Του Νίκου Καλάκου

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με γενναιότητα και με αίσθημα ευθύνης απέναντι στον ελληνικό λαό αναγνώρισε τα λάθη της κυβέρνησης και προσδιόρισε τον χρόνο των εκλογών μέσα στον Μάιο, ζητώντας εκ νέου εντολή καθαρής πρωτιάς στην κάλπη της απλής αναλογικής και την αυτοδυναμία στην δεύτερη κάλπη της ενισχυμένης αναλογικής.

Εδώ οφείλω να υπενθυμίσω πως οι επόμενες εθνικές εκλογές θα διεξαχθούν με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, εξαιτίας της καιροσκοπικής στάσης του ΣΥΡΙΖΑ, που πρώτα κυβέρνησε δύο φορές με το μπόνους των 50 εδρών, αλλά όταν είδε ότι δεν θα ξανακερδίσει, ναρκοθέτησε το εκλογικό τοπίο με τη «νάρκη» αστάθειας της απλής αναλογικής. Δεν δίστασε μάλιστα να ζητήσει εμμέσως πλην σαφώς και τις ψήφους της Χρυσής Αυγής, για να φτάσει τους 200 βουλευτές, με τη γνωστή φράση του τότε υπουργού Εσωτερικών, κ. Βούτση ότι «δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με υπευθυνότητα έχει ενημερώσει εγκαίρως τον ελληνικό λαό ότι δεν είναι υπέρμαχος της απλής αναλογικής και για αυτό επανέφερε από το 2020 την ενισχυμένη αναλογική, σύστημα με το οποίο έχουν κυβερνήσει και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Για αυτό και διατύπωσε με σαφήνεια και καθαρότητα τη μία επιλογή του διλήμματος διακυβέρνησης προς τις Ελληνίδες και τους Έλληνες: αυτοδύναμη Νέα Δημοκρατία με πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και κυβερνητικό σχήμα που καλύπτει όλο τον χώρο από το Κέντρο έως τη Δεξιά.

Απέναντι σε αυτήν την καθαρή και σαφή πρόταση που τίθεται στον λαό, τι υπάρχει;

Ένας Τσίπρας που λέει ότι θέλει να σχηματίσει μια γενική και αόριστη «προοδευτική κυβέρνηση», μάλλον με το ΠΑΣΟΚ και τον Βαρουφάκη, ενώ ορισμένοι βουλευτές του αφήνουν ανοιχτό ακόμα και το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον Βελόπουλο!

Ο Ανδρουλάκης προτείνει συγκυβέρνηση αλλά όχι με πρωθυπουργό τον πρόεδρο του πρώτου κόμματος, όπως συμβαίνει σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, χωρίς να μας λέει ποιον θέλει τελικά να κυβερνήσει τη χώρα.

Είναι λοιπόν προφανές πως η μοναδική σταθερή επιλογή, για να μην μπει σε περιπέτειες η Ελλάδα, είναι η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μέσα σε τέσσερα χρόνια διαχειρίστηκε πολλαπλές κρίσεις και κράτησε τη χώρα όρθια στην πανδημία, μειώνοντας φόρους, αυξάνοντας μισθούς και συντάξεις και ενισχύοντας την εθνική άμυνα απέναντι στην προκλητικότητα του Ερντογάν. Δεν υπάρχει χρόνος για πειράματα, για αυτό η μόνη λύση διακυβέρνησης είναι η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.

Του Νίκου Καλάκου

Εδώ και μέρες, η αντιπολίτευση έχει επιδοθεί σε διαρκήfakenewsσχετικά με τη διαχείριση του νερού, κάνοντας λόγο για δήθεν ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα της ύδρευσης.

Καταρχάς, θα έπρεπε να γνωρίζουν ο πρόεδρος και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο δημόσιος έλεγχος της ύδρευσης είναι προστατευμένος από το Σύνταγμα και από σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, άρα δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ζήτημα. Εφόσον το γνωρίζουν, σκόπιμα παραπληροφορούν.

Με τον νέο νόμο της κυβέρνησης  ιδρύεται Ανεξάρτητη Δημόσια Ρυθμιστική Αρχή, η οποία θα διασφαλίζει τον δημόσιο έλεγχο στη διαχείριση του νερού και δεν θα υπόκειται σε διάφορες πιέσεις και ρουσφετολογικά παιχνίδια

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην Ελλάδα 295 φορείς παροχής ύδατος. Μόλις το 42% από αυτούς αναρτά δημόσια τα στοιχεία που οφείλει βάσει νόμου και δεν γνωρίζουμε καν αν μετρούν συστηματικά την ποιότητα του νερού που παρέχουν στους πολίτες. Σύμφωνα με στοιχεία που δηλώνουν οι ίδιες οι ΔΕΥΑ, έχουν απώλειες υδάτων μέχρι και 62%. Υπάρχουν ΔΕΥΑ που χρεώνουν έως και δύο φορές πιο ακριβά το νερό στους δημότες τους, με βάση τα στοιχεία που εκείνες αναφέρουν. Αυτό το πλαίσιο εποπτείας υπερασπίζεται η αντιπολίτευση; Για ποιο λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παραμείνει αυτός ο έλεγχος και η εποπτεία στη Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος; Μήπως για να αποφασίζει ο εκάστοτε Υπουργός και η εκάστοτε κυβέρνηση αν θα επιβάλει πρόστιμα στους Δήμους ή θα τουςκάνει τα «χατίρια»;

Ας είμαστε ειλικρινείς. Η Πολιτεία διαχρονικά δεν κατάφερε έως σήμερα να δημιουργήσει ένα συνεκτικό πλαίσιο ελέγχου στη διαχείριση του νερού, για αυτό και οι περισσότερες ΔΕΥΑ και οι ΟΕΒ είναι καταχρεωμένοι, διότι ποτέ δεν γινόταν σοβαρός και ουσιαστικός έλεγχος.  Από το 2015 ως το 2019 η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, επέβαλε όλα κι όλαεννέα (9) πρόστιμα.  Από το 2019 ως το 2020, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επέβαλε εξήντα δύο (62) πρόστιμα! Φυσικά και δεν μας ικανοποιεί η κατάσταση, για αυτό και ιδρύουμε μια Ανεξάρτητη Αρχή, που θα ελέγχει τη διαχείριση του νερού και θα πιέζει όλους τους δημόσιους φορείς που το διαχειρίζονται, να παρέχουν καλύτερες και πιο ποιοτικές υπηρεσίες στους πολίτες, χωρίς φυσικά να καθορίζει την τιμολογιακή πολιτική.

Καμία ιδιωτικοποίηση δεν προβλέπεται ούτε υποκρύπτεται, οπότε ας μας πει ο ΣΥΡΙΖΑ αν είναι τελικά με τις Ανεξάρτητες Αρχές, όπως διατυμπανίζει εδώ και καιρό, αν στηρίζει την θωράκιση του περιβάλλοντος και τη διαφύλαξη του νερού ή επιμένει να υπερασπίζεται όλες τις διαχρονικές παθογένειες του ελληνικού κράτους για να υφαρπάξει ψήφους.

Μία από τις πιο σημαντικές και παραγνωρισμένες στην κοινή γνώμη επιπτώσεις των Μνημονίων, στα οποία οδηγηθήκαμε το 2010 και ξαναμπήκαμε το 2015 λίγο πριν βγούμε, είναι η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης.

Η επιβολή περιορισμών στις προσλήψεις, η μείωση των μισθών και οι μετακινήσεις προσωπικού σε διάφορες υπηρεσίες με κριτήριο την ποσότητα και όχι την ποιότητα, αναπόφευκτα επηρέασαν την ομαλή λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης, παρά τις προσπάθειες που έκαναν και κάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Κατά τη θητεία της προηγούμενης κυβέρνησης, δεν έγιναν προσπάθειες βελτίωσης της κατάστασης ώστε να ενισχυθεί το Δημόσιο και να αξιοποιηθεί η κρατική περιουσία. Αντίθετα, υποθηκεύτηκε η κρατική περιουσία με το γνωστό Υπερταμείο, πουλήθηκε έναντι πινακίου φακής η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, θεσπίστηκαν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και ταυτόχρονα οι νέοι επιστήμονες μετανάστευσαν μαζικά στο εξωτερικό.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, παρά τα όσα αναληθή διέδιδε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ περί απολύσεων και περικοπών, όχι μόνο δεν συρρίκνωσε τον δημόσιο τομέα, αλλά δρομολόγησε την ανασυγκρότησή του και τη στελέχωσή του, με προτεραιότητα στην Παιδεία και τον διορισμό 25.000 εκπαιδευτικών ώστε να μην υπάρχει κανένα κενό στα σχολεία των παιδιών μας.

Ακολούθησε το τεράστιο και πρωτοποριακό εγχείρημα του ψηφιακού κράτους, το οποίο μέσα σε δύο χρόνια περιόρισε την ταλαιπωρία των πολιτών και έκανε γρηγορότερη την εξυπηρέτησή τους.

Εκσυγχρόνισε τον ΕΦΚΑ και αύξησε θεαματικά την ταχύτητα στην εκκαθάριση και την απονομή των συντάξεων, δίνοντας ανάσα στους συνταξιούχους, ανέπτυξε σύστημα αξιολόγησης και προ ημερών ολοκλήρωσε με επιτυχία τον πρώτο γραπτό Διαγωνισμό μέσω ΑΣΕΠ, ενισχύοντας το αίσθημα της αξιοκρατία στον δημόσιο βίο. Παράλληλα, έχει προαναγγελθεί και το νέο μισθολόγιο για το 2024.

Προφανώς δεν γίνεται να εξαλειφθούν όλες οι παθογένειες τριάντα ετών μέσα σε τέσσερα χρόνια, ειδικά όταν στα δύο από αυτά η πανδημία απενεργοποίησε πλήρως τη Δημόσια Διοίκηση. Μένουν ακόμα αρκετά να διορθωθούν στο Ελληνικό Δημόσιο, όμως όλοι ξέρουμε πως η σημερινή κυβέρνηση αντιμετώπισε τις περισσότερες και σοβαρότερες κρίσεις από οποιαδήποτε άλλη. Ο λαός γνωρίζει ποιος στέκεται με σεβασμό δίπλα στον πολίτη, ποιος έχει το θάρρος να αναγνωρίζει με γενναιότητα τα λάθη του και ποιος επιδιώκει να εκμεταλλευτεί καταστάσεις επενδύοντας στην καταστροφή.

Γιατί κάποιος χρειάζεται να πεθάνει;

Παναγιωτόπουλος Γιώργος

Αν. Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών

Μέλος ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ

Η γένεση, η ανάπτυξη, η καλλιέργεια και η ενίσχυση προκαταλήψεων και στερεοτύπων, αφορά πρωταρχικά  μηχανισμούς κοινωνικούς, πολιτικούς, οικονομικούς, οι οποίοι είναι σε θέση να παράγουν και να αναπαράγουν προκαταλήψεις και στερεότυπα.

Μηχανισμοί κοινωνικοποίησης, θεσμοθετημένοι ή μη, κρατικοί ή ευρύτερα κοινωνικοί, μπορούν ανάλογα με το ποιον, την κατεύθυνση και το περιεχόμενο της παρέμβασής τους, να παράγουν, να ενισχύσουν, να συντηρήσουν, ή αντίστροφα, να αποδυναμώσουν και να καταργήσουν τις όποιες κοινωνικές συμπεριφορές εκδηλώνουν ή απορρέουν από κοινωνική προκατάληψη ή στερεότυπα.  Σ’ αυτούς τους μηχανισμούς εντάσσονται, εκτός βέβαια από τις ειδικότερες Νομοθετικές Ρυθμίσεις που άπτονται του προσανατολισμού και του περιεχομένου του Κοινωνικού Κράτους και του Κράτους Πρόνοιας, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας (Μ.Μ.Ε.).

Η κοινωνία του 21^ου αιώνα χαρακτηρίζεται από την επικράτηση της επικοινωνιακής τεχνολογίας. Ο τεχνολογικός πολιτισμός, ο πολιτισμός της επικοινωνίας, κυριαρχούν καταλυτικά στη διάδοση της πληροφορίας και στην απεικόνιση της κοινωνικής πραγματικότητας. Οι ορίζουσες αυτής της νέας σύνθετης κοινωνικής πραγματικότητας με την παράλληλη αύξηση της επικοινωνιακής ροής και την κεντρική θέση της μαζικής επικοινωνίας στο εύρος της ζωής των κοινωνιών, προδιαγράφουν τη λειτουργία και τη δράση των Μ.Μ.Ε. στην εποχή μας.

Τα Μέσα δεν αποτελούν πλέον μόνο την κυριότερη πηγή άντλησης πληροφοριών σε παγκόσμιο επίπεδο. Παράγουν και χειρίζονται την πληροφορία. Έτσι συμμετέχουν δυναμικά στις διαδικασίες συγκρότησης των κοινωνικών, πολιτικών και πολιτισμικών πραγματικοτήτων, ως εμπειρία αντικειμενική.

Η ευρύτατη αποδοχή των Μέσων στο κοινωνικό πλαίσιο, απορρέει τόσο από τη διεύρυνση των δράσεών τους όσο και από την επιρροή που ασκούν στην οριοθέτηση και νοηματοδότηση της δημόσιας ζωής.

Τα Μ.Μ.Ε. αποτελούν μια μεγάλη πρόκληση.

Εδώ ακριβώς ορίζεται το διακύβευμα: Αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση-πρόσκληση η συμπόρευση του Αναπηρικού Κινήματος με τα Μ.Μ.Ε. στον πολύπαθο δρόμο για τη διάλυση των στερεοτύπων, για την αποδοχή της διαφοράς αλλά και την παροχή ίσων ευκαιριών. Ο κόσμος των ΑμΕΑ δεν είναι ένας άγνωστος κόσμος. Τα άτομα αυτά ΥΠΑΡΧΟΥΝ, είναι δίπλα μας.

Σε αναλογία 10% στη χώρα μας, αλλά και σε κάθε χώρα, διεκδικούν την έμπρακτη εφαρμογή της αρχής της ισότητας, της εξασφάλισης της ατομικής προστασίας και της πλήρους ένταξης σε όλες όμως τις εκφάνσεις της ζωής.

Τα ΑμΕΑ, ζωντανό και αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας, αναζητούν το δικαίωμα στην ευτυχία και στην παραγωγική διαδικασία, σε μια κοινωνία ανοικτή σε αλληλεπιδράσεις. Σε μια κοινωνία που να αντιλαμβάνεται τον πολίτη με αναπηρία, ως πολίτη αυτεξούσιο με βούληση, επιθυμίες, ανάγκες, φιλοδοξίες και όνειρα. Σε μια κοινωνία που να διαπνέεται από τις αρχές της αυτόνομης διαβίωσης και προσβασιμότητας όλων στο δομημένο περιβάλλον, στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό, στη ζωή.

Η αναπηρία δεν είναι ασθένεια. Είναι μια ιδεολογική, οικονομική και πολιτική πρόταση-απαίτηση στη σύγχρονη «ανθρωπιστική» κοινωνία για ισότιμη ένταξη και εξάλειψη του κοινωνικού αποκλεισμού.

Το κυρίαρχο μέλημα μιας σύγχρονης προνομιακής-κοινωνικής πολιτικής που στοχεύει στην εδραίωση της κοινωνικής αλληλεγγύης και ανοχής, αποτελεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων του «διαφέρειν» και της «μη διάκρισης» για τα άτομα με αναπηρίες. Εκείνο που προέχει δεν είναι η πρόνοια ούτε ο οίκτος.

Είναι το ευνόητο καθήκον της εξίσωσης των ευκαιριών και της καθολικής συμμετοχής.

Στη ρηγμάτωση αυτών των τειχών, στην ενδυνάμωση ή αποδυνάμωση των στερεοτύπων στις συνειδήσεις των πολιτών, η επίδραση των Μ.Μ.Ε. είναι καθοριστική.

• Μπορούν να αποτελούν την ηχώ των καταστάσεων που προβάλλουν ή αμφισβητούν τα ΑμΕΑ. Μπορούν να καταστήσουν εμφανή την παρουσία τους και να μας φέρουν σε επαφή με τους «συν-ταξιδιώτες» μας, μέσα στην Αριστοτελική Πολιτεία.
• Μπορούν να αναδείξουν την ποιότητα και την αξία των – μέχρι χθες – στιγματισμένων και απόκληρων της ζωής.
• Μπορούν να προβάλλουν τις δυνατότητες των ΑμΕΑ.
• Μπορούν να βελτιώσουν την εικόνα των ΑμΕΑ.
• Μπορούν να ενσπείρουν την πεποίθηση ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες αποτελούν την προϋπόθεση για την κοινωνική ευημερία.
• Μπορούν να ενισχύσουν το ασθενικό - λόγω θέσης και κοινωνικής αδιαφορίας – στίγμα τους.
• Μπορούν να προωθήσουν τη νέα κοινωνική εικόνα της αναπηρίας, στη βάση της απουσίας των διακρίσεων.
• Μπορούν να τροχοδρομήσουν μια νέα πορεία που θα συμπαρασύρει και θα επιχωματώσει τον αναχρονισμό, την προκατάληψη, τη μοιρολατρεία.
• Μπορούν να μορφώσουν ένα κοινωνικό και πολιτικό ήθος και ύφος απαλλαγμένο από συγκαλυμμένο ή απροκάλυπτο κοινωνικό ρατσισμό.
• Μπορούν να διαμορφώσουν έναν κοινωνικό ιστό ασφάλειας και προστασίας για τις ευπαθείς ομάδες, δίχως εξαρτήσεις και προνοιακές προσφορές.
• Μπορούν να αναδείξουν τη διαφορετικότητα ως μια άλλη πλευρά της ζωής και τους «παρίες» σε ενεργητικούς και διεκδικητικούς φορείς σχέσεων αξιοπρεπούς βίωσης και συμβίωσης.

Τα Μ.Μ.Ε. μπορούν και οφείλουν να ηγηθούν μιας επικοινωνιακό-παιδαγωγικής σταυροφορίας για τη μετανεωτερική κοινωνική εικόνα της αναπηρίας.

Οφείλουν και υποχρεούνται, να συγκροτήσουν νέο λόγο για τον πολιτισμό της αποδοχής και των κοινών καταστάσεων ζωής.

Παναγιωτόπουλος Γιώργος

Αν. Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών

Μέλος Κ.Π.Ε ΠΑΣΟΚ

Τέλος φθινοπώρου 2022. Μια ακόμα καλλιεργητική περίοδος αφήνει δυσβάστακτα χρέη στην εναπομείνουσα παραγωγική τάξη, τους αγρότες.

Σε διαρκή περιδίνηση και αδυναμία διεξόδου από τη διαρκώς διογκούμενη αύξηση του κόστους παραγωγής, κινείται η πολύπαθη κοινωνική τάξη της υπαίθρου. Δηλαδή, Ώρα μηδέν, για την επιβίωση των αγροτών και τη βιωσιμότητα των γεωργικών εκμεταλλεύσεων.

«Σε μια περίοδο, όπου είναι επιτακτική ανάγκη, μια νέα φυσιογνωμία του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, σε μια περίοδο όπου αμφισβητούνται δεδομένα και συνθήκες της οικονομικής ζωής και επιβάλλονται νέες αφηγήσεις μέσα από την αξιολόγηση της πραγματικότητας για στρατηγικό σχεδιασμό προσανατολισμένο στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελληνικής γης, η πολιτεία είναι απούσα. Οι θεσμοί της κοινωνίας απόντες. Τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν σε ανούσιες δηλώσεις και φωτογραφήσεις, λες και πωλούν καθρεφτάκια και χάντρες σε ιθαγενείς», έγραφα δύο χρόνια πριν σε δημόσια παρέμβασή μου. Δυστυχώς όμως ο χρόνος κυλά, αιχμάλωτος των συνειδητών πολιτικών παθογενειών.

Καμία μέριμνα και καμία ουσιαστική υποστήριξη από την ανύπαρκτη και εθνικά επιζήμια πολιτική της κυβέρνησης.

Ο παραγωγικός ιστός της χώρας φθίνει επικίνδυνα σε μια περίοδο, που λόγω των γεγονότων και εξελίξεων, έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα και στόχευση της πολιτικής για την εθνική επιβίωση.

Ας ρωτήσουμε τον διπλανό μας, αγρότη και κτηνοτρόφο, να μας δώσει με τα δικά του λόγια την ουσία και την αλήθεια της ζωής που βιώνει. Χρέη και αδιέξοδα, θα είναι οι λέξεις που θα ακούσουμε.  

Δυστυχώς, δεν κατανοεί η κυβέρνηση ότι ο πρωτογενής τομέας είναι δομικός πυλώνας της ελληνικής οικονομίας όπου μπορούν πάνω του να κρεμαστούν και να αναπτυχθούν κάθε είδους μορφές του τριτογενούς τομέα.

Δυστυχώς, συνειδητά απαξιώνει και συρρικνώνει την παραγωγική βάση της χώρας προς όφελος μεγάλων «παικτών» του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου, περιορίζοντας επικίνδυνα την αυτάρκεια, άρα την εθνική ανεξαρτησία και υπόσταση.

Τεκμηριώνονται τα παραπάνω; ΝΑΙ

Από τον απελπισμένο αγρότη , παραγωγό και κτηνοτρόφο.

Από τι άλλο; Από στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που έχει στη διάθεσή της η κυβέρνηση.

Γνωρίζουν οι κυβερνώντες ότι: Σύμφωνα με τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής Γεωργίας-Κτηνοτροφίας το 2021 (έτος αναφοράς 2020), η συνολική χρησιμοποιούμενη γεωργική έκταση σε σχέση με την προηγούμενη απογραφή 2011 (έτος αναφοράς 2009), είναι μειωμένη κατά 6,5 εκατομμύρια στρέμματα περίπου, ενώ ο αριθμός των απασχολούμενων (κάτοχοι αγροτικών εκμεταλλεύσεων και μέλη των οικογενειών τους) έχει μειωθεί κατά 30% στους αποκλειστικά απασχολούμενους στον πρωτογενή τομέα και κατά 57% σε όσους έχουν και άλλες δραστηριότητες σε επίπεδο χώρας.

Στην περιφέρεια Δυτ. Ελλάδας, κατά το ίδιο διάστημα σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ο αριθμός γεωργικών εκμεταλλεύσεων μειώθηκε κατά 22,5%, η χρησιμοποιούμενη γεωργική έκταση μειώθηκε κατά 20% και ο αριθμός των απασχολούμενων (κάτοχοι αγροτικών εκμεταλλεύσεων και μέλη των οικογενειών τους) έχει μειωθεί κατά 24% στους αποκλειστικά απασχολούμενους στον πρωτογενή τομέα και κατά 50% σε όσους έχουν και άλλες δραστηριότητες.

Επιπλέον, καταγράφεται και έλλειμα ύψους 550 εκατ. ευρώ στο ισοζύγιο των αγροτικών προϊόντων το εννεάμηνο του 2022.

Η δραματική εικόνα των παραπάνω στοιχείων επιδεινώνεται καθημερινά.

 Ήδη καθίσταται η συνθήκη μη αναστρέψιμη, με τη συνέχιση της ανεπαρκούς και καταστροφικής  πολιτικής στον αγροτικό κόσμο.

Την ίδια ώρα που η επισιτιστική κρίση χειροτερεύει, με τα προϊόντα πρώτης ανάγκης να ακριβαίνουν κάθε ημέρα, με τον ετήσιο δείκτη τιμών καταναλωτή να αυξάνεται διαρκώς και τους αναλυτές να προειδοποιούν ότι έρχεται και νέα άνοδος τους επόμενους μήνες, η χώρα υποθηκεύει το μέλλον της στερούμενη τον διαχρονικό στυλοβάτη της κοινωνίας, τον πρωτογενή τομέα, ως αποτέλεσμα μιας αδιάφορης πολιτικής της κυβέρνησης.

Όμως,

Είναι η αγροτική μας οικονομία, εθνικό ζήτημα ύψιστης προτεραιότητας «ανόητε» πολιτικέ, θαμώνα των gourmet εστιατορίων του Κολωνακίου, των βορείων προαστίων και θιασώτη της κοινωνίας των προνομιούχων κερδοσκόπων.

Σ’ ένα δημοκρατικά εκλεγμένο όργανο, όπως είναι το Δημοτικό Συμβούλιο, κάθε μέλος του έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να εκφράζει τη γνώμη του και να την επικυρώνει με την ψήφο του. Ακόμη κι αν αυτή είναι προϊόν μικροπολιτικής σκοπιμότητας με σκοπό να πληγεί ο αντίπαλος, εν προκειμένω ο δήμαρχος και γενικότερα η Δημοτική Αρχή. Αδιαφορώντας αν τελικά, αυτοί που πλήττονται ουσιαστικά είναι οι δημότες  του Πύργου οι οποίοι νομοτελειακά θα κληθούν αμέσως μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2023 να επιβαρυνθούν με αυξημένα δημοτικά τέλη,  ανεξάρτητα από ποια θα είναι η νέα  Δημοτική Αρχή, λόγω της «τρελής» αύξησης της Kwh από 0,18 ευρώ το 2019 σε 0,35 ευρώ σήμερα.

Όσοι δημοτικοί  σύμβουλοι, τιμώντας την ψήφο αυτών που τους εξέλεξαν, παρέμειναν στην συνεδρίαση της Παρασκευής, ενώ κάποιοι άλλοι ετράπησαν σε φυγή κακήν κακώς μην αντέχοντας την αλήθεια (δεν αναφέρομαι στην παράταξη Πύργος – Έργο Πολιτών που αποχώρησε νωρίτερα για άλλους λόγους) πείστηκαν ότι με την Σύμβαση Ενεργειακής Απόδοσης, μετά από Ανοικτό Διεθνή Διαγωνισμό, θα επιτευχθεί αφενός καλύτερος φωτισμός  σε όλη την επικράτεια του δήμου και αφετέρου μεγάλη εξοικονόμηση στην κατανάλωση ενέργειας. Ο εκπρόσωπος της ομάδας έργου που εκπόνησε τη μελέτη για λογαριασμό του Δήμου Πύργου εξήγησε με απλά λόγια και με μετρήσιμα στοιχεία στα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου πως θα μειωθεί ραγδαία το κόστος του δημοτικού ηλεκτροφωτισμού που φέτος αναμένεται να αγγίξει τα 2 εκατ. ευρώ!

Με βάση το παραπάνω σκεπτικό και ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου έχει καθήκον να εκφράζει τη γνώμη του ανεξάρτητα αν αυτή στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα των πολιτών του δήμου Πύργου, όπως αποδείχθηκε στην τελευταία συνεδρίαση του Δ.Σ. Την ίδια στιγμή όμως όφειλε να υποβάλλει την παραίτηση του από ένα αξίωμα το οποίο κατέχει όχι απλά με εισήγηση, αλλά ουσιαστικά με διορισμό του από το Δήμαρχο, αφού, βάσει των κείμενων διατάξεων,  ο πρόεδρος εκλέγεται αποκλειστικά και μόνο από την παράταξη του Δημάρχου Η στοιχειώδης πολιτική ηθική αυτό επιβάλλει, πολύ περισσότερο όταν του το ζητάει ευθέως ο ίδιος που τον επέλεξε για το συγκεκριμένο αξίωμα. Ο όρος που εκφράζει απόλυτα όποιον δεν το πράττει είναι «Πολιτική  ανηθικότητα»

Αλλά αν η έκφραση γνώμης και η ψήφος του καθενός είναι σεβαστή, δεν ισχύει το ίδιο όταν επιχειρείς να εισαγάγεις θέμα για έγκριση στο Δημοτικό Συμβούλιο με δόλιο και μη νόμιμο τρόπο. Και αν αυτό συμβαίνει λόγω άγνοιας των κείμενων διατάξεων έχεις ένα μικρό ελαφρυντικό. Αλλά όταν επιμένεις με πρωτοφανές πάθος και υπέρμετρο ζήλο ακόμη και όταν αποδεικνύεται από τα έγγραφα και τα στοιχεία ότι η εισαγωγή και συζήτηση του θέματος πάσχει νομιμότητας τότε ο όρος που σε εκφράζει είναι «Πολιτική ανεντιμότητα».

Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο που συμβαίνει εκτός της αιθούσης του Δημοτικού Συμβουλίου. Να περιφέρεσαι ανά τις οδούς και τους καφενέδες της πόλης και να ειρωνεύεσαι, να συκοφαντείς, να λασπολογείς και να κουτσομπολεύεις τους ανθρώπους με τους οποίους υποτίθεται ότι συνεργάζεσαι. Από τον πρώτο έως και τον τελευταίο. Χωρίς να έχεις κανένα στοιχείο εναντίον τους και κυρίως χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να απαντήσουν στα ψεύδη και τα ευφάνταστα σενάρια που κάθε φορά εφευρίσκεις. Ένα απλό ρητορικό ερώτημα: Για ποιο λόγο παραμένεις στην έμμισθη θέση σου όταν κατηγορείς όλους τους άλλους που απαρτίζουν τη Δημοτική Αρχή;  Αυτή την πρακτική ο μόνος όρος που μπορεί να την προσεγγίσει είναι «Πολιτική αλητεία»

Γιάννης Αργυρόπουλος

Αναπληρωτής Δήμαρχος Πύργου

Αντιδήμαρχος Προγραμματισμού και Τεχνικών Υπηρσιών

Του Νίκου Καλάκου*

H κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δρομολογεί με σχέδιο νόμου τον εξορθολογισμό του ασφαλιστικού συστήματος, με στόχο να αποκαταστήσει τις αδικίες και τις αστοχίες της προηγούμενης κυβέρνησης, να βελτιώσει την καθημερινότητα των ασφαλισμένων και να τους διευκολύνει σε σειρά σημαντικών ζητημάτων που αφορούν την κοινωνική τους ασφάλιση.

Στόχος είναι να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού σε βάθος χρόνου, με ρεαλιστικές και κοινωνικά δίκαιες ρυθμίσεις, που θα προστατεύουν τη μητρότητα, θα στηρίζουν τους μισθούς και τις επιχειρήσεις και θα βελτιώνουν την εισπραξιμότητα του οργανισμού.

Τα δέκα μέτρα είναι τα εξής:

1. Θεσπίζεται πλαφόν σε προκλητικά υψηλές επικουρικές συντάξεις (1382€ μηνιαίως, ίσο με το πλαφόν της κύριας σύνταξης)

2. Επεκτείνεται το δικαίωμα της «μάχιμης πενταετίας» σε όλους τους ένστολους. Ανεξάρτητα από το αν είναι παλαιοί ή νέοι ασφαλισμένοι –πριν ή μετά το 2011- και ανεξαρτήτως της σχέσης εργασίας με την οποία υπηρετούν (μόνιμοι ή μη), καταβάλλονται οι αντίστοιχες εισφορές.

3. Αυξάνονται τα όρια ηλικίας στις μειωμένες συντάξεις του Δημοσίου, όμως αυτό δεν αφορά τους γονείς με ανήλικα τέκνα.

4. Καταργείται η ειδική εισφορά των ασφαλισμένων του τέως ΤΠΔΥ. Ο κλάδος πρόνοιας είναι πλέον βιώσιμος και δεν υφίσταται λόγος συνέχισης της συγκεκριμένης εισφοράς.

5. Μονιμοποιείται η κατά 3% μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Με αυτό το μέτρο αυξάνεται το διαθέσιμο εισόδημα για 2,2 εκατ. εργαζόμενους και ταυτόχρονα μειώνεται το μισθολογικό κόστος στις επιχειρήσεις.

6. Με τον νόμο εξισώνονται οι όροι για τη συνταξιοδότηση των ασφαλισμένων ως συνάρτηση των ποσοστών αναπηρίας. Μειώνεται το ποσοστό αναπηρίας από 67% σε 50% για συγκεκριμένες ομάδες ασφαλισμένων και ωφελούνται κυρίως παλαιοί –προ 1993- ασφαλισμένοι ΟΑΕΕ, ΝΑΤ, ΟΓΑ.

7. Αυξάνεται ο αριθμός των δόσεων πάγιας ρύθμισης των ασφαλιστικών εισφορών στον e-ΕΦΚΑ, από 12 σε 24 μηνιαίες δόσεις για τις υπό ρύθμιση εισφορές.

8. Θεσπίζεται η δεκαετής παραγραφή οφειλών στον e-ΕΦΚΑ. Από 20 χρόνια που είναι σήμερα, θα μειωθεί πλέον ο χρόνος που θα έχει ο e-ΕΦΚΑ για να βεβαιώσει και να εισπράξει απαιτήσεις, σύμφωνα με σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

9. Επεκτείνεται κατά τρεις μήνες –από έξι σε εννέα– η άδεια μητρότητας και για τις εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα, με επίδομα που καταβάλλεται από τον ΟΑΕΔ.

10. Παύεται υφ’ όρων η ποινική δίωξη των οφειλετών ρυθμίσεων ασφαλιστικών εισφορών για όσο διάστημα εξυπηρετούν τη ρύθμιση.

*Ο Νίκος Καλάκος είναι οικονομολόγος και τ. Γενικός Διευθυντής Επικουρικής Ασφάλισης & Εφάπαξ Παροχών

Προτεραιότητα πρέπει να αποτελέσει για την πολιτεία η θωράκιση της φετινής ελαιοπαραγωγής, όπως επισημαίνει ο Ηλείος οικονομολόγος και τέως Γενικός Διευθυντής του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης & Εφάπαξ Παροχών, Νίκος Καλάκος, τονίζοντας ότι με την παράταση στη μετάκληση των εργατών γης η κυβέρνηση έκανε μία ακόμα ενέργεια για να επιλύσει το πρόβλημα των εργατικών χεριών.

Ο Νίκος Καλάκος δήλωσε πως τα αρμόδια υπουργεία αποφάσισαν να παρατείνουν έως τις 31 Μαρτίου του 2023 την εφαρμογή της κατά παρέκκλιση διαδικασίας για τους εργάτες γης, η οποία έληξε στις 30 Σεπτεμβρίου 2022, προκειμένου οι ενδιαφερόμενοι εργοδότες κατά κύριο λόγο ελαιοπαραγωγοί- να μπορούν να απασχολήσουν τους ήδη διαμένοντες παρατύπως στη χώρα μας εργάτες γης τρίτων χωρών αρχικά για τρεις μήνες με δυνατότητα παράτασης έως έξι μήνες και με έκδοση νέας άδειας παραμονής, είτε με τη διαδικασία μετάκλησης να προσκαλέσουν πολίτες τρίτων χωρών για αγροτικές εργασίες για το ίδιο χρονικό διάστημα.

Παράλληλα, ο Ηλείος οικονομολόγος επισήμανε την ανάγκη να εξισωθεί η επιδότηση ρεύματος των ελαιοτριβείων τουλάχιστον με εκείνη των αρτοποιείων και της βιομηχανίας και βιοτεχνίας άρτου, σύμφωνα με την πρόταση που κατέθεσε το Επιμελητήριο Ηλείας στους υπουργούς Περιβάλλοντος & Ενέργειας και Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, για να διασωθεί η φετινή παραγωγή. Όπως εξήγησε, η υιοθέτηση της πρότασης θα επιτρέψει στα μεν ελαιοτριβεία να «απορροφήσουν» το επιπλέον ενεργειακό κόστος χωρίς να διαταράσσονται οι ταμειακές ροές τους ή να καθίσταται ασύμφορη η συνέχεια της λειτουργίας τους, στους δε παραγωγούς να συγκομίσουν το προϊόν χωρίς να χρειαστεί να καταβάλλουν υπέρογκες αμοιβές και να επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό τους.

Ο Νίκος Καλάκος σημείωσε πως οι ενδείξεις για τη φετινή ελαιοπαραγωγή είναι πολύ θετικές και ζήτησε από την πολιτεία να διασφαλίσει την ομαλή ελαιοσυγκομιδή και να ενισχύσει τα ελαιοτριβεία, για να παραχθεί σημαντικό αγροτικό εισόδημα ενόψει του δύσκολου χειμώνα που περιμένει την Ελλάδα και την Ευρώπη.

«Η φετινή παραγωγή ελαιολάδου προμηνύεται εξαιρετική ποσοτικά και ποιοτικά, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα ενδείξεις. Για αυτόν τον λόγο, πρέπει η πολιτεία να μεριμνήσει για την ομαλή συγκομιδή και να διευκολύνει τα ελαιοτριβεία ώστε να αντιμετωπίσουν το υψηλό ενεργειακό κόστος. Ήδη για τη μετάκληση των εργατών γης ελήφθη η σχετική απόφαση με την εξάμηνη παράταση της κατά παρέκκλιση διαδικασίας. Τώρα θα πρέπει τα αρμόδια υπουργεία να εξετάσουν σοβαρά το δίκαιο αίτημα των Επιμελητηρίων, ώστε να μπορέσουν τα ελαιοτριβεία να δουλέψουν και να μην επιβαρυνθούν υπέρμετρα από το υψηλό ενεργειακό κόστος. Ο πρωτογενής τομέας και ειδικά η ελαιοπαραγωγή είναι η κύρια πηγή εισοδήματος για τον αγροτικό κόσμο της Ηλείας και πρέπει να τη θωρακίσουμε καθώς έρχεται δύσκολος χειμώνας» τόνισε.

α

Του Νίκου Καλάκου

H σοκαριστική υπόθεση των Σεπολίων με τον βιαστή-μαστροπό που κατηγορείται ότι εξέδιδε συστηματικά μία 12χρονη, πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά για το πού βαδίζουμε ως κοινωνία και με ποιες αρχές και αξίες πορευόμαστε. Σήμερα ήταν η 12χρονη, χθες άλλα παιδιά, αύριο ποιος ξέρει ποιο άλλο παιδί… Δυστυχώς πάνω διακόσια άτομα έδειξαν ότι είναι εν δυνάμει βιαστές, διότι ενδιαφέρθηκαν να μάθουν πληροφορίες για το πώς θα μπορούσαν να προβούν σε μια τέτοια πράξη. Δεν μας αξίζει μια κοινωνία χωρίς αξίες, του φαίνεσθαι, καρφωμένη πίσω από οθόνες που τρέφουν τη λαγνεία και την ανωμαλία.

Ποια ποινή μπορεί να αποδειχθεί αρκετή για να καλύψει τη φρίκη και να πείσει την κοινή γνώμη ότι αποδόθηκε δικαιοσύνη; Δυστυχώς κανένας σωφρονισμός δεν επουλώνει τα ανεπανόρθωτα τραύματα της παιδικής ψυχής και πάνω σε αυτό πρέπει οι θεσμοί του κράτους να σκύψουν, ώστε να μην κινδυνεύσει η ψυχική υγεία της 12χρονης και της οικογένειάς της. Ένας «ανώμαλος» πιθανόν να κριθεί ένοχος, αλλά ένοχη είναι όμως και η ηδονοβλεπτική κοινωνία της ηθικής κατάντιας, της συγκάλυψης και της συνενοχής διά της σιωπής.

Ας πέσουμε ξανά από τα σύννεφα, ας κάνουμε πάλι τους κατήγορους ,είναι πράγματι βολικός ο ρόλος και ας εφησυχάσουμε που ο γείτονας δεν είναι δικός μας. Μόνο που όταν ο γείτονας είναι ο δικός μας, θα πρέπει να αποτραπεί η συγκάλυψή του και η επανάληψη του ξαφνιάσματός μας. Ο άγραφος νόμος της «ομερτά» πρέπει να τερματιστεί, για αυτό και η πολιτεία έχει θεσπίσει τηλεφωνικές γραμμές καταγγελίας.

Η παιδοφιλία, η παιδική πορνεία και η κακοποίηση παιδιών αποτελούν τα πλέον αποτρόπαια εγκλήματα και θεωρώ αυτονόητο πως η έρευνα θα φτάσει μέχρι το τέλος και πως στην υπόθεση θα χυθεί άπλετο φως. Η Ελληνική Αστυνομία επέδειξε άψογο επαγγελματισμό και αποτελεσματικότητα στη σύλληψή του και τον τελευταίο λόγο θα έχει η Δικαιοσύνη. Η πολιτεία οφείλει να σταθεί δίπλα στη 12χρονη και στην οικογένειά της και να επανεξετάσει το νομικό πλαίσιο για τέτοια ειδεχθή εγκλήματα. Τέτοια θέματα όμως πρέπει να μένουν εκτός κομματικής αντιπαράθεσης και είναι θλιβερή η απόπειρα κάποιων να την εργαλειοποιήσουν με βάση την πολιτική ταυτότητα του συλληφθέντος, ο οποίος έχει ήδη τεθεί εκτός κόμματος. Η νοσηρότητα και ο σκοταδισμός δεν έχουν καμία θέση στην κοινωνία μας, πόσο μάλλον στις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας, που είναι το κατεξοχήν κόμμα αρχών, που θεωρεί την οικογένεια πυλώνα της κοινωνίας.

Του Νίκου Καλάκου

Η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση αρέσκεται στο να λέει ότι προστάτεψε τους συνταξιούχους και να επιδίδεται σε μια ρητορική που παραπλανά και διαστρεβλώνει την πραγματικότητα. Επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οι χαμηλοσυνταξιούχοι δέχθηκαν ισχυρότατο πλήγμα, διότι θεσπίστηκαν τρεις άδικες νομοθετικές ρυθμίσεις που μετέτρεψαν τις συντάξεις των 600-650 ευρώ σε συντάξεις εξαθλίωσης, των 380-400 ευρώ. Η πρώτη άδικη ρύθμιση ήταν η κατάργηση της κατώτατης σύνταξης, η δεύτερη ήταν η κατάργηση του ΕΚΑΣ και η τρίτη ήταν η αύξηση της εισφοράς για υγειονομική περίθαλψη από 4% σε 6%.

Πριν από αυτά τα τρία μέτρα, μια κατώτερη καταβαλλόμενη σύνταξη των 485 ευρώ, στην οποία προσετίθετο το ΕΚΑΣ και με κράτηση υπέρ υγειονομικής περίθαλψης στο 4%, έφτανε στο τελικό ποσό των 600-650 ευρώ. Με τη θέσπιση αυτών των τριών κοινωνικά άδικων νομοθετικών ρυθμίσεων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που άλλα έταξε για να υφαρπάξει την ψήφο των πολιτών, και με τον νέο τρόπο υπολογισμού των συντάξεων σύμφωνα με τον Ν.4387/2016 (γνωστό και ως νόμο Κατρούγκαλου), περίπου 800.000 συνταξιούχοι –επί της ουσίας όλοι σχεδόν οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ- κατέληξαν να λαμβάνουν 380 με 400 ευρώ, όσο είναι δηλαδή και το επίδομα του ανασφάλιστου (360 ευρώ –ΟΠΕΚΑ)

Και εδώ γεννάται το εξής ερώτημα: ποια είναι η ανταπόδοση των καταβαλλόμενων εισφορών (15-20 ετών) όταν η καταβαλλόμενη σύνταξη είναι ίση σχεδόν με το επίδομα του ανασφάλιστου; Αποδεικνύεται λοιπόν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όχι απλά δεν θωράκισε τους χαμηλοσυνταξιούχους, όπως ισχυρίζεται ψευδώς ακόμα και σήμερα, αλλά «τσάκισε» όλους τους συνταξιούχους των 600 ευρώ, αφού τους φτωχοποίησε βίαια, οδηγώντας τους σε συντάξεις-επιδόματα των 400 ευρώ.

Η κυβέρνηση οφείλει να διορθώσει άλλη μια αστοχία της προηγούμενης κυβέρνησης εις βάρος των ασφαλισμένων, ώστε να στηριχθούν οι χαμηλοσυνταξιούχοι και να αποκτήσει ενισχυμένη αξιοπιστία το ασφαλιστικό μας σύστημα.

*Ο Νίκος Καλάκος είναι οικονομολόγος και τέως Γενικός Διευθυντής Επικουρικής Ασφάλισης & Εφάπαξ Παροχών