Του Σάκη Τραμπαδώρου

Τα στοιχεία που ανακοινώνονται εδώ είναι το αποτέλεσμα εξαντλητικής έρευνας στα φύλλα του τοπικού της περιόδου, κυρίως της δεκαετίας του 1930, καθώς και στα πρακτικά της «Ηλειακής Βιβλιοθήκης», για το διάστημα από το 1926 έως το 1952.

Ο Τάκης Δόξας, όπως θα διαπιστώσουμε, νεότατος, κάνει την εμφάνισή του στα γράμματα, αλλά και στον τοπικό τύπο του Πύργου, ξεδιπλώνοντας την πολυσχιδή προσωπικότητά του. Το 1932, και συγκεκριμένα το μήνα Απρίλιο, σε ηλικία μόλις 19 ετών, δημοσιεύει, σε συνέχειες, στην εφημερίδα «Πατρίς» τη νουβέλα με τίτλο το σύμβολο του ερωτηματικού(«;»). Λίγο αργότερα, τον Οκτώβριο του 1935, στην ίδια εφημερίδα, δημοσιεύει άρθρο σχετικά με την απόλυση του αρχειοφύλακα Ζακύνθου και σημαντικότατου Ζακυνθινού ερευνητή Λεωνίδα Χ. Ζώη, αποτέλεσμα, προφανώς, της πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε τότε στη χώρα, δείχνοντας έτσι, με το σθένος του, το εφήμερο των εκάστοτε πολιτικών εξουσιών, έναντι της διαχρονικότητας της πνευματικής δημιουργίας.

Κατά το 1936, η παρουσία του αρχίζει και πυκνώνει σε σημαντικό βαθμό. Το Φεβρουάριο αυτού του έτους , πάλι στην «Πατρίδα», δημοσιεύεται από τον Αύγουστο Καπογιάννη η ανακοίνωση της διάλεξης του Δόξα στο Λύκειο των Ελληνίδων, με θέμα «Η φυματική ποιήτρια του πόνου», προφανώς σχετικά με την Μαρία Πολυδούρη. Η φυματίωση είχε ταλαιπωρήσει τη νεοελληνική κοινωνία εκείνη την εποχή και καθόρισε τη ζωή πολλών οικογενειών.

Το Φεβρουάριο, επίσης, του 1936, δημοσιεύεται επιστολή του Δόξα ως προέδρου του «Συλλόγου Γραμμάτων και Τεχνών», σχετικά με την «Ηλειακή Βιβλιοθήκη», ζήτημα που απασχολούσε τότε την τοπική κοινωνία λόγω των οικονομικών δυσχερειών που αντιμετώπιζε, ενώ λίγο αργότερα, τον ίδιο μήνα, δημοσιεύεται ανακοίνωση του «Συλλόγου Γραμμάτων και Τεχνών», υπογεγραμμένη από αυτόν.

Στα τέλη του Μαρτίου του 1936 προαναγγέλλεται η έκδοση της «Απολογίας του Καμπούρη», ενώ στις αρχές Μαΐου 1936 δημοσιεύεται διαφήμιση της έκδοσης της «Απολογίας του Καμπούρη» και άλλων διηγημάτων. Ταυτόχρονα υπάρχει και σχόλιο στην εφημερίδα «Πατρίς», για την έκδοση αυτή.

Στις αρχές Ιουνίου του 1936, στην «Πατρίδα», επίσης, δημοσιεύεται το πεζοτράγουδο «Μεταθανάτιο», με θέμα τη μάνα, ενώ τις 20 Ιουλίου 1936 δημοσιεύεται το ποίημα το «Ξύπνημα των θεών».

Στις αρχές Δεκεμβρίου,του ίδιου έτους, δημοσιεύεται διαφήμιση για την αισθητική μελέτη που κυκλοφόρησε τότε σχετικά με την ποίηση της Μαρίας Πολυδούρη, από τις εκδόσεις του θεσσαλονικιώτικου περιοδικού «Μακεδονική Νεολαία».

Από τις 17 Δεκεμβρίου 1936 έως τις 15 Ιανουαρίου 1937, επίσης στην εφημερίδα «Πατρίς» δημοσιεύεται, στα πλαίσια της στήλης «Σύγχρονοι Ηλείοι Λογοτέχνες», σε συνέχειες, η εκτενής σημαντική μελέτη του για τον Διονύσιο Κόκκινο.

Επίσης, για το 1936 σταχυολογήθηκαν 10 δημοσιεύματα σχετικά με το «Σύλλογο Γραμμάτων και Τεχνών», στην ίδρυση και λειτουργία του οποίου είχε πρωτοστατήσει. Τα δημοσιεύματα αυτά αφορούν διαλέξεις, μουσικοφιλολογικές εκδηλώσεις, καθώς και τα διοικητικά πράγματα του Συλλόγου. Οι διαλέξεις δίδονταν στο θέατρο «Απόλλων», οι μουσικοφιλολογικές εκδηλώσεις, κυρίως, στο καφενείο «Ερμείον», ενώ οι συνελεύσεις του συλλόγου γίνονταν είτε στην αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου, είτε του Εμπορικού Συλλόγου «Ερμής». Στο δημοσίευμα της 23^ης Φεβρουαρίου 1937 έχουμε και τις αρχαιρεσίες του Συλλόγου. Πρόεδρος ανεδείχθη ο Τάκης Δόξας, αντιπρόεδρος ο Νάκης Αυγερινός, γενική γραμματέας η δεσποινίδα Ελένη Μαρκοπούλου, ταμίας ο Αύγουστος Καπογιάννης, και μέλη ο Γ. Τζένος, η κυρία Διάνα Αγγελακοπούλου και η δεσποινίδα Νίκη Πετροπούλου.

Την Πρωτοχρονιά του 1937 δημοσιεύεται, στην «Πατρίδα», πρωτοσέλιδο άρθρο του Δόξα με τίτλο «Η αγωνία του νέου χρόνου».

Στις αρχές Ιουνίου 1938 ο Δόξας αναχωρεί για την Τρίπολη, προσκεκλημένος του Ομίλου Διαλέξεων της πόλεως αυτής, για να μιλήσει με θέμα τον Κώστα Καρυωτάκη. Να σημειώσουμε ότι ο Καρυωτάκης, ως ποιητής είχε γίνει με δυσκολία αποδεκτός. Ας θυμηθούμε τη ρήση του Εμπειρίκου «Το λέγω και θα το ξαναπώ πολλάκις–είναι μεγάλος ποιητής ο Κώστας Καρυωτάκης».

Στην εφημερίδα «Δημιουργία» της Αμαλιάδας, στις 17 Απριλίου 1938, υπάρχει διαφημιστική καταχώρηση για την ποιητική συλλογή του Τάκη Δόξα «Λευκοί Δρόμοι», με την σημείωση ότι κυκλοφορεί λίαν προσεχώς. Στη συνέχεια, στα τέλη Μαΐου 1939, δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Δημιουργία» της Αμαλιάδας, επίσης, το ποίημα «Πλεχτό τραγούδι».

Την Πρωτοχρονιά του 1939 δημοσιεύεται το πρώτο μέρος του πρωτοχρονιάτικου διηγήματος του συγγραφέα «Η σπασμένη κούκλα», ενώ στις 21 Ιανουαρίου 1939 ο Δόξας δίνει διάλεξη στην Αμαλιάδα, στο κινηματοθέατρο της πόλεως αυτής «Πάνθεον» προσκεκλημένος του «Προοδευτικού Συνδέσμου Κυριών Αμαλιάδας», με θέμα «Το ερωτικό πάθος της γυναίκας στην νεοελληνική ποίηση». Στις αρχές Μαΐου 1939, ο Δόξας προσκεκλημένος από το Σύνδεσμο Γυναικών και Δεσποινίδων της Αμαλιάδας δίνει, επίσης, στο κινηματοθέατρο «Πάνθεον», διάλεξη με θέμα παρεμφερές με το προηγούμενο και συγκεκριμένα σχετικά με το ερωτικό πάθος στη ελληνική γυναικεία ποίηση.

Στην εφημερίδα Δημιουργία της Αμαλιάδας στις αρχές του Ιουνίου του 1939, δημοσιεύεται το ποίημά του «Ώρα Πρωινή».

Στις 13 Μαΐου 1939, δημοσιεύεται κριτική του Δόξα για δύο βιβλία του συνταξιούχου καθηγητή Ηλία Παπαλεωνίδα. Το ένα από αυτά είχε ως τίτλο «Τα καλά έργα», ενώ το δεύτερο «Η Εθνική ψυχή».

Στις αρχές Σεπτεμβρίου 1939 δημοσιεύει το ποίημα «Το στοιχειό» Όπως αναφέρεται στο τέλος του δημοσιεύματος σκοπός του ποιήματος ήταν να παρασταθεί συμβολικά ο ερχομός του Πολέμου και η ανατροπή της πρότερης κατάστασης, η οποία περιγράφεται με τρόπο εξιδανικευμένο.

Στη συνέχεια, στις 19 Δεκεμβρίου 1939, έχουμε ανταπόκριση από την Πάτρα σχετικά με την πολύ επιτυχημένη διάλεξη που έδωσε ο Τάκης Δόξας, στην πόλη αυτή, στην αίθουσα της Σχολής του Λαού, με θέμα «Η πατρική μορφή του Κωστή Παλαμά».

Στα τέλη του Ιουλίου του 1940, έχουμε δημοσίευση της βιβλιοκρισίας του Περσέα Αθηναίου για το έργο του Τάκη Δόξα «Εσωτερική Τέχνη». Από το κείμενο της κριτικής μαθαίνουμε ότι ο Δόξας εμφανίστηκε κατ’ αρχάς ως πεζογράφος, ενώ πρόσφατα, εκείνη την περίοδο, εμφανίστηκε και ως ποιητής. Επίσης μαθαίνουμε ότι το έργο «Η εσωτερική τέχνη» ήταν βιβλίο κριτικής και εκδόθηκε από τον Αιγυπτιώτη εκδότη Κασιγόνη και τις εκδόσεις «Έρευνα».

Στις 20 Οκτωβρίου 1940 στη στήλη, της «Πατρίδας», «Λυρικά Σχέδια» δημοσιεύεται το πεζοτράγουδο «Η ρόδινη σκιά».

Στις 22 Οκτωβρίου 1940, επίσης, στην στήλη «Λυρικά Σχέδια», δημοσιεύεται το πεζοτράγουδο «Ένα ήρεμο φέγγος», ενώ στις 24 Οκτωβρίου 1940, επίσης στην στήλη «Λυρικά Σχέδια», δημοσιεύεται το πεζοτράγουδο Η Μελωδία της Σιωπής».

Στις 26 Ιανουαρίου 1941, και συγκεκριμένα στη στήλη «Πολεμικοί Παιάνες», δημοσιεύεται άρθρο του με τίτλο «Η δόξα των τραυματιών», αφιερωμένο στον τραυματία πολέμου, Βασίλη Τσιόρδα. Εκείνη την εποχή στα φύλλα των εφημερίδων κυριαρχούν τα πολεμικά γεγονότα, ενώ πολύ ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι στο ίδιο φύλλο δημοσιεύονται δύο διαφημιστικές καταχωρίσεις γυναικών γιατρών του Πύργου και συγκεκριμένα της οδοντιάτρου Αντιγόνης Καραμπέτσου και της ακτινολόγου-μικροβιολόγου Καλλιόπης Τρύφωνος Παπαλεωνίδα.

Εκτός αυτών, εκείνη την εποχή συνεχή παρουσία στα φύλλα του τοπικού τύπου έχουν η σταφίδα, οι θεσμοί που σχετίζονταν με το προϊόν αυτό, το λιμάνι του Κατακώλου, οι επαγγελματίες, κυρίως του Πύργου, αλλά και της Αμαλιάδας, αλλά και πολύ σημαντικές προσωπικότητες των γραμμάτων, όπως ο Κωστής Παλαμάς, η Μαρία Πολυδούρη, ο Γιάννης Σκαρίμπας, ο Ιωάννης Πολέμης και η Μυρτιώτισσα.

Τέλος, στο φύλλο της εφημερίδας «Αυγή» του Αύγουστου Καπογιάννη στις 29 Απριλίου 1946, αναφέρεται ότι υπεύθυνος για την φιλολογική ύλη της εφημερίδας είναι ο Τάκης Δόξας.

Σε σχέση, τώρα, με την παρουσία του Τάκη Δόξα στην «Ηλειακή Βιβλιοθήκη», κατά τις απαρχές της λειτουργίας της, η πρώτη του παρουσία, επισήμως, εντοπίζεται τον Αύγουστο του 1943, όταν η Βιβλιοθήκη αρχίζει να λειτουργεί ξανά, αφού είχε αναστείλει την λειτουργία της λόγω της Κατοχής. Ήταν τότε που εκλέγεται γραμματέας του Σωματείου «Ηλειακή Βιβλιοθήκη», με πρόεδρο τον Αριστομένη Νταϊρόπουλο και ταμία τον Νίκο Δασιό.

Μετέπειτα έχουμε συνεχείς αναφορές, ενώ στις αρχαιρεσίες του Φεβρουαρίου του 1947 ο Τάκης Δόξας εκλέγεται αντιπρόεδρος με πρόεδρο τον Μένη Νταϊρόπουλο, ταμία τον Νίκο Δασιό, γραμματέα τον Νίκο Καραμπάτση και έφορο τον Παναγιώτη Παπαδόπουλο. Το 1951 και το 1952 τον ξαναβρίσκουμε στη θέση του Γραμματέα της «Ηλειακής Βιβλιοθήκης» συμμετέχοντας ενεργά στις διαδικασίες τροποποίησης του άρθρου 25 του καταστατικού του Σωματείου, που είχε να κάνει με τη διάθεση της περιουσίας του σε περίπτωση διαλύσεώς του, καθώς και στις διαδικασίες της κρατικοποίησής της. Ο Τάκης Δόξας, εκτός του λογοτεχνικού του έργου, άφησε την προσωπική του σφραγίδα και στην Βιβλιοθήκη του Πύργου (αρχικά «Ηλειακή» και μετέπειτα δημόσια), αφού φαίνεται να είχε αντιληφθεί πλήρως αυτό που έχει επισημανθεί από τον Reinhard Wittmann σχετικά με τον δημοκρατικό χαρακτήρα των δημοσίων βιβλιοθηκών.

Ο Τάκης Δόξας γέννημα και θρέμμα του Πύργου της οικονομικής ακμής, της σταφιδικής οικονομίας και της πυκνής κοινωνικής ζωής, έκανε αισθητή την παρουσία του, όχι μόνον με το λογοτεχνικό του έργο, αλλά και γενικότερα στην πνευματική ζωή της περιόδου που έζησε, κληροδοτώντας σε εμάς παρακαταθήκες που υπάρχουν και θα υπάρχουν εσαεί.

Της Εύης Βεργοπούλου, Οικονομολόγου και υποψήφιας περιφερειακής συμβούλου Ηλείας με τον συνδυασμό «Νέα Δυτική Ελλάδα – Ενωμένοι Μπορούμε»

Η απερχόμενη περιφερειακή αρχή εκλέχθηκε το 2019 με «σημαία» την Aρχαία Ολυμπία και το πολιτιστικό-τουριστικό απόθεμα της Ηλείας, κάνοντας λόγο για αναξιοποίητο θησαυρό που θα μπορούσε να φέρει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας. Όλα αυτά αποδείχθηκαν «παχιά» λόγια, αφού η Ηλεία και η Δυτική Ελλάδα παραμένουν στο 1% του πανελλαδικού ΑΕΠ τουρισμού και χωρίς να έχει γίνει τίποτα για να αναδειχθεί ο πολιτιστικός πλούτος της Ηλείας.

Παρότι η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηλείας και άλλες φορείς του πολιτισμού έχουν κατά καιρούς αναφερθεί στην ανάγκη χρηματοδότησης εργασιών που δεν μπορεί να καλύψει το υπουργείο Πολιτισμού, ο αρμόδιος αντιπεριφερειάρχης δεν έκανε τίποτα.

Αντίθετα, προτίμησε να μοιράζει πόρους σε συλλόγους και σωματεία, χωρίς να μπει στον κόπο να μας εξηγήσει με ποια κριτήρια, και να διοργανώνει γιορτές και συναυλίες. Κανένας δεν διαφωνεί με το να στηρίζονται οι πρωτοβουλίες λαϊκού και παραδοσιακού πολιτισμού, όμως μέσα σε αυτήν την τετραετία φτάσαμε στην υπερβολή. Δεν έγινε καμία σοβαρή προγραμματική σύμβαση για την ανάδειξη αρχαιολογικών και εκκλησιαστικών μνημείων. Δεν έγινε καμία σοβαρή συνεργασία με τουριστικούς φορείς για να μπει η Ηλεία δυνατά στον τουριστικό χάρτη.

 Καλό και έξυπνο το σλόγκαν περί «Ολυμπιακής Γης», αλλά στην πράξη δεν έγινε τίποτα για να αυξήσει η Ηλεία το τουριστικό εισόδημα. Στον αυτόματο η Κρουαζιέρα, στον αυτόματο η Αρχαία Ολυμπία, στον αυτόματο ο Κάμπος, στο μηδέν ο τουρισμός στον δήμο Πύργου. Μια τετραετία χαμένη.

Η Ηλεία έχει ανάγκη από ένα συγκροτημένο σχέδιο που θα αναδεικνύει τον αρχαιολογικό και θρησκευτικό πλούτο της και ταυτόχρονα πρέπει να εφαρμόσει ένα ρεαλιστικό πλάνο προσέλκυσης υγιών μορφών τουρισμού, που θα δημιουργούν θέσεις εργασίας και θα φέρνουν ανάπτυξη.

   Το να κοπεί το νερό, μπορεί να συμβεί. Το να υπάρξει βλάβη, μπορεί να συμβεί. Ακόμη και βλάβη μεγάλη. Το να μην υπάρχει εναλλακτική, ίσως να είναι πολιτικά κατακριτέο, αλλά και αυτό... μπορεί να συμβεί. Εν γένει, καλό είναι να καταλάβουμε, ότι ζούμε σε ανθρώπινες καταστάσεις και όλα μπορούν να συμβούν.  

   Ναι λοιπόν, κόπηκε το νερό για τρεις και τέσσερις και πέντε μέρες. Πρόβλημα και μάλιστα... μεγάλο. Μιλάμε για το πιο βασικό αγαθό για τον άνθρωπο. Αλλά τέτοια περιστατικά, αποτελούν και μια μεγάλη ευκαιρία, για το τι κοινωνία διαπλάθουμε. Ήταν, κατά τη γνώμη μου μια ευκαιρία, πρωτίστως για τους γονείς, αλλά και για τους παππούδες και τις γιαγιάδες, να μιλήσουν στα παιδιά, για το νερό! Κάτι που αύριο, θα μπορούσαν να το κάνουν και στα Σχολεία, οι δάσκαλοι και οι παιδαγωγοί. Και να τους πουν πως εν τέλει, τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Να τους μάθουν τι περνούσαν οι πρόγονοι μας, για να έχουν λίγο νερό στο σπίτι τους. Να τους πουν, για τα παιδιά σε χώρες της Αφρικής ή σε άλλα μέρη του κόσμου, που δεν έχουν (καθαρό) νερό και πεθαίνουν από την έλλειψή του ή από σχετιζόμενες αρρώστιες.  

Πάμε όμως τώρα, στο πρόβλημα ύδρευσης που παρουσιάστηκε στην Αμαλιάδα και τη διαχείριση του από τη Δημοτική Αρχή Ήλιδας...

Είναι αδιανόητο, ο Δήμαρχος Ήλιδας κ. Λυμπέρης, ενώ βγάζει επίσημες ανακοινώσεις, σε καμία από τις δύο να μην αναφέρει κάτι συγκεκριμένο για το πότε θα αποκατασταθεί η υδροδότηση στην πόλη της Αμαλιάδας. Εάν δεν ήξερε, θα μπορούσε με πάσα ειλικρίνεια, να αναφέρει απλά την αλήθεια, δηλαδή ότι... δεν γνωρίζουμε. Και πάντως, όχι να παίζει με τις λέξεις, ούτε και να μπαίνει σε πολιτικές αντιπαραθέσεις.

Ακριβώς γι’ αυτό, ο Νομοθέτης, έχει προβλέψει ότι ακόμη και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ο Δήμαρχος δεν σταματάει να είναι Δήμαρχος, ούτε αντικαθίσταται. Οφείλεις λοιπόν πρωτίστως, ειδικά σ’ ένα τέτοιο θέμα, να συμπεριφερθείς ως Δήμαρχος, τουλάχιστον σεβόμενος ότι χιλιάδες ανθρώπων δεν έχουν νερό στις βρύσες τους. Δεν λέω... να πιούν νερό, γιατί και που έχουμε νερό, εμφιαλωμένα αγοράζουμε για να πιούμε. Και είναι προφανές, ότι έτσι θα συνεχίσουμε να κάνουμε.

Επ’ ουδενί φυσικά, (δεν) θα ήθελα, αυτή η αναφορά μου, να ερμηνευτεί ως παρέμβαση εν όψει δημοτικών εκλογών και ούτε βεβαίως, έχω καμιά αντιπολιτευτική διάθεση προς τη Δημοτική Αρχή. Αντιθέτως, για να μην υπάρξει καμία πολιτική παρερμηνεία, οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι τον κ. Ιωάνννη Λυμπέρη, τον σέβομαι και τον τιμώ, όχι μόνο ως επιλογή -και μάλιστα διαχρονική- του κυρίαρχου λαού, αλλά και για έναν άλλο -βασικό, κατ’ εμέ- λόγο. Επειδή ο κ. Λυμπέρης, είναι αυτός που πριν από (25) είκοσι πέντε χρόνια, απάλλαξε την Αμαλιάδα, από τις νοοτροπίες του βαθέως κομματισμού... που επικρατούσαν για χρόνια στην πόλη μας, τις εποχές προτού ο Γιάννης Λυμπέρης, αναλάβει για πρώτη φορά τα ηνία του Δήμου μας. Μα και για έναν ακόμη λόγο, τον πιο κύριο, κατά τη γνώμη μου. Επειδή ο Δήμαρχος Ήλιδας Γιάννης Λυμπέρης, πάει κόντρα σε γνωστές απειλητικές τακτικές και εκβιαστικές μεθοδεύσεις (όχι... αρουραίων, όπως τους έχει χαρακτηρίσει, γιατί ακόμη και οι αρουραίοι έχουν κάποια αξία, αλλά) αδίστακτων ατόμων (εκμετάλλευσης) ή παρασιτικών στοιχείων (προβολής) που άλλοι μάλιστα... είτε συνεργάζονται μαζί τους, είτε έχουν τον συγκεκριμένο... τύπο (μέχρι και) να ξημερωβραδιάζεται στα γραφεία τους.

Και αφού πλέον και επιτέλους, έχει αποκατασταθεί η υδροδότηση στην Αμαλιάδα, ας θέσουμε κι ένα έτερο ερώτημα, ιδίως μάλιστα... μέσα και στην εκλογική περίοδο που διανύουμε! Άραγε, ποιο νερό... μπορεί να ξεπλύνει την πολιτική βρωμιά; Εξάλλου, πόσο απέχει το... κλέος από τη... νίκη;

Νικόλαος  Διαμαντόπουλος

Πρώην Επικεφαλής Ανεξαρτησίας Ήλιδας

Αμαλιάδα - Πολίτης

Του Νίκου Καλάκου

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι νέοι και οι νέες της χώρας, είναι η εύρεση προσιτής και ποιοτικής στέγης εξαιτίας των  χαμηλών μισθών και της δυσκολίας πρόσβασης σε στεγαστικά δάνεια.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι η πρώτη που θεσμοθέτησε ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα για να βοηθήσει νέους και νέα ζευγάρια από 25 έως 39 ετών να λάβουν χαμηλότοκοδάνειο για να αγοράσουν το δικό τους σπίτι, προϋπολογισμού 500 εκατ. ευρώ με πρόβλεψη για διπλασιασμό, εφόσον εξαντληθεί το αρχικό ποσό.

Το ότι μέσα σε λίγες ημέρες από το άνοιγμα της εφαρμογής έχουν υποβληθεί ήδη 30.000 αιτήσεις, δείχνει το μεγάλο ενδιαφέρον και την ορθότητα της επιλογής που έκανε η κυβέρνηση και προσωπικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.

Χάρη στην κρατική επιδότηση, το κόστος εξυπηρέτησης του δανείου θα είναι χαμηλότερο από το ενοίκιο που θα πλήρωναν, ενώ το δάνειο για τρίτεκνους και πολύτεκνους (αλλά και όσους γίνουν τρίτεκνοι και μετά πολύτεκνοι κατά τη διάρκεια αποπληρωμής του δανείου τους) θα είναι εντελώς άτοκο. Για τους υπόλοιπους δικαιούχους θα είναι μόλις στο ένα τέταρτο του εμπορικού επιτοκίου.

Παράλληλα, προχωρά και το επόμενο βήμα, που είναι το πρόγραμμα «Κάλυψη» για τη στέγαση ευάλωτων νέων σε ιδιωτικές κατοικίες με καταβολή του ενοικίου από το Δημόσιο για τρία χρόνια, η κοινωνική αντιπαροχή αλλά και τα προγράμματα ανακαίνισης ιδιωτικών κατοικιών.

Η Ελλάδα ήταν για πάρα πολλά χρόνια μια χώρα αφιλόξενη για τους νέους και τις νέες της και υπάρχουν ευθύνες διαχρονικές για το πολιτικό σύστημα. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι η πρώτη που αφουγκράζεται τον παλμό των νέων μας και επιχειρεί να δώσει ευκαιρίες και λύσεις. Είναι αναγκαίο να ξανανιώσει η νεολαία μας ότι η Πολιτεία είναι δίπλα τους και στηρίζει έμπρακτα τα όνειρά τους.

Η Ηλεία είναι ένας νομός που βιώνει τη δημογραφική συρρίκνωση και τη μετανάστευση των νέων στα αστικά κέντρα ή στο εξωτερικό. Οφείλουμε να το αντιστρέψουμε και να τους πείσουμε να μείνουν στον τόπο τους, δίνοντάς τους λύσεις στα προβλήματά τους.

Από την εκλογή της Κυβέρνησης Μητσοτάκη- Ιούλιος 2019- μέχρι και σήμερα ό,τι βιώνουμε στον Νομό Ηλείας δεν έχει προηγούμενο. Είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση έχει ανατρέψει μία σειρά βημάτων ενίσχυσης της παιδείας, της υγείας και των υποδομών χωρίς να έχει δοθεί προηγουμένως όχι μόνον επιβεβλημένη αντιπρόταση αλλά ούτε εξήγηση.

Πώς μπορεί άλλωστε να δικαιολογηθεί η επιλογή της ΝΔ να καταργήσει το νέο τμήμα ΤΕΦΑΑ και να μεταφέρει τα τμήματα της  Μουσειολογίας και της Γεωπονίας εκτός νομού; 

Η παιδαριώδης δικαιολογία της Υπουργού Παιδείας πως δήθεν θα προχωρούσε σε αναδιάταξη του ακαδημαϊκού χάρτη απεδείχθη μέγα ψέμα, καθώς ο πολυσυζητημένος και δήθεν εκτεταμένος ανασχεδιασμός άρχισε και τελείωσε στον νομό μας.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρείται δεδομένο ότι η Ηλεία πρέπει να επανατοποθετηθεί στον ακαδημαϊκό χάρτη με πανεπιστημιακά τμήματα που θα περιλαμβάνουν αφενός στοιχεία των τοπικών κοινωνιών και αφετέρου θα προσφέρουν υψηλής ποιότητας μόρφωση, με  σοβαρό σχέδιο υπέρ της νέας γενιάς, που θέλει να σπουδάσει και να μείνει στον τόπο της.

Επιπρόσθετα, για τον νομό μας ζωτικής σημασίας είναι η στήριξη των δομών υγείας που τόσο κυνικά και ίσως όχι τυχαία η ΝΔ έχει εγκαταλείψει. Είναι αλήθεια ότι τόσο οι νοσηλευτικές μονάδες, όσο και η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας έχουν υποστεί ακατανόητη συρρίκνωση τόσο στους προϋπολογισμούς όσο και στο ανθρώπινο δυναμικό τους.

Αδιανόητο τυγχάνει το γεγονός ότι στον νομό μας, που επιπλέον ήταν το πρώτο θύμα μαζικών κρουσμάτωνcovid, να έχει ανοίξει συζήτηση εάν θα κλείσουν δομές υγείας.

Είναι επιβεβλημένη η ανάγκη λοιπόν να αναστραφεί η πολιτική της απαξίωσης και να εφαρμοστεί το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για ένα νέο ισχυρό και δημόσιο ΕΣΥ με προσλήψεις ιατρών και νοσηλευτών, με καλύτερες αποδοχές και συγχρόνως καλύτερες συνθήκες εργασίας που θα αποκαθιστούν το αίσθημα  δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας των ανθρώπων των δομών υγείας.

Στον δε κρίσιμο τομέα των υποδομών στον νομό μας, η εγκατάλειψη της λειτουργίας της σιδηροδρομικής γραμμής και η παύση των εργασιών του νέου δρόμου Πύργος-Πάτρα για τρία χρόνια αποδείχθηκαν επιλογές με ολέθρια αποτελέσματα.

Η κατάργηση των εργολαβιών που είχαν δρομολογηθεί επί ΣΥΡΙΖΑ και η επιβολή διοδίων (που δεν υπήρχαν) εκτόξευσαν στο διπλάσιο σχεδόν το κόστος της κατασκευής από τον αρχικό προϋπολογισμό, που σε συνάρτηση με την καθυστερημένη ημερομηνία ολοκλήρωσης του έργου (κατά 2-3 έτη) και την αμφίβολη έναρξη της σιδηροδρομικής γραμμής, κατατάσσει τον νομό μας στους νομούς όχι μόνον με το χειρότερο δίκτυο, αλλά και περιορισμένης πρόσβασης παρά την ηπιότητα του γεωγραφικού ανάγλυφου.

Συνεπώς η απροθυμία της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να στηρίξει στην πράξη τους κρίσιμους τομείς της Υγείας, της Παιδείας και των Υποδομών επιβεβαιώνει πως ο νομός μας εδώ και 3,5 χρόνια έχει καταστεί μάλλον έρμαιο ενός κακοστημένου νεοφιλελεύθερου σχεδίου που μόνον στην οπισθοδρόμηση και στον μαρασμό οδηγεί.

Υποχρέωση λοιπόν του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία είναι να εφαρμόσει ένα σχέδιο δικαιοσύνης, ένα σχέδιο συμπεριληπτικό και προοδευτικό που θα αναφέρεται και θα εκπηγάζει από την κοινωνία  της Ηλείας, ώστε να τεθούν τα θεμέλια και οι βάσεις  για την Ηλεία του αύριο.

Με αναγκαία Έργα Υποδομών που θα διευκολύνουν την ζωή των μόνιμων κατοίκων, θα αναβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής τους -το ζητούμενο δηλαδή- και θα προσφέρουν παροχές υψηλού επιπέδου σε όσους επιλέγουν να επισκεφθούν τον νομό μας.

Με Τριτοβάθμια Εκπαίδευση που θα καλύπτει τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και κυρίως τα όνειρα της νέας γενιάς με ουσιαστική και ποιοτική εκπαίδευση και ανταγωνιστικά πτυχία.

Με Δημόσια & Δωρεάν Υγεία αξιοπρέπειας και ποιότητας, με ουσιαστική και δυναμική στήριξη των δομών της.

Ζωή Αναστασοπούλου

Δικηγόρος- Υποψήφια βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣΝ.Ηλείας

Του Νίκου Καλάκου

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στον ελληνικό λαό, τήρησε τον λόγο του για εξάντληση της τετραετίας και για εθνικές εκλογές μέσα στην άνοιξη, ανακοινώνοντας ότι οι κάλπες θα στηθούν την Κυριακή 21 Μαΐου.

Πλέον οι πολίτες της Ηλείας και όλης της χώρας καλούνται να συγκρίνουν τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τα πεπραγμένα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα.

Τα διλήμματα είναι σαφή και η υπεροχή ξεκάθαρη. Η Νέα Δημοκρατία παρέλαβε μισοδιαλυμένες εργολαβίες στην Πατρών-Πύργου, που με τον σημερινό πληθωρισμό θα είχαν διακοπεί οριστικά, και ξανάβαλε το έργο σε τροχιά υλοποίησης ενώνοντάς το με την Ολυμπία Οδό, ώστε οι Ηλείοι να έχουν τον ίδιο δρόμο από τον Πύργο ως την Αθήνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σταμάτησε τον διαγωνισμό το 2014 και επί τέσσερα χρόνια έκανε οκτώ δημοπρατήσεις για να πάρει ένας συγκεκριμένος εργολάβος το μισό έργο, υπογράφοντας τις μισές συμβάσεις δύο μήνες πριν από τις εκλογές για να πουλήσει ελπίδα στον ηλειακό λαό.

Η Νέα Δμοκρατία εκτέλεσε άψογα ένα μεγάλο εμβολιαστικό πρόγραμμα και παρά τις όποιες αστοχίες αντιμετώπισε αποτελεσματικά την πανδημία, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε «παιχνίδια» με το αντιεμβολιαστικό κίνημα.

Η Νέα Δημοκρατία διέθεσε 45 δις. ευρώ για να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της πανδημίας και άλλα 10 δίς. Ευρώ για την ενεργειακή κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που έκανε, ήταν να τάζει τα πάντα στους πάντες, χωρίς να έχει καμία συναίσθηση του δημοσιονομικού κινδύνου.

Η Νέα Δημοκρατία μείωσε τους φόρους και αύξησε μισθούς, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ «έπνιξε» την ανάπτυξη και την οικονομία με υπερφορολόγηση και με καθηλωμένους μισθούς, βυθίζοντας τους πολίτες σε μια «έντιμη φτώχεια».

Η Νέα Δημοκρατία επιτάχυνε σημαντικά την έκδοση κύριων συντάξεων, έδωσε αυξήσεις μετά από δώδεκα χρόνια, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ τις «πετσόκοψε» με τον περίφημο νόμο Κατρούγκαλου και άφησε πίσω του χάος στον ΕΦΚΑ με χιλιάδες εκκρεμείς αιτήσεις συνταξιοδότησης.

Η Νέα Δημοκρατία ενίσχυσε την εθνική άμυνα, έχτισε ισχυρές διεθνείς συμμαχίες και ήλεγξε το μεταναστευτικό, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφιζε αμυντικές συμφωνίες και μας έλεγε «ανοίξτε τα σύνορα στον Έβρο».

Φυσικά υπήρξαν λάθη και αστοχίες, για τις οποίες ο ίδιος πρωθυπουργός ζήτησε συγγνώμη και ανέλαβε την ευθύνη. Όμως αυτά δεν αναιρούν τη γενική εικόνα, η οποία δείχνει πως η κυβέρνηση που αντιμετώπισε τις περισσότερες και σοβαρότερες κρίσεις από οποιαδήποτε άλλη, κράτησε τη χώρα όρθια και την έβαλε σε τροχιά ανάπτυξης. Για αυτό στις 21 Μαΐου ανανεώνουμε την εντολή στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία.

Του Νίκου Διαμαντόπουλου

Πολίτης - Επικοινωνιολόγος

   Το “επιτελικό” κράτος των… αρίστων του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν μπόρεσε να διασφαλίσει ότι ένας άνθρωπος μπορεί να πάει από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη με ασφάλεια… και εν έτει 2023 μ.Χ., δυο τρένα κινούνταν αντίθετα το ένα προς το άλλο… μέχρι που συγκρούστηκαν, παρά την ύπαρξη διπλής σιδηροδρομικής γραμμής. Ο απολογισμός, τραγικός. Οι λεκτικές αναφορές του Πρωθυπουργού, τόσο περί ανθρώπινου λάθους, όσο και κυρίως, περί διαχρονικών ευθυνών αλλά και βεβαίως περί θυσιών, εκτός από εντελώς άστοχες (επιεικέστατη η έκφραση), δεν μπορούν να κρύψουν τις απόλυτες και τεράστιες πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

   Αρμόδιος Υπουργός και φυσικά άμεσα υπεύθυνος γι’ αυτή την τραγωδία (28-2-2023), ακόμη ένας… πορφυρογέννητος, ονόματι Κώστας Αχ. Καραμανλής. Αυτός που διερρήγνυε τα ιμάτια του στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, υπερτονίζοντας ότι… δεν παίζει με την ασφάλεια των πολιτών στα τρένα.

  Αμέσως μετά από την εθνική -σιδηροδρομική- τραγωδία που συνέβη στο ύψος των Τεμπών, ο υπουργός Υποδομών & Μεταφορών Κώστας Καραμανλής, παραιτήθηκε. Αλίμονο αν δεν επαραιτείτο! Προσωπικά όμως, ήμουν εξ αρχής σίγουρος, ότι έσπευσε να παραιτηθεί, αρχικά για να γλιτώσει… την κοινωνική κατακραυγή και με απώτερο στόχο, να διασφαλίσει τη θέση του Βουλευτή στις προσεχείς εκλογές. Σημειωτέον, να αναφέρουμε τον τίτλο από ένα πρωτοσέλιδο της εφημερίδας “Το Ποντίκι” (2-3-2023), όπου έγραφε: “Είναι αργά για δάκρυα”. Κι όμως, αποθεώνουμε το αυτονόητο! Ότι παραιτήθηκε από υπουργός. Και αυτό επειδή λέγεται Καραμανλής. Αν ήταν άλλος στη θέση του, προφανώς και δεν θα έχαιρε τέτοιας… προστασίας.

   Τρεισήμισι χρόνια υπουργός Μεταφορών ο Κώστας Καραμανλής… δίχως να έχει διασφαλιστεί το πλέον αυτονόητο στις μεταφορές. Ότι ένας άνθρωπος θα πάει ασφαλώς, εν προκειμένω μάλιστα, από την πρωτεύουσα στη συμπρωτεύουσα της Ελλάδας, με το τρένο. Η τύχη των ανθρώπων, τόσων επιβατών, να εξαρτάται από έναν άνθρωπο, τον μόνο σταθμάρχη (της βάρδιας), δίχως (άλλες) ασφαλιστικές δικλείδες. Εννοώντας… πέρα από τηλεματικές και δεν ξέρω τι άλλο και πως τα λένε, γιατί αυτά μπορεί να είναι ακόμη πιο επικίνδυνα, π.χ. δίχως την κατάλληλη κατάρτιση. Το “πως” δεν είναι θέμα των πολιτών, αλλά των αρμοδίων κρατούντων. Έχουμε λοιπόν, ένα τόσο τραγικό γεγονός με δεκάδες νεκρούς, ιδιαίτερα νέους ανθρώπους, οικογένειες κατεστραμμένες και πόσους τραυματίες. Μια τέτοια εθνική τραγωδία, με μια σειρά φυσικά και άλλων πραγμάτων και διαστάσεων που προκύπτουν. Και παρόλα ταύτα, ο κ. Καραμανλής, θα… μας κουνήσει και το δάχτυλο! Είτε για τις πολιτικές (ή μη) ευθύνες (βλ. επιτροπή της Βουλής κατόπιν, θα  ζητήσει και τα ρέστα σε λίγο), είτε (πολύ δε περισσότερο) για να είναι ξανά υποψήφιος Βουλευτής… Μα μιλάμε σοβαρά τώρα; Αυτό είναι που τον ένοιαξε;

   Μέχρι και στην περίφημη παλιά ελληνική ταινία, ο υπουργός Μαυρογιαλούρος, όταν παραιτήθηκε, πήγε μια για πάντα, σπίτι του, δηλώνοντας μάλιστα ευθέως, την πολιτική του ανεπάρκεια. Μόνο που ο τίτλος εκείνης της ταινίας, ήταν… “υπάρχει και φιλότιμο”! 

   Όμως, μιας και μιλήσαμε για φιλότιμο, πολιτικό πάντα, να αναφέρουμε και τούτο! Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο μιας τέτοιας εθνικής τραγωδίας, εμφανίστηκε… κρυπτόμενος (ως συνηθίζει) και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, προς υποστήριξη του συνονόματου εξαδέρφου του. Ο πρώην πρωθυπουργός, έσπευσε να γνωστοποιήσει ότι, οι απόψεις που εξέφρασε ο άλλοτε στενός του συνεργάτης κ. Ρουσόπουλος, περί μη καθόδου του παραιτηθέντος υπουργού στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, δεν ήταν σε γνώση του ιδίου του πρώην Πρωθυπουργού και εκφράζουν τον κ. Ρουσόπουλο προσωπικώς. Μα από πότε, δεν είναι αυτονόητο αυτό;

   Ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος βεβαίως (και προς τιμήν του), δεν άφησε αναπάντητη αυτή την πρόκληση… και απάντησε καταλλήλως, στον πρώην πρωθυπουργό. Να σημειωθεί βεβαίως ότι όσα ανέφερε ο κ. Καραμανλής, τα εξέφρασε μέσω κύκλων (άλλη αθλιότητα αυτή)… Πολιτικός (πόσο μάλλον, πρώην πρωθυπουργός) που μιλάει μέσω κύκλων, καταλαβαίνει κανείς, τι πολιτικός είναι αυτός και για τι γελοιότητες μιλάμε.

   Στις Δημοκρατίες, κύριε Καραμανλή, ο κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να εκφράζει είτε την άποψη είτε τη γνώμη του… και όχι να σου ζητάει την άδεια. Η νοοτροπία αυτή και η παρέμβαση… του τέως πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, είναι ευθεία προσβολή κατά της ίδιας της Δημοκρατίας.

   Όσο για το κοινοβουλευτικό έργο του πρώην πρωθυπουργού και επί σειρά ετών Βουλευτή Καραμανλή, ο οποίος προ ημερών ανακοίνωσε την ολοκλήρωση της κοινοβουλευτικής του διαδρομής, θα ασχοληθούμε σε επόμενες αναφορές, γιατί χρειάζεται και ανάληψη πρωτοβουλιών, για να δούμε ποιο ήταν το κοινοβουλευτικό έργο αυτού του κυρίου, όλα αυτά τα χρόνια, όπου πληρωνόταν από τον ελληνικό λαό, αυτόν τον σκληρά φορολογούμενο και δοκιμαζόμενο συνεχώς.

   Δεν φταίνε όμως οι όποιοι “πορφυρογέννητοι” (ή κομματάρχες και λοιποί του είδους), αλλά εμείς. Εμείς που ανεχόμαστε τέτοιες νοοτροπίες και αναγάγουμε σε πολιτικούς ταγούς και εθνικά κεφάλαια, άτομα όχι αυτόφωτα αλλά ετεροπροσδιοριζόμενα. Πρόσωπα που ίσως και να θεωρούν… ιερό καθήκον ενός λαού, ότι υποχρεούται να τους αναγάγει σε “ηγέτες”… της απογοήτευσης και μιζέριας του.

Του Νίκου Καλάκου

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με γενναιότητα και με αίσθημα ευθύνης απέναντι στον ελληνικό λαό αναγνώρισε τα λάθη της κυβέρνησης και προσδιόρισε τον χρόνο των εκλογών μέσα στον Μάιο, ζητώντας εκ νέου εντολή καθαρής πρωτιάς στην κάλπη της απλής αναλογικής και την αυτοδυναμία στην δεύτερη κάλπη της ενισχυμένης αναλογικής.

Εδώ οφείλω να υπενθυμίσω πως οι επόμενες εθνικές εκλογές θα διεξαχθούν με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, εξαιτίας της καιροσκοπικής στάσης του ΣΥΡΙΖΑ, που πρώτα κυβέρνησε δύο φορές με το μπόνους των 50 εδρών, αλλά όταν είδε ότι δεν θα ξανακερδίσει, ναρκοθέτησε το εκλογικό τοπίο με τη «νάρκη» αστάθειας της απλής αναλογικής. Δεν δίστασε μάλιστα να ζητήσει εμμέσως πλην σαφώς και τις ψήφους της Χρυσής Αυγής, για να φτάσει τους 200 βουλευτές, με τη γνωστή φράση του τότε υπουργού Εσωτερικών, κ. Βούτση ότι «δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με υπευθυνότητα έχει ενημερώσει εγκαίρως τον ελληνικό λαό ότι δεν είναι υπέρμαχος της απλής αναλογικής και για αυτό επανέφερε από το 2020 την ενισχυμένη αναλογική, σύστημα με το οποίο έχουν κυβερνήσει και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Για αυτό και διατύπωσε με σαφήνεια και καθαρότητα τη μία επιλογή του διλήμματος διακυβέρνησης προς τις Ελληνίδες και τους Έλληνες: αυτοδύναμη Νέα Δημοκρατία με πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και κυβερνητικό σχήμα που καλύπτει όλο τον χώρο από το Κέντρο έως τη Δεξιά.

Απέναντι σε αυτήν την καθαρή και σαφή πρόταση που τίθεται στον λαό, τι υπάρχει;

Ένας Τσίπρας που λέει ότι θέλει να σχηματίσει μια γενική και αόριστη «προοδευτική κυβέρνηση», μάλλον με το ΠΑΣΟΚ και τον Βαρουφάκη, ενώ ορισμένοι βουλευτές του αφήνουν ανοιχτό ακόμα και το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον Βελόπουλο!

Ο Ανδρουλάκης προτείνει συγκυβέρνηση αλλά όχι με πρωθυπουργό τον πρόεδρο του πρώτου κόμματος, όπως συμβαίνει σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, χωρίς να μας λέει ποιον θέλει τελικά να κυβερνήσει τη χώρα.

Είναι λοιπόν προφανές πως η μοναδική σταθερή επιλογή, για να μην μπει σε περιπέτειες η Ελλάδα, είναι η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μέσα σε τέσσερα χρόνια διαχειρίστηκε πολλαπλές κρίσεις και κράτησε τη χώρα όρθια στην πανδημία, μειώνοντας φόρους, αυξάνοντας μισθούς και συντάξεις και ενισχύοντας την εθνική άμυνα απέναντι στην προκλητικότητα του Ερντογάν. Δεν υπάρχει χρόνος για πειράματα, για αυτό η μόνη λύση διακυβέρνησης είναι η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.

Του Νίκου Καλάκου

Εδώ και μέρες, η αντιπολίτευση έχει επιδοθεί σε διαρκήfakenewsσχετικά με τη διαχείριση του νερού, κάνοντας λόγο για δήθεν ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα της ύδρευσης.

Καταρχάς, θα έπρεπε να γνωρίζουν ο πρόεδρος και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο δημόσιος έλεγχος της ύδρευσης είναι προστατευμένος από το Σύνταγμα και από σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, άρα δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ζήτημα. Εφόσον το γνωρίζουν, σκόπιμα παραπληροφορούν.

Με τον νέο νόμο της κυβέρνησης  ιδρύεται Ανεξάρτητη Δημόσια Ρυθμιστική Αρχή, η οποία θα διασφαλίζει τον δημόσιο έλεγχο στη διαχείριση του νερού και δεν θα υπόκειται σε διάφορες πιέσεις και ρουσφετολογικά παιχνίδια

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην Ελλάδα 295 φορείς παροχής ύδατος. Μόλις το 42% από αυτούς αναρτά δημόσια τα στοιχεία που οφείλει βάσει νόμου και δεν γνωρίζουμε καν αν μετρούν συστηματικά την ποιότητα του νερού που παρέχουν στους πολίτες. Σύμφωνα με στοιχεία που δηλώνουν οι ίδιες οι ΔΕΥΑ, έχουν απώλειες υδάτων μέχρι και 62%. Υπάρχουν ΔΕΥΑ που χρεώνουν έως και δύο φορές πιο ακριβά το νερό στους δημότες τους, με βάση τα στοιχεία που εκείνες αναφέρουν. Αυτό το πλαίσιο εποπτείας υπερασπίζεται η αντιπολίτευση; Για ποιο λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παραμείνει αυτός ο έλεγχος και η εποπτεία στη Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος; Μήπως για να αποφασίζει ο εκάστοτε Υπουργός και η εκάστοτε κυβέρνηση αν θα επιβάλει πρόστιμα στους Δήμους ή θα τουςκάνει τα «χατίρια»;

Ας είμαστε ειλικρινείς. Η Πολιτεία διαχρονικά δεν κατάφερε έως σήμερα να δημιουργήσει ένα συνεκτικό πλαίσιο ελέγχου στη διαχείριση του νερού, για αυτό και οι περισσότερες ΔΕΥΑ και οι ΟΕΒ είναι καταχρεωμένοι, διότι ποτέ δεν γινόταν σοβαρός και ουσιαστικός έλεγχος.  Από το 2015 ως το 2019 η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, επέβαλε όλα κι όλαεννέα (9) πρόστιμα.  Από το 2019 ως το 2020, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επέβαλε εξήντα δύο (62) πρόστιμα! Φυσικά και δεν μας ικανοποιεί η κατάσταση, για αυτό και ιδρύουμε μια Ανεξάρτητη Αρχή, που θα ελέγχει τη διαχείριση του νερού και θα πιέζει όλους τους δημόσιους φορείς που το διαχειρίζονται, να παρέχουν καλύτερες και πιο ποιοτικές υπηρεσίες στους πολίτες, χωρίς φυσικά να καθορίζει την τιμολογιακή πολιτική.

Καμία ιδιωτικοποίηση δεν προβλέπεται ούτε υποκρύπτεται, οπότε ας μας πει ο ΣΥΡΙΖΑ αν είναι τελικά με τις Ανεξάρτητες Αρχές, όπως διατυμπανίζει εδώ και καιρό, αν στηρίζει την θωράκιση του περιβάλλοντος και τη διαφύλαξη του νερού ή επιμένει να υπερασπίζεται όλες τις διαχρονικές παθογένειες του ελληνικού κράτους για να υφαρπάξει ψήφους.

Μία από τις πιο σημαντικές και παραγνωρισμένες στην κοινή γνώμη επιπτώσεις των Μνημονίων, στα οποία οδηγηθήκαμε το 2010 και ξαναμπήκαμε το 2015 λίγο πριν βγούμε, είναι η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης.

Η επιβολή περιορισμών στις προσλήψεις, η μείωση των μισθών και οι μετακινήσεις προσωπικού σε διάφορες υπηρεσίες με κριτήριο την ποσότητα και όχι την ποιότητα, αναπόφευκτα επηρέασαν την ομαλή λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης, παρά τις προσπάθειες που έκαναν και κάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Κατά τη θητεία της προηγούμενης κυβέρνησης, δεν έγιναν προσπάθειες βελτίωσης της κατάστασης ώστε να ενισχυθεί το Δημόσιο και να αξιοποιηθεί η κρατική περιουσία. Αντίθετα, υποθηκεύτηκε η κρατική περιουσία με το γνωστό Υπερταμείο, πουλήθηκε έναντι πινακίου φακής η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, θεσπίστηκαν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και ταυτόχρονα οι νέοι επιστήμονες μετανάστευσαν μαζικά στο εξωτερικό.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, παρά τα όσα αναληθή διέδιδε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ περί απολύσεων και περικοπών, όχι μόνο δεν συρρίκνωσε τον δημόσιο τομέα, αλλά δρομολόγησε την ανασυγκρότησή του και τη στελέχωσή του, με προτεραιότητα στην Παιδεία και τον διορισμό 25.000 εκπαιδευτικών ώστε να μην υπάρχει κανένα κενό στα σχολεία των παιδιών μας.

Ακολούθησε το τεράστιο και πρωτοποριακό εγχείρημα του ψηφιακού κράτους, το οποίο μέσα σε δύο χρόνια περιόρισε την ταλαιπωρία των πολιτών και έκανε γρηγορότερη την εξυπηρέτησή τους.

Εκσυγχρόνισε τον ΕΦΚΑ και αύξησε θεαματικά την ταχύτητα στην εκκαθάριση και την απονομή των συντάξεων, δίνοντας ανάσα στους συνταξιούχους, ανέπτυξε σύστημα αξιολόγησης και προ ημερών ολοκλήρωσε με επιτυχία τον πρώτο γραπτό Διαγωνισμό μέσω ΑΣΕΠ, ενισχύοντας το αίσθημα της αξιοκρατία στον δημόσιο βίο. Παράλληλα, έχει προαναγγελθεί και το νέο μισθολόγιο για το 2024.

Προφανώς δεν γίνεται να εξαλειφθούν όλες οι παθογένειες τριάντα ετών μέσα σε τέσσερα χρόνια, ειδικά όταν στα δύο από αυτά η πανδημία απενεργοποίησε πλήρως τη Δημόσια Διοίκηση. Μένουν ακόμα αρκετά να διορθωθούν στο Ελληνικό Δημόσιο, όμως όλοι ξέρουμε πως η σημερινή κυβέρνηση αντιμετώπισε τις περισσότερες και σοβαρότερες κρίσεις από οποιαδήποτε άλλη. Ο λαός γνωρίζει ποιος στέκεται με σεβασμό δίπλα στον πολίτη, ποιος έχει το θάρρος να αναγνωρίζει με γενναιότητα τα λάθη του και ποιος επιδιώκει να εκμεταλλευτεί καταστάσεις επενδύοντας στην καταστροφή.