχεια η Βουλή, αποδυναμωμένη από παραιτήσεις βουλευτών της αντιπολίτευσης, υπερψηφίζει την αλλαγή του εκλογικού νόμου και τη σύσταση ου διεξαγωγής των εκλογών. Οι προτάσεις του Φόρουμ αγνοούνται παντελώς.

Ο Σαλάχ, στις συχνές δημόσιες παρεμβάσεις του είναι όλο και πιο απειλητικός, καταγγέλλοντας το «κίνημα» σαν συνομωσία από το εξωτερικό, πράκτορες σκοτεινών δυνάμεων που επιβουλεύονται τη χώρα κ.λπ.

Μετά τη νέα προκήρυξη των προεδρικών εκλογών, δεκάδες οι νέες συλλήψεις (ακόμα και σε σπίτια) και καταδίκες, η καταστολή των διαδηλώσεων αγριεύει και ποινικοποιείται η συμμετοχή στο Hirak (κίνημα). Παράλληλα, απαγορεύτηκε η είσοδος μη κατοίκων στο Αλγέρι, η λογοκρισία σε ραδιοτηλεόραση (δημόσια και ιδιωτική) έγινε ασφυκτική. Τέλος, απαγορεύουν κάθε συνάντηση (και σε κλειστό χώρο) κομμάτων της αντιπολίτευσης που αναζητούν κοινούς δρόμους δράσης. Και όλα αυτά στο όνομα του λαού που «..έχει τις ίδιες αξίες και αρχές με το στρατό»

Το «σύστημα» προετοιμάζει ολοταχώς τις εκλογές. Όμως, δικαστικοί, δικηγόροι και δήμαρχοι αρνούνται να συμμετέχουν στη διεξαγωγή τους. Από την άλλη, το «κίνημα» συνεχίζει απτόητο τις μαζικές διαδηλώσεις όπου βροντοφωνάζουν ποικιλόμορφα – ιδιαίτερα η νεολαία- φτάνει πια!

Η κατάσταση πλέον παραπέμπει σε στρατιωτική δικτατορία και όλα δείχνουν ότι η Αλγερία βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι.

Η αντιπολίτευση είναι κατακερματισμένη και οι διαφορές δεν μπορούν σε τόσο λίγο χρόνο να γεφυρωθούν, ενώ «το κίνημα» δεν απέκτησε οργανωτικές δομές. Ανεξάρτητα, ωστόσο, από τις άμεσες εξελίξεις, το hirak δεν είναι μια παρένθεση που θα κλείσει όπως επιδιώκει και προσδοκά το «σύστημα».

Γεωργία Ντούσια

* Ηλιακή σύνθεση πληθυσμού: έως 30 ετών:55%, έως 50 ετών 75%

**Ενδεικτικά, 14 εκατ. σε όλη τη χώρα και 1εκατ. στο Αλγέρι (16/3/2019)

*** Μεταξύ αυτών και η Λουίζα Χανούνε, γ. γραμματέας του Αλγερινού Εργατικού Κόμματος (τροτσκιστικό) και πρώτη γυναίκα υποψήφιος πρόεδρος το 2004. Καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκιση (!) και τον περασμένο Σεπτέμβρη απορρίφθηκε εκ νέου το αίτημά της για αποφυλάκιση.

****παραίτηση της κυβέρνησης, απελευθέρωση των διαδηλωτών και μελών-στελεχών της αντιπολίτευσης, αλλαγή εκλογικού νόμου, πραγματικά ανεξάρτητη εκλογικής επιτροπής, κατάργηση της λογοκρισίας.

 

Πηγή: http://epohi.gr