Το δίλλημα σαφές και καθαρό.

Στασιμότητα και ως έχει, φοβικοί, καθηλωμένοι και άτολμοι σε ποσοστά καταγραφών.

Ή

Αλλαγή  και ανατροπή για μια νέα πολιτική σελίδα στην πατρίδα μας και την κοινωνία.

Η ΑΛΛΑΓΗ και η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ταιριάζει με την ιστορία μας το DNA μας και είναι η απαίτηση των καιρών.

Πάμε την Κυριακή μαζικά στην κάλπη για να δυναμώσουμε την προοδευτική παράταξη.

Ψηφίζουμε ΧΑΡΗ ΔΟΥΚΑ γιατί ο Ελληνικός Λαός που σήμερα στενάζει και είναι στο περιθώριο αξίζει καλύτερες μέρες.

Ας περπατήσουμε λοιπόν  ελεύθερα και γενναία τον δρόμο της ελπίδας και της προοπτικής.

Θα έχει ενδιαφέρον να συναντηθούμε με το αύριο. 

Οι τελευταίες κινήσεις των δύο διεκδικητών της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Που «ποντάρουν» Νίκος Ανδρουλάκης και Χάρης Δούκας στα τελευταία μέτρα της προεκλογικής κούρσας. Το street party του Δημάρχου και οι 3 σταθμοί Ανδρουλάκη.

Προέλευση, περισσότερα στο https://www.in.gr/2024/10/12/politics/politiki-grammateia/ekloges-pasok-oi-teleytaies-ores-prin-tis-prasines-kalpes/

Με άνετη πλειοψηφία πέρασε από την Κεντρική Επιτροπή η πρόταση για τον αποκλεισμό του Στέφανου Κασσελάκη από τις εκλογές προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ - Το συνέδριο του Νοεμβρίου «δείχνει» ο Κασσελάκης.

Προέλευση, περισσότερα στο https://www.in.gr/2024/10/12/politics/politiki-grammateia/syriza-mploko-tis-k-e-stin-ypopsifiotita-kasselaki-kai-diki-tou-apantisi-ola-anoixta-sto-synedrio/

Ο 1ος Διαδικτυακός Διαγωνισμός Ταινιών Μικρού Μήκους, διοργανώνεται από το Film Office της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, με την υποστήριξη της Karan Creative Media. Σκοπός του Διαγωνισμού είναι η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, της ιστορίας, του φυσικού κάλους, της γαστρονομίας και του τουρισμού της περιοχής της Δυτικής Ελλάδας.

Ο Διαγωνισμός απευθύνεται τόσο σε επαγγελματίες, όσο και σε ερασιτέχνες κινηματογραφιστές, ακόμη κι αν αυτοί δε διαθέτουν επαγγελματικό εξοπλισμό, καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάθε μέσο κινηματογράφησης, ακόμα κι κινητά τηλέφωνα. Στους “νικητές” του διαγωνισμού θα απονεμηθούν βραβεία, χρηματικά έπαθλα, αλλά και συμβουλευτικές υπηρεσίες.

Με ιδιαίτερη τιμή η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας παρουσιάζει τα μέλη της τριμελούς επιτροπής του διαγωνισμού, η οποία αποτελείται από καταξιωμένους επαγγελματίες του οπτικοακουστικού κλάδου, και αυτοί είναι: ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος (‘’Καλάβρυτα 1943’’, ‘’Been Here Before’’, ‘’Alter Ego’’, Υπέροχα Πλάσματα, κ.α.), Νικόλας Δημητρόπουλος, η πρόεδρος του Δ.Σ. και Γενική Διευθύντρια του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννη», Ξένια Καλδάρα και η σκηνοθέτης και σεναριογράφος (‘’Πολυξένη: Μια ιστορία από την πόλη’’ - η πρόταση της Ελλάδας για τα Όσκαρ το 2018, ‘’Κι αν Φύγω… θα ξανάρθω’’, , ‘’..κι αύριο μέρα είναι’’, Το Κόκκινο Ποτάμι κ.α.), Δώρα Μοσκλαβάνου.

Ο Αναπληρωτής Περιφερειάρχης, Χαράλαμπος Μπονάνος, στις αρμοδιότητες του οποίου υπάγεται η λειτουργία και του Film Office, σημειώνει ότι: « η δύναμη της εικόνας και ο κινηματογράφος μπορούν να αποτελέσουν δυναμικό εργαλείο ανάδειξης του τουρισμού και του πολιτισμού της περιοχής μας. Με όπλο τη δημιουργία του Film Office, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας εισέρχεται δυναμικά στη διεκδίκηση μεριδίου της αγοράς φιλοξενίας τοπικών, εθνικών και διεθνών κινηματογραφικών παραγωγών. Ο διαγωνισμός αυτός θα αποτελέσει ένα επιπλέον κίνητρο για επαγγελματίες και ερασιτέχνες, να δημιουργήσουν δικό τους υλικό, στο οποίο θα προβάλλεται η μακραίωνη ιστορία, το πολιτιστικό απόθεμα και το ιδιαίτερο φυσικό κάλος και των τριών περιφερειακών ενοτήτων, της Αχαΐας, της Ηλείας και της Αιτωλοακαρνανίας.»

Στο πλαίσιο αυτό, κάλεσε κάθε έναν που αγαπά την κινηματογράφηση και τη δημιουργία, να φτιάξει τη δική του ταινία και να απολαύσει την ευκαιρία να γνωρίσει καλύτερα την Ολυμπιακή γη, συμβάλλοντας στην προβολή της.

Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να υποβάλλουν τη συμμετοχή τους μέχρι τις 20 Οκτωβρίου 2024, ενώ για περισσότερες πληροφορίες μπορούν να επισκέπτονται την επίσημη σελίδα του Film Office Western Greece στο Facebook, την ιστοσελίδα: www.filmcall.karan-media.gr, αλλά και το τηλέφωνο: 2613 018 024.

Έκτακτη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας θα πραγματοποιηθεί, σήμερα Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2024, στις 18:00, αποκλειστικά με τηλεδιάσκεψη, με θέμα: Απότιση φόρου τιμής στον εκλιπόντα Δήμαρχο Αιγιαλείας Δημήτρη Καλογερόπουλο.

Η συνεδρίαση θα μεταδοθεί ζωντανά μέσω υπηρεσίας live streaming.

• https://diavlos.grnet.gr/epresence-conference-17055

Κατασχέθηκαν συνολικά (111) γραμμάρια κάνναβης

Συνελήφθη, χθες το απόγευμα, σε περιοχή του Πηνειού, από τους αστυνομικούς του Τμήματος Ασφάλειας Ήλιδας, ένας ημεδαπός άνδρας, σε βάρος του οποίου σχηματίστηκε δικογραφία για κατοχή ναρκωτικών.

Ειδικότερα, οι αστυνομικοί του Τμήματος Ασφάλειας Ήλιδας, αξιοποιώντας πληροφορίες, πραγματοποίησαν έρευνα στην οικία του κατηγορούμενου, κατά την οποία βρήκαν και κατέσχεσαν, επιμελώς κρυμμένα σε περβάζι παραθύρου και σε αναρριχόμενο φυτό σε φράκτη της οικίας, συνολικά (111) γραμμάρια κάνναβης.

Ο συλληφθείς θα οδηγηθεί στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ηλείας (παράλληλη έδρα Αμαλιάδας).

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΑΔΙΚΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ

Ο επικεφαλής της παράταξης «Μαζί Αλλάζουμε – Δυτική Ελλάδα» Κώστας Καρπέτας για τον θάνατο του Δημάρχου Αιγιαλείας Δημήτρη Καλογερόπουλου, έκανε την εξής δήλωση:

«Με βαθιά θλίψη αποχαιρετούμε τον Δημήτρη Καλογερόπουλο, έναν άνθρωπο που υπηρέτησε με ανιδιοτέλεια και αφοσίωση την τοπική κοινωνία και άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην Αιγιάλεια. Η αφοσίωση και το πάθος του για τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών αποτελούν παράδειγμα για όλους εμάς που υπηρετούμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του. Η απώλειά του δημιουργεί ένα δυσαναπλήρωτο κενό και το έργο του θα συνεχίσει να μας εμπνέει.»

Κλιμάκιο του Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας επισκέφθηκε σήμερα, Παρασκευή 11 Οκτωβρίου, τον Δήμο Ανδραβίδας-Κυλλήνης, στο πλαίσιο της συνολικής μελέτης που θα εκπονηθεί για την αντιπλημμυρική προστασία όλης της περιοχής.

Ο Δήμαρχος Ανδραβίδας-Κυλλήνης παρέθεσε τις απόψεις του για την εκτροπή ποταμών και ρεμάτων προς την θάλασσα, καθώς η περιοχή βρίσκεται στο «κόκκινο» σε ότι αφορά την αντιπλημμυρική προστασίας.

Παρόντες ήταν επίσης εκπρόσωπου του ΤΟΕΒ Μυρτουντίων, του ΓΟΕΒ Πηνειού-Αλφειού, καθώς και μηχανικοί της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.

Η παγκόσμια γονιμότητα έχει μειωθεί σημαντικά μετά την πληθυσμιακή έκρηξη της δεκαετίας του 1960, ενώ οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής δεν είναι έτοιμοι για την επερχόμενη δημογραφική «νέα τάξη».

Προέλευση, περισσότερα στο https://www.in.gr/2024/10/12/world/epoxi-tou-apoplithysmou-epivionontas-se-enan-kosmo-pou-egine-gkrizos/ 

Αντίο ΦΙΛΕ Δήμαρχε!

Αντίο ΔΗΜΗΤΡΗ Καλογερόπουλε.

Ήσουν για μένα ένας ξεχωριστός άνθρωπος, ελεύθερος -  πηγαίος – γλεντζές -  αυθεντικός, ένας  γνήσιος Δημοκράτης.

Συνεργαστήκαμε για πολλά  χρόνια στην αυτοδιοίκηση, σε  γνώρισα πολύ καλά και εκτίμησα τον χαρακτήρα σου , την μαχητικότητα και το καθαρό μυαλό σου.

Λάμπρυνες φίλε μου με την αξιοπρέπεια σου την Αχαΐα και την Δημοκρατική Παράταξη.

Μοιραστήκαμε τις αγωνίες σου, τα οράματα και τους στόχους σου για την Αιγιάλεια, τον τόπο που τόσο αγάπησες , τίμησες  και τιμήθηκες.

Το κενό είναι μεγάλο, δυσαναπλήρωτο. Φεύγει γρήγορα ένα αυθεντικός αυτοδιοικητικός,  που δούλευε με πάθος.

Θερμά συλλυπητήρια στην ωραία οικογένειά σου την ξεχωριστή και διακριτική σύζυγό σου Σοφία και στα παιδιά  του.

Καλό ταξίδι Δημήτρη, δεν θα σε ξεχάσουμε. 

Σημαίνουν καθοριστική συμβολή στην ανάπτυξη του τόπου σε βάθος ενός αιώνα, με ό,τι αυτό συμπεριλαμβάνεται σε επίπεδο και εύρους παρεμβάσεων…

…Από την ανόρθωση της χώρας στις αρχές του 20^ου αιώνα, έως τις σημερινές ιλιγγιώδεις προκλήσεις της τεχνολογίας, τα στοιχήματα του πράσινου και του ψηφιακού μετασχηματισμού, της ανθεκτικότητας, το μεγάλο κεφάλαιο των έργων υποδομής και την αξιοποίηση σημαντικών πόρων και κονδυλίων από την Ευρώπη….

Στην περιοχή της Δυτικής Ελλάδας, το Τεχνικό Επιμελητήριο ως τεχνικός σύμβουλος της πολιτείας έχει καταθέσει όλα αυτά τα χρόνια τεκμηριωμένες θέσεις σε κάθε αναπτυξιακή, περιβαλλοντική και κοινωνική δράση και αποτελεί ισάξιο και απαραίτητο θεσμικό συνομιλητή σε κάθε διαβούλευση.

Τα τελευταία χρόνια, το ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας και οι μηχανικοί του έβαλε την επιστημονική του σφραγίδα σε μεγάλα έργα υποδομής όπως η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, η Ολυμπία Οδός Αθήνα, το Φράγμα Πείρου-Παραπείρου, τα νέα λιμάνια της Πάτρας και του Αιγίου και άλλα πολλά έργα που άλλαξαν τη φυσιογνωμία της περιοχής.

Το ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας, ήταν το μόνο που σε χαλεπούς καιρούς τεκμηρίωσε την βιωσιμότητα της έλευσης του Φυσικού Αερίου στη ΒΙΠΕ, την Πάτρα, το Αγρίνιο και τον Πύργο, μέσω μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου από την Ρεβυθούσα και εγκατάστασης απομακρυσμένων μονάδων στις περιοχές αυτές.

Μπροστά μας υπάρχουν επίσης σημαντικά έργα και σημαντικές διεκδικήσεις,

• από την διέλευση του τρένου,

• τη σύνδεσή του με το λιμάνι της Πάτρας και με τον Πύργο,

• μέχρι το φυσικό αέριο, την ενεργειακή μετάβαση,

• τις ΑΠΕ

• την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου της Πάτρας,

• έργα για την διάβρωση των ακτών, έργα ενεργειακών υποδομών, αναπλάσεις κ.α.

Ειδικά το τρένο, το ιεραρχούμε πολύ ψηλά ως ΤΕΕ στη λίστα των έργων από τα οποία εξαρτάται άμεσα και καθοριστικά το αναπτυξιακό μέλλον της Δυτικής Ελλάδας, καθώς παραμένουμε, όπως και όλη η δυτική Πελοπόννησος, απ’ τις μετρημένες περιοχές όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σ’ όλη την Ευρώπη που είναι σιδηροδρομικά αποκλεισμένες.

Όπως καλά γνωρίζετε, είχαμε τον Ιούλιο και δεύτερη απόρριψη του αιτήματος χρηματοδότησης από τον μηχανισμό CEF II του έργου υπογειοποίησης της νέας διπλής ηλεκτροκίνητης σιδηροδρομικής γραμμής από το Ρίο έως το νότιο λιμάνι της Πάτρας. Αυτό προκαλεί μεγάλη αβεβαιότητα.

Θα υπάρξει στο άμεσο μέλλον εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πρόθεση χρηματοδότησης του έργου; Τίποτα δεν το διασφαλίζει.

Για το τρένο, κάναμε πριν λίγες ημέρες, ως ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας παρέμβαση στον Πρωθυπουργό ζητώντας του να αναλάβει πρωτοβουλία έτσι ώστε στην επόμενη πρόταση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να τεκμηριωθεί απόλυτα η βιωσιμότητα του έργου και να στοιχειοθετηθεί πλήρως η αναγκαιότητά του.

Θα επιμείνουμε για το τρένο και ζητάμε σε αυτό τη συμβολή και τη συνεργασία όλων, και φυσικά όλου του τεχνικού κόσμου.

Φίλες και φίλοι,

Στο ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας πιστεύουμε βαθιά στη συνεργασία, ιδίως όταν είναι βασισμένη στην επιστημονική γνώση, η οποία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε βήμα προς τα μπρος.

Στο πλαίσιο αυτό αναλάβαμε την πρωτοβουλία «Δυτική Ελλάδα 2040» η οποία έρχεται να απαντήσει στην αναγκαιότητα ύπαρξης μιας συγκροτημένης μακροπρόθεσμης στρατηγικής σε μια σειρά μεγάλων ζητημάτων που ήδη επιφέρουν ραγδαίες αλλαγές, σε παγκόσμιο αλλά και τοπικό επίπεδο.

Τα συνεχή τεχνολογικά άλματα,

η τεχνητή νοημοσύνη,

η κλιματική αλλαγή,

οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις,

οι υγειονομικές και ενεργειακές κρίσεις,

οι αλλαγές στον εργασιακό χάρτη,

απαιτούν την τοποθέτησή μας ως περιοχή στη βάση της γνώσης και των επιστημονικών δεδομένων.

Το «Δυτική Ελλάδα 2040» το οποίο προτείνει το ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας, δεν είναι ένα πολιτικό όργανο, αλλά ένα σταθερό Όργανο διαλόγου και παρακολούθησης ζητημάτων μακροπρόθεσμης στρατηγικής ανάπτυξης με τη συμμετοχή όλων των Φορέων της Δυτικής Ελλάδας και της Κοινωνίας των Πολιτών, που θα χρησιμοποιεί τη γνώση των Μηχανικών για την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής.

Επικοινωνήσαμε αυτή την πρωτοβουλία σε όλους τους Φορείς της περιοχής μας και οι περισσότεροι απάντησαν θετικά και με ενθουσιασμό, ωστόσο ορισμένοι, ευτυχώς πολύ λίγοι, απήχαν. Και ακόμη περιμένουμε τις απαντήσεις τους για να μπορέσουμε επιτέλους να προχωρήσουμε στη σύσταση αυτού του τόσο σημαντικού Οργάνου για τη Δυτική Ελλάδα.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι απέχοντες θα το ξανασκεφτούν. Και ότι δεν απέχουν σκοπίμως.

Κυρίες και κύριοι,

Σήμερα, γιορτάζοντας τα 100 χρόνια του Τεχνικού Επιμελητηρίου θα πρέπει να φωτίσουμε προς όλες τις κατευθύνσεις το ρόλο του ΤΕΕ ως ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για την ανάπτυξη της χώρας αλλά και για την ανάπτυξη της επιστημονικής σκέψης.

Αυτό σημαίνει πρώτα από όλα προαγωγή και ενίσχυση του επιστημονικού του έργου και του επιστημονικού του λόγου.

Το ΤΕΕ ως σύμβουλος της Πολιτείας δεν μπορεί να είναι μόνο κομμάτι του βραχίονα του δημοσίου και φορέας υλοποίησης έργων των Υπουργείων.

Οφείλει και πρέπει να δίνει κατευθυντήριες γραμμές στη βάση των επιστημονικών δεδομένων αλλά και των νέων προκλήσεων που προκύπτουν όπως η περιβαλλοντική κρίση, η ενεργειακή δημοκρατία, αλλά και η τεχνητή νοημοσύνη που θα αλλάξει άρδην τον κόσμο και το περιβάλλον που ζούμε και γνωρίζουμε μέχρι τώρα.

Οφείλει να παράγει επιστημονικό έργο με καινοτόμο σκέψη για τα νέα μοντέλα ανάπτυξης που απαντούν σε αυτές τις προκλήσεις.

Να απαντά με τη γλώσσα της επιστήμης στα προβλήματα της κοινωνίας.

Οι μηχανικοί με τον σύνθετο ρόλο τους, ήταν και παραμένουν πρωτοπόροι στη διαρκή προσπάθεια για την παραγωγική και οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας μας.

Μια προσπάθεια που στο επίκεντρό της πρέπει να έχει την αειφορία και εγγυάται την τεχνοοικονομική όσο και την περιβαλλοντική συνιστώσα της ανάπτυξης.

Πριν κλείσω, αγαπητέ Πρόεδρε, θέλω να αναφερθώ στον απλό μηχανικό, αυτόν που έχει ένα μικρό γραφείο στη Πάτρα, στο Αίγιο, στην Ηλεία ή την Ζάκυνθο.

Πέρα από το ότι το ΤΕΕ πρέπει να διατηρήσει τον ισχυρό του ρόλο ως Επιστημονικού Φορέα που αλλάζει τη χώρα όπως προανέφερα, πρέπει και να παλέψει απέναντι στους μεγάλους ομίλους και τους κατασκευαστές ώστε να διεκδικήσει με όρους αξιοπρέπειας ζωτικό χώρο για τον απλό μηχανικό και τον επιστήμονα της επαρχίας.

Το μέτωπο είναι διπλό, με κυριότερη πίεση από τις μεγάλες εταιρείες προς το χώρο των μικρών έργων, πεδίο στο οποίο κατεξοχήν δραστηριοποιόυνται οι ελεύθεροι επαγγελματίες μηχανικοί.

Βλέπουμε σιγά σιγά μεγάλες εταιρείες να τοποθετούν κλιματιστικά, να διαφημίζουν ένταξη στα ΕξΟικονομώ να εγκαθιστούν φωτοβολταικά στις στέγες, να προχωρούν σε επισκευές από υδραυλικό-ηλεκτρολόγο!

Σε λίγο τεράστιοι όμιλοι θα διαφημίζουν τη κατασκευή κατοικιών ή την ανακαίνιση διαμερισμάτων χωρίς χρηματοδότηση κτλ κτλ.

Από την άλλη μεριά η αδήλωτη και παράνομη εργασία από εγκαταστάτες-τεχνικούς χωρίς απαραίτητη γνώση και χωρίς καμία ευθύνη για το αποτέλεσμα, πιέζει το χώρο μας από κάτω και τα αποτελέσματα όπως μαρτυρά και πρόσφατη κατάρρευση κτιρίου στον Πειραιά, όπου και χάθηκε ζωή (επίσης αδήλωτου εργαζόμενου), να είναι καταστροφικά.

Εκεί με μια άδεια μικρής κλίμακας από μηχανικό, μπήκε εργολάβος χωρίς καμία ανάγκη επίβλεψης και προχωρούσε σε κατεδαφίσεις τμήματος κτιρίου. Αυτό είναι καθημερινό φαινόμενο, ίσως και η νόρμα εκτέλεσης εργασιών από πολλούς τεχνικούς.

Με αυτά κι αυτά έχουμε φτάσει να έχουμε νεκρό σε οικοδομή κάθε μήνα για το 24 και διψήφιο αριθμό για το 23.

Δεν μπορούμε να είμαστε παρατηρητές με νεκρούς σε εργοτάξια και να μην μιλάμε.

Στο χώρο της ενέργειας, στο χώρο που οι εταιρείες κλήθηκαν να φορολογηθούν για ΥΠΕΡΚΕΡΔΗ χωρίς όμως να χρειαστεί να μειώσουν τις χρεώσεις προς τους καταναλωτές, έχουμε το πλέον οξύμωρο κι ίσως είναι η αιχμή του δόρατος αυτής της πολιτικής.

Είναι πολυτιμότερο, σύμφωνα με τη λογική των όσων κυβερνούν, να έχουν υπερκέρδη λίγες εταιρείες με την ελπίδα να πάρουν ένα μπόνους οι μηχανικοί που απασχολούνται εκεί, παρά να έχει βιωσιμότητα και ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ το ελληνικό νοικοκυριό.

Χαρακτηριστικά το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα «Φωτοβολταϊκά στη Στέγη» που είχε στόχο να καλύψει τις ανάγκες από 12.000 κατοικίες. Ακόμη κι αν είχαν εξαντλήσει την επιτρεπόμενη ισχύ αυτές, θα είχαμε λιγότερο από 130 MW εγκατεστημένων Φωτοβολταϊκών, δίπλα κυριολεκτικά από τις καταναλώσεις.

Αντίθετα, και παρά τις «τεχνικές δυσκολίες» δίνεται με διαδικασία κατεπείγοντος σε μεγάλη κατασκευαστική εταιρία του χώρου των ΑΠΕ, άδεια για έργο 14000MW.

Άρα το ελληνικό νοικοκυριό θα πρέπει να πάρει πράσινη ενέργεια από την ιδιόκτητη εταιρεία από έργο πχ στην Κοζάνη γιατί, για κάποιο θολό λόγο, είναι τεχνικά δύσκολο να έχει το αυτονόητο, δηλαδή ενέργεια από τη στέγη του!

Πρόεδρε, τα τελευταία χρόνια είναι σίγουρο ότι το ΤΕΕ ανέβηκε στα μάτια της κεντρικής διοίκησης που το εμπιστεύτηκε σε μεγάλο βαθμό και αυτό είναι απόλυτα θετικό. Είναι ώρα να μας εμπιστευτούν ακόμα περισσότερο οι μηχανικοί, ο απλός επιστήμονας που παλεύει με τα θηρία της πολυνομίας και της κακονομίας σε ένα κράτος που αντί να διευκολύνει τη ζωή μας - μας δυσκολεύει αφόρητα.

Αν ρίξουμε το φως στον απλό μηχανικό, στο μικρό γραφείο του στην περιφέρεια της Ελλάδας και αλλάξουμε με παρεμβάσεις ουσίας την ζωή του, πιστέψτε με…θα αλλάξουμε για ακόμα μια φορά τη χώρα αυτή και για τα επόμενα 100 χρόνια!

Για να είναι και τα επόμενα 100 χρόνια, χρόνια μεγάλων αναπτυξιακών αλμάτων για τη χώρα μας και την περιοχή μας. Με επίκεντρο τον ΑΝΘΡΩΠΟ και τις ανάγκες του, με όρους όχι βιωσιμότητας και κόστους-οφέλους, αλλά με Αξιοπρέπεια και Ουσία>»

Ο αγροτικός κόσμος της χώρας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Το κόστος παραγωγής έχει εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα επίπεδα, εξαιτίας της τεράστιας αύξησης στις τιμές της ενέργειας, των αγροεφοδίων και των ζωοτροφών. Επιπλέον, η μειωμένη ζήτηση των παραγόμενων προϊόντων σε συνδυασμό με τις καθυστερημένες και ανεπαρκείς ενισχύσεις και αποζημιώσεις, επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την καθημερινότητα των ανθρώπων του πρωτογενούς τομέα, βυθίζοντάς τους στην απόγνωση. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, η κυβέρνηση επιμένει να συμπεριφέρεται με αδιαφορία και προχειρότητα, λαμβάνοντας ανεπαρκή μέτρα, που επί της ουσίας δεν προσφέρουν λύσεις.

Με τον νόμο 5131/2024, προβλέπεται ότι από την 1/8/2024, όλοι οι κάτοχοι συνδέσεων αγροτικού ρεύματος καθώς και οι αγροτικές συνδέσεις που ανήκουν σε Οργανισμούς Εγγείων Βελτιώσεων, εντάσσονται αυτομάτως σε ειδικό τιμολόγιο προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας, δηλαδή στο τιμολόγιο «ΓΑΙΑ». Πρόκειται για ένα ημίμετρο, μετά την κατάργηση των ειδικών αγροτικών τιμολογίων που ίσχυαν στο παρελθόν, που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την εκτόξευση των χονδρεμπορικών τιμών ηλεκτρικού ρεύματος.

Ειδικότερα, στο «ΓΑΙΑ» προβλέπεται μηνιαίο πάγιο δέκα ευρώ -εκατόν είκοσι ευρώ τον χρόνο-, τη στιγμή που στα ειδικά αγροτικά τιμολόγια, το ετήσιο πάγιο δεν ξεπερνούσε τα είκοσι ευρώ ετησίως. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι παραγωγοί καλούνται να πληρώσουν αυτό το πάγιο και τους χειμερινούς μήνες, όπου συνήθως δεν χρησιμοποιούν ρεύμα.

Με ερώτησή μας προς τους συναρμόδιους Υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ καλούμε την κυβέρνηση να λάβει μέτρα για να μειωθούν το πάγιο και οι τιμές ρεύματος στο «ΓΑΙΑ», ώστε να ενισχυθεί το αγροτικό εισόδημα, η βιωσιμότητα της αγροτικής παραγωγής και η τάση για παραμονή των νέων μας στις αγροτοκτηνοτροφικές περιοχές μας.

Δυστυχώς, όμως, η συνολική στάση της κυβέρνησης δείχνει ότι δεν την ενδιαφέρει ο αγροτικός κόσμος, ούτε ένας ισχυρός πρωτογενής τομέας που θα αποτελεί πραγματικό πυλώνα ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Αυτό ισχύει καθώς τα μέτρα που προτείνει και λαμβάνει δεν αντανακλούν στις μεγάλες ανάγκες που υπάρχουν. Είναι ελλιπή, έχοντας ως μόνο στόχο να αποπροσανατολίσουν και να μετριάσουν τα αδιέξοδα των αγροτών. Παράλληλα, οι κυβερνητικές παλινωδίες συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό καθώς όπως ενημερωνόμαστε, πολλοί παραγωγοί -και στην Ηλεία- καλούνται να επιστρέψουν ενισχύσεις που έλαβαν, εξαιτίας λάθους υπολογισμού, δίχως να ευθύνονται για αυτό. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι χρειάζεται άμεσα αλλαγή πολιτικής και στον πρωτογενή τομέα, ένα διαφορετικό στρατηγικό πλάνο ανάδειξής του, που αυτή η κυβέρνηση σίγουρα δεν θέλει και δεν μπορεί να υλοποιήσει.

Ορκωμοσία για την τοποθέτηση της διορισθείσας υπαλλήλου Διοικητικού Λογιστικού στο Δήμο Ανδρίτσαινας-Κρεστένων κ. Γεωργίας Σκούρα, έγινε το πρωί της Πέμπτης 10 Οκτωβρίου, ενώπιον του Δημάρχου κ. Σάκη Μπαλιούκου.

Η κ. Σκούρα τοποθετήθηκε στη Δ/νση Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών του Δήμου Ανδρίτσαινας-Κρεστένων και ειδικότερα στο τμήμα προϋπολογισμού, λογιστηρίου και προμηθειών.

Ο κ. Μπαλιούκος παρουσία του Γ.Γ. του Δήμου κ. Κώστα Πολυζωγόπουλου και του προϊσταμένου Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών κ. Νικ. Καράμπελα, ευχήθηκε καλή και δημιουργική θητεία στην ανωτέρω διορισθείσα υπάλληλο, από τους οριστικούς πίνακες προκήρυξης του ΑΣΕΠ.

Σάκης Μπαλιούκος: «Να ληφθούν άμεσα μέτρα στις περιοχές που έχουν σηματοδοτηθεί με κόκκινο»

Η προετοιμασία για την αντιμετώπιση πλημμυρικών φαινομένων που λόγω της κλιματικής αλλαγής δύναται να γίνουν ανεξέλεγκτα, κυριάρχησε στη διάρκεια της συνεδρίασης του Τ.Ε.Σ.Ο.Π.Π. Δήμου Ανδρίτσαινας-Κρεστένων, η οποία έγινε το πρωί της Πέμπτης 10 Οκτωβρίου στο χώρο του ΚΠΕ Κρεστένων.

Στο ζήτημα των πλημμύρων και των ενεργειών που πρέπει να γίνουν για την αντιμετώπιση πιθανών κινδύνων, αναφέρθηκε αναλυτικά ο Δήμαρχος Ανδρίτσαινας-Κρεστένων κ. Σάκης Μπαλιούκος, ο οποίος ωστόσο επεσήμανε ότι βρισκόμαστε στο μέσο της φθινοπωρινής αντιπυρικής περιόδου και οι πρόεδροι των Τ.Κ. είναι ανάγκη να έχουν αυξημένη την προσοχή τους και να ενημερώνουν τους κατοίκους για την αποφυγή πυρκαγιών.

«Όσο και ήρεμα να είναι τα πράγματα αρκεί δύο ώρες βροχή να έχουμε το χειρότερο αποτέλεσμα. Το ζήσαμε στις αρχές του χρόνου στο Πλουτοχώρι όπου μίας ώρας βροχή παρέσυρε δύο νέους ανθρώπους και τους χάσαμε στην κυριολεξία μέσα στα χέρια μας, ενώ κινδυνέψαμε σε άλλα δύο σημεία, το ένα στα Καλυβάκια που υπήρξε κίνδυνος υπερχείλισης της τάφρου και το άλλο στις εργατικές κατοικίες στην Κρέστενα το ίδιο βράδυ και στην ίδια βροχή, η οποία ευτυχώς δεν είχε μεγαλύτερη διάρκεια» τόνισε αναφορικά με τις πλημμύρες ο κ. Μπαλιούκος.

Ακόμα ο Δήμαρχος Ανδρίτσαινας-Κρεστένων υπογράμμισε πως ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στις περιοχές που έχουν σηματοδοτηθεί με κόκκινο και τέτοιες είναι το Πλουτοχώρι, το Κ. Σαμικό, τα Καλυβάκια και τα κατάντι των οικισμών σε όλα τα χωριά, καθώς επίσης και τα ρέματα όπως ο Σελινούντας, οι παραπόταμοι του Αλφειού, ο Αχέροντας, η Κόβιτσα, ο Διάγων, η Τσεμπερούλα, ο Τρίτωνας και ο Μιλάων, αλλά και κάθε ρέμα που τρέχει νερό και είναι αρμοδιότητα της Περιφέρειας, η οποία θα πρέπει να λάβει άμεσα μέριμνα.

Οι παρεμβάσεις στον Αλφειό

Εξάλλου όσον αφορά τον Αλφειό ο κ. Μπαλιούκος ανέφερε πως θα πρέπει να προστατεύονται οι περιουσίες των πολιτών, φέροντας σαν παράδειγμα την περιοχή των Καλυβακίων όπου μέχρι στιγμής δεν έχει καθαριστεί το ρέμα που εγκυμονεί κινδύνους για πλημμύρες.

Ιδιαίτερη αναφορά κατά τη συνεδρίαση του ΤΕΣΟΠΠ έγινε στα επικίνδυνα δέντρα στο οδικό δίκτυο αλλά και εντός των οικισμών, καθώς και στον καθαρισμό των δρόμων στις περιοχές όπου έχουν σημειωθεί κατολισθήσεις, ενώ συγχρόνως εκφράστηκε η ανάγκη για την προστασία των ανθρώπων που μένουν ή έχουν αγροικίες, ειδικά στην κάτω παραποτάμια ζώνη του Αλφειού.

Τέλος ο Δήμαρχος Ανδρίτσαινας-Κρεστένων δήλωσε ότι ο Δήμος κινήθηκε άμεσα και κατάφερε να πάρει το ναι των αρμοδίων υπουργείων για την κατασκευή της νέας γέφυρας στο Πλουτοχώρι, επισημαίνοντας ωστόσο ότι παραμένει το πρόβλημα της ασφάλειας του οικισμού που είναι αρμοδιότητα της Περιφέρειας.

Παρεμβάσεις στη συνεδρίαση για το συγκεκριμένο θέμα έγιναν από το Διοικητή του Πυροσβεστικού Κλιμακίου Κρεστένων  κ. Κώστα Δρακόπουλο, το Δασάρχη Ολυμπίας κ. Δημ. Κωνσταντόπουλο, το διοικητή του Α.Τ. Κρεστένων  κ. Σωτ. Πιτσινή, την διοικήτρια του Νοσοκομείο Κρεστένων κ. Αριστέα Παπαδοπούλου, την αντιδήμαρχο Ανδρίτσαινας-Κρεστένων κ. Αθανασία Κουσκουρή και προέδρους τοπικών κοινοτήτων, ενώ ακόμη συμμετείχαν οι αντιδήμαρχοι κ.κ. Μιλτ. Γεωργακόπουλος , Δημ. Μικέλης, Παν. Γριβάκης και Κωνσταντίνα Φωτεινοπούλου, ο Γ.Γ. του Δήμου κ. Κώστας Πολυζωγόπουλος, εκπρόσωπος της ΜΚΟ Rommel κ. Ηρ. Ματρώζος, υπηρεσιακοί παράγοντες κ.α.

Η Ισπανία νίκησε στον τελικό του Euro την Αγγλία με 2-1 και κατέκτησε τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Προέλευση, περισσότερα στο https://www.in.gr/2024/07/14/sports/euro-2024/ispania-agglia-2-1-einai-panaksia-vasilissa-tis-eyropis/

Η στήριξη του πρωτογενούς τομέα στην Ελλάδα δεν είναι απλώς κρίσιμη για την ευημερία της ελληνικής περιφέρειας, την κοινωνική συνοχή και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Οφείλει να είναι μια εθνική, στρατηγική επιλογή για την ανάπτυξη της χώρας και την εξασφάλιση της διατροφικής της επάρκειας, σε μια περίοδο που οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, οι ξηρασίες, οι πλημμύρες, οι καύσωνες, οι πυρκαγιές πλήττουν την αγροτική παραγωγή και θέτουν σε κίνδυνο την επιβίωσή της.

Μια επιλογή, όμως, που δεν την έχει κάνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας από το 2019 μέχρι σήμερα. Οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι δεν είναι μόνο χαμηλά στις προτεραιότητές της, τη στιγμή που ο αγροτικός τομέας είναι απελπιστικά χαμηλά στις διαχειριστικές επιδόσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Επιδόσεις που είναι ίσως οι χειρότερες για ελληνική κυβέρνηση από τότε που η Ελλάδα έγινε μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Αυτό έχει φανεί στην αδυναμία να διαπραγματευτεί και να επιτύχει δίκαιες ενισχύσεις για τους Έλληνες γεωργούς και κτηνοτρόφους. Έχει φανεί στην τραγική αποτυχία να διαχειριστεί ακόμα και τις μειωμένες ενισχύσεις, με τον ΟΠΕΚΕΠΕ να έχει γίνει συνώνυμος της κακοδιαχείρισης και της αναποτελεσματικότητας που οδήγησαν τον οργανισμό σε καθεστώς ευρωπαϊκής εποπτείας και υποχρέωσαν τη χώρα να πληρώνει υπέρογκα πρόστιμα. Μετά από όλες αυτές τις παλινωδίες, οι ενισχύσεις φτάνουν στους αγρότες πετσοκομμένες και δεν χρηματοδοτούνται επαρκώς τα σχέδια βελτίωσης, τα οικολογικά σχήματα και οι νέοι αγρότες, παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις των υπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης την τελευταία πενταετία.

Την ίδια στιγμή, άλλες ευρωπαϊκές χώρες κάνουν αυτό που θα έπρεπε να κάνει-αλλά δεν το κάνει-η Ελλάδα. Στηρίζουν τον πρωτογενή τομέα, ώστε να γίνει ανθεκτικός απέναντι στις προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής και επενδύουν σε νέες τεχνολογίες και καινοτομίες, όπως οι γεωργικές εφαρμογές ακριβείας και οι βιώσιμες πρακτικές, διατηρώντας υψηλά επίπεδα παραγωγικότητας και ανταγωνισμού στη διεθνή αγορά.

Η λέξη που θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα την πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στον αγροτικό κόσμο θα ήταν η εγκατάλειψη, αν δεν υπήρχε και κάτι ακόμη χειρότερο: η στρατηγική επιλογή της να μην είναι με την πλευρά των αγροτών, αλλά να στηρίζει συμφέροντα που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με αυτά του αγροτικού κόσμου. Τις τράπεζες, που τους οδηγούν σε ασφυξία, με αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση, με αρρύθμιστες οφειλές, με πλειστηριασμούς που αφελληνίζουν την αγροτική ιδιοκτησία. Τους επιτήδειους, που αισχροκερδούν στο εμπόριο των αγροτικών εφοδίων, που κρατούν χαμηλά τις τιμές των αγροτικών προϊόντων και τις ανεβάζουν υπερβολικά για τους καταναλωτές, καθιστώντας απαγορευτικό το κόστος της καλλιέργειας. Τα κυκλώματα των παράνομων εισαγωγών και ελληνοποιήσεων που όχι μόνο δρουν ανεξέλεγκτα-στρεβλώνοντας τον υγιή ανταγωνισμό και υπονομεύουν την ποιοτική παραγωγή και τη φήμη των ελληνικών προϊόντων-αλλά ευθύνονται και για την πρόσφατη εισαγωγή μιας «υγειονομικής βόμβας», με τη διασπορά της πανώλης των αιγοπροβάτων, που έχει ήδη οδηγήσει σε υποχρεωτική θανάτωση χιλιάδων ζώων και τους κτηνοτρόφους σε απόγνωση, πλήττοντας και ένα εμβληματικό εξαγωγικό προϊόν της χώρας μας, όπως η φέτα.

Με την κυβέρνηση να εξαγγέλλει ‘’γενναίες αποζημιώσεις’’ για την αγορά ζώων (στο ¼ της τιμής αγοράς;) και να μην έχει διασφαλίσει τη στήριξη των κτηνοτρόφων για την απώλεια εισοδήματος που θα υποστούν, αποδεικνύοντας ότι δεν στηρίζει την εγχώρια παραγωγή, τη διατροφική αυτάρκεια της χώρας και την Ελληνική περιφέρεια.

Σε όλα αυτά προστίθενται η απουσία κινήτρων στους νέους να εργαστούν στον πρωτογενή τομέα, η  έλλειψη εργατικών χεριών και η ανυπαρξία οργανωμένης πολιτικής για τη νόμιμη μετανάστευση, που ανεβάζει το κόστος της καλλιέργειας στα όρια του ασύμφορου.

Μια εθνική στρατηγική για τον αγροτικό τομέα πρέπει να έχει ως αφετηρία της την αλλαγή του αναπτυξιακού και παραγωγικού μοντέλου της χώρας και τη σύνδεση του πρωτογενούς τομέα με την μεταποίηση. Η εξυγίανση του ΟΠΕΚΕΠΕ, η αλλαγή του Κανονισμού του ΕΛΓΑ ώστε να καλύπτει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής (με φαινόμενα που δεν είναι τόσο σπάνια και τόσο ακραία όπως παλιά, αφού συμβαίνουν συχνά), η πρόσβαση των αγροτών σε πηγές χρηματοδότησης και τα φορολογικά κίνητρα για ημιορεινές και ορεινές περιοχές, αφού ένας μέσος κτηνοτρόφος καλείται να πληρώσει την ψηλότερη φορολογική κλίμακα, συσσωρεύοντας χρέη.

Όλα αυτά  αποτελούν επείγουσες προτεραιότητες για τη βιωσιμότητα του πρωτογενούς τομέα. Ωστόσο, αυτές δεν είναι προτεραιότητες της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αποτελούν, όμως, κεντρικές προτεραιότητες ενός εναλλακτικού κυβερνητικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ. Της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης που πάντα πίστευε στην αγροτιά και συνδέθηκε με την αναζωογόνηση της υπαίθρου.

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

πρ. ΕΥΡ. ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΗΛΕΙΑΣ

ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ

24 Ιουλίου 2024

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ

Μετά την πτώση της δικτατορίας των Συνταγματαρχών το 1974, η Ελλάδα σημείωσε σημαντική πρόοδο σε πολλούς τομείς, όλα αυτά τα τελευταία 50 χρόνια δημοκρατικής διακυβέρνησης.

Την περίοδο αυτή, σημειώθηκε οικονομική ανάπτυξη. Η χώρα μας γνώρισε περιόδους προόδου, μέσα στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς, κυρίως κατά τις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Επετεύχθη η είσοδός μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ήδη από το 1981 και επωφελήθηκε, τόσο από τις επενδύσεις, όσο και από αυξημένο εμπόριο και βέβαια την ανάπτυξη υποδομών. Ιδιαίτερα ως προς το τελευταίο, εκτελέστηκαν μεγάλα έργα συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής νέων δρόμων και γεφυρών, με κορυφαία τη ζεύξη Ρίου-Αντιρρίου και βέβαια, με τον εκσυγχρονισμό του δικτύου της δημόσιας συγκοινωνίας, με μοναδική καθυστέρηση το σιδηροδρομικό δίκτυο.

Παράλληλα, η χώρα εξελίχθηκε πολιτιστικά και κοινωνικά. Ανέπτυξε πολιτικές τέχνης, πολιτισμού και φιλοσοφίας, δηλώνοντας την παρουσία της στη διεθνή πολιτιστική σκηνή. Διοργάνωσε δε, με επιτυχία τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, σηματοδοτώντας με αυτό τον τρόπο τη δυναμική της είσοδο στον 21ο αιώνα.

Όλοι αναγνωρίζουμε ότι υπήρξαν πολλά τα θετικά αποτελέσματα της Μεταπολίτευσης. Ωστόσο, η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με προκλήσεις και δυσκολίες καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου, με πρώτη την οικονομική κρίση, η οποία ξεκίνησε το 2009 και οδήγησε σε αυστηρά μέτρα λιτότητας, οικονομική αστάθεια και υψηλά επίπεδα ανεργίας. Παράλληλα, η χώρα γνώρισε περιόδους πολιτικής αστάθειας, κυβερνητικών αλλαγών και κυρίως, ζητημάτων διαφθοράς στο δημόσιο σύστημα.

Την ίδια περίοδο, η χώρα βρέθηκε με υψηλά επίπεδα δημόσιου χρέους, κατάσταση που ενέτεινε ακόμη περισσότερο τις οικονομικές προκλήσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.

Στο κοινωνικό πεδίο, υπήρξαν προκλήσεις, όπως η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, οι ανεξέλεγκτες προσφυγικές ροές που αιφνιδίασαν και την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη, και βέβαια η εισοδηματική ανισότητα. Με άλλα λόγια, ενώ η Ελλάδα έχει σημειώσει πρόοδο σε διάφορους τομείς, μετά τη δικτατορία έχει βρεθεί αντιμέτωπη με σημαντικές προκλήσεις, που επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη.

Εδώ είναι ακριβώς που σημειώνεται, κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης η αδυναμία των θεσμών, οι οποίοι δεν ενισχύθηκαν επαρκώς, ώστε να αξιοποιείται και να διασφαλίζεται, πέραν των κυβερνητικών επιλογών, η σωρευθείσα θεσμική, ιστορική και πολιτική μνήμη και εμπειρία του εθνικού μας συστήματος. Οι δε ενδιάμεσες αναθεωρήσεις του Συντάγματος υποτάχθηκαν στην κομματική σκοπιμότητα και δεν συνέβαλλαν στην εξέλιξη του πολιτικού και κρατικού μας συστήματος.

Μπροστά σε αυτήν τη νέα πραγματικότητα, η Ελλάδα καλείται να καθορίσει τους εθνικούς της στόχους, στα πλαίσια πάντα της συμμετοχής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση που κυμαίνονται από τη διασφάλιση της εθνικής της ακεραιότητας, την ουσιαστική συμβολή της στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, την οικονομική της ανάπτυξη, την περιβαλλοντική της βιωσιμότητα και την κοινωνική της ευημερία.

Στη νέα εποχή, στην οποία έχει εισέλθει ο κόσμος ολόκληρος, η Ελλάδα καλείται λοιπόν να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, να αναδείξει τα συγκριτικά γεωπολιτικά της πλεονεκτήματα και να απαλλαγεί από τα ξεπερασμένα στερεότυπα μιας εξωτερικής πολιτικής, που πολλές φορές την έχουν εγκλωβίσει στο βαλκανικό της περίγυρο.

Αν μπορούσαμε να περιγράψουμε τους μελλοντικούς εθνικούς μας στόχους, θα λέγαμε, ότι, πέραν των όσων σημείωσα, προτεραιότητα έχει βεβαίως η οικονομική σταθερότητα, βιώσιμη ανάπτυξη, δημιουργία θέσεων εργασίας και μειωμένο χρέος.

Επίσης, στόχος είναι η βελτίωση του συστήματος υγείας, εκπαίδευσης και κοινωνικής υποστήριξης, με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής για το σύνολο των πολιτών της χώρας. Με άλλα λόγια, ουσιαστική κοινωνική πρόνοια με ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής.

Ένας άλλος στόχος είναι η καλή και χρηστή διακυβέρνηση με διασφάλιση της διαφάνειας, της λογοδοσίας και της αποτελεσματικότητας, με την οικοδόμηση εμπιστοσύνης στους θεσμούς και αναβάθμιση της λειτουργίας του Κοινοβουλίου.

Στόχο επίσης αποτελεί και η βιώσιμη ανάπτυξη του τουρισμού με την υιοθέτηση μιας σταθερής στρατηγικής για το σημαντικότατο αυτό τομέα της ελληνικής οικονομίας, όπως και για τη διεθνή εικόνα της χώρας, με ορίζοντα τουλάχιστον δεκαετίας με σκοπό τη σωστή διαχείριση των επιπτώσεων του υπερτουρισμού και βέβαια την ανάδειξη, όχι μόνο διαφόρων εναλλακτικών μορφών τουρισμού αλλά και νέων προορισμών με χωροθέτηση νέων ζωνών υψηλής τουριστικής ανάπτυξης πέραν των γνωστών.

Ένας άλλος στόχος είναι η περιβαλλοντική βιωσιμότητα, με ουσιαστικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος, την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και βεβαίως την αντιμετώπιση των επιπτώσεων από την κλιματική αλλαγή με μακρόπνοη στρατηγική για τις επιπτώσεις, που αυτή επιφέρει.

Στόχος ακόμα είναι και η είσοδός μας ακόμα πιο βαθιά στην εποχή της τεχνολογίας και της καινοτομίας, με προώθηση της έρευνας, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την αναβάθμιση της θέσεως της Ελλάδος στην παγκόσμια οικονομία.

Για να επιτευχθούν όλα αυτά, η Ελλάδα θα μπορούσε να εξετάσει σχέδια με μέτρα και πολιτικές, όπως επενδύσεις σε υποδομές, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της σπονδυλικής στήλης της οικονομίας, που είναι οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, με βελτίωση της λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών, και την υιοθέτηση σύγχρονων προτύπων εκπαίδευσης με κατάρτιση δεξιοτήτων, πραγματοποίηση πράσινων πρωτοβουλιών και βέβαια την προώθηση διεθνών οικονομικών, εμπορικών και επιχειρηματικών συνεργιών.

Αυτές είναι μερικές προτάσεις και βέβαια όλα αυτά εξαρτώνται από τις προκλήσεις, που μας επιφυλάσσει η εποχή μας, κυρίως στο γεωστρατηγικό πεδίο.

Όπως είπα πιο πάνω η Ελλάδα έχει σημαντικότατη γεωπολιτική σημασία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου λόγω της στρατηγικής της θέσης.

Για να χρησιμεύσει ως βασικός παράγοντας στην περιφερειακή σταθερότητα, ασφάλεια και οικονομική συνεργασία, να σημειωθεί ότι καλείται να υιοθετήσει μια ολιστική εθνική στρατηγική, που θα έχει πάντα ως προτεραιότητα τη διασφάλιση της ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας της χώρας μας με ισχυρή αποτρεπτική αμυντική δύναμη αλλά και την ίδια στιγμή να αναπτύσσει πρωτοβουλίες, ώστε να είναι γεφυροποιός παράγοντας ανάμεσα σε όλες τις χώρες της ευρύτερης περιοχής ακόμα και σε εκείνες, που οι μεταξύ τους σχέσεις δεν είναι φιλικές.

Και όλα αυτά απαλλαγμένα από μία αίσθηση απειλής και φόβου για την ασφάλειά της.

Παράλληλα, να συμβάλλει στην προώθηση των ευρωπαϊκών πολιτικών στην Ανατολική Μεσόγειο, την ενίσχυση των εταιρικών σχέσεων με όλες τις γειτονικές χώρες και στην προώθηση της συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.

Μέσα από αυτές τις ενέργειες, προτάσσεται η ενεργειακή ασφάλεια, η οικονομική ανάπτυξη και η διαχείριση της μετανάστευσης ως μια ακόμα διάσταση της ατζέντας της εξωτερικής της πολιτικής.

Η δε ενίσχυση και εθνική αξιοποίηση της ελληνικής ναυτιλίας τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με επιμονή στο να υπάρξει ειδικό χαρτοφυλάκιο στην Ευρώπη, με συγκερασμό όλων των διάσπαρτων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή συναφών αρμοδιοτήτων, ώστε να αναδείξουμε τον κεντρικό μας ρόλο στον τομέα αυτό και στα πλαίσια της ευρωπαϊκής πολιτικής.

Τέλος, οι κύριοι στόχοι, που καλείται να θέσει η Ελλάδα στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, περιλαμβάνουν καταρχήν την υποστήριξη της Κύπρου και την υιοθέτηση αρχών «έντιμης διπλωματίας» με τους γείτονές μας, έχοντας πάντα κατά νου τον ελλοχεύοντα αποσταθεροποιητικό βαλκανικό εθνικισμό.

Ως προς το πρώτο, η Ελλάδα καλείται να διατηρήσει το Κυπριακό σε υψηλή προτεραιότητα, τόσο στην εθνική, όσο και στη διεθνή ατζέντα, με απόρριψη κάθε ιδέας για διχοτόμηση του νησιού.

Μια ενωμένη Κύπρος θα λειτουργήσει ως καταλύτης για τη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, ανοίγοντας το δρόμο μετά την επανένωσή της για την οριοθέτηση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, που είναι πρόβλημα όλων των χωρών της περιοχής, με αποτέλεσμα το αμοιβαίο όφελος για όλες τις χώρες της γειτονιάς αυτής.

Η εποχή μας εγκυμονεί μεγάλης κλίμακας αλλαγές ακόμα και για γεωστρατηγικό μετασχηματισμό, αφού είναι πλέον βέβαιο, ότι η συνεχιζόμενη αντιπαράθεση οικονομική, διπλωματική και πολιτική, ανάμεσα σε παγκόσμιους και περιφερειακούς «παίκτες», σε πρώτη φάση, προαναγγέλλει νέες σφαίρες επιρροής.

Σε αυτό το νέο σκηνικό, η Ελλάδα, με βάση τα όσα προανέφερα και παρά το μέγεθός της μπορεί να διαδραματίζει ρόλο με υπερβατικές πρωτοβουλίες έξω και πάνω από τα καθιερωμένα και ανακυκλούμενα στερεότυπα, τόσον στην εξωτερική, όσο και στην αναπτυξιακή οικονομική της πολιτική.

Στην εποχή μας δεν υπάρχουν πια μικρές, ή μεγάλες χώρες αλλά μικρές, ή μεγάλες πολιτικές. Και από αυτό θα κριθούμε στο μέλλον συνολικά ως πολιτικό σύστημα, που είναι καιρός να αντιληφθεί ότι η εθνική συνεννόηση και η συνακόλουθη συναίνεση δεν είναι αδυναμία αλλά κουλτούρα πατριωτικής ευθύνης.

Τι συνιστά είδηση; Το κοινότοπο αυτό ερώτημα ήρθε εκ νέου στην επιφάνεια, καθώς, όπως φαίνεται, η απάντηση –στην ελληνική τουλάχιστον επικράτεια– δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Παρότι δεν λείπουν οι αφορμές για να αμφισβητήσει κανείς αυτά που δεν θα έπρεπε καν να τίθενται ως απορίες, κάθε μέρα όλο και κάτι γίνεται για να ενισχυθεί η παγιωμένη, δυστυχώς, αντίληψη σχετικά με την αξιοπιστία των ελληνικών ΜΜΕ.

Προέλευση, περισσότερα στο https://www.epohi.gr/article/49950/as-milhsoyme-gia-eidhseis

Φέτος, εν έτει 2024 μ.Χ., συμπληρώνονται ογδόντα (80) χρόνια από μια θλιβερή επέτειο, για την περιοχή μας.

Ογδόντα χρόνια από τη σφαγή της Κεραμιδιάς. Ογδόντα χρόνια από τα φρικιαστικά εγκλήματα των Γερμανών Ναζιστών, στην τοπική μας κοινωνία.

Ήταν 18 Ιουλίου 1944. Όταν συνάνθρωποι μας, τόσο άδικα, αναπάντεχα και αποτρόπαια, έχασαν τη ζωή τους. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, γυναίκες αλλά και μικρά παιδιά. Ακόμη και ολόκληρες οικογένειες, ξεκληρίστηκαν. Άνθρωποι που δεν έφταιξαν σε τίποτα. Αθώα θύματα. Άνθρωποι όλοι τους που έπεσαν θύματα των χιτλερικών θηριωδιών. Ότι πιο απάνθρωπου και απεχθούς, έχει γνωρίσει η ανθρώπινη -νεότερη- ιστορία.

Ας είναι αναπαυμένες οι ψυχές τους.

Με τιμή

Νίκος Διαμαντόπουλος

Πρώην Επικεφαλής ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑς

και Δημοτικός Σύμβουλος Ήλιδας (2014-2019).

Συγχαρητήρια επιστολή προς το Ζάππειο Εκπαιδευτήριο Κωνσταντινουπόλεως, απέστειλε ο κ. Νίκος Διαμαντόπουλος. Ο Ηλείος επικοινωνιολόγος και πρώην επικεφαλής της νεανικής Ανεξαρτησίας στον Δήμο Ήλιδας (2014-2019), θέλησε να εκφράσει επισήμως τα συγχαρητήρια του για την ανάδειξη, όπως επισημαίνει, του Ολυμπιακού ιδεώδους.

Αναλυτικά, όσα αναφέρει ο Νίκος Διαμαντόπουλος, απευθύνοντας συγχαρητήρια και επαινετικά λόγια, προς τους ανθρώπους του Ζαππείου Σχολείου Κωνσταντινουπόλεως.

“Με ιδιαίτερη χαρά και εξαιρετική τιμή, σας απευθύνω εγκάρδιο χαιρετισμό! Και το κάνω από την ολυμπιακή γη της Ηλείας. Από εδώ που βρίσκεται η Οικουμενική και ξακουστή Ολυμπία. Σας γράφω από τα ιερά χώματα της Ήλιδας, της διοργανώτριας Πόλης των Ολυμπιακών Αγώνων της αρχαιότητας.

Επικοινωνώ σήμερα μαζί σας, πληροφορηθείς από Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (βλ. Open Tv), για μια εκδήλωση του Ζαππείου Σχολείου Κωνσταντινουπόλεως, εν σχέσει με το νόημα του Ολυμπισμού. Μια εκδήλωση που έγινε προσφάτως και ήταν αφιερωμένη στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς και στους οραματιστές της αναβίωσης τους, αείμνηστους ευεργέτες Ευαγγέλη και Κωνσταντίνο Ζάππα, οι οποίοι υπήρξαν και ιδρυτές της Σχολής σας.

Αναζητώντας περισσότερα στοιχεία στο διαδίκτυο, ενημερώθηκα ότι κατά την εν λόγω εκδήλωση του Ζαππείου Σχολείου Κωνσταντινουπόλεως, η οποία έλαβε χώρα με αφορμή το Ολυμπιακό έτος 2024 και τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, έγιναν:

- 1). Μία ιστορική αναδρομή των Ολυμπιακών Αγώνων - 2). Μία παρουσίαση για την προσφορά και την συμβολή των εθνικών ευεργετών Ευαγγέλη και Κωνσταντίνου Ζάππα - 3). Απαγγελία του Ολυμπιακού Ύμνου - 4). Η αναπαράσταση της αφής της Ολυμπιακής Φλόγας - 5). Δρώμενο με θέμα την Ειρήνη.

Δια της παρούσης, δεχθείτε παρακαλώ, τα ταπεινά μου αλλά ειλικρινή ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και την έκφραση πολλαπλών Επαίνων για αυτή σας την πρωτοβουλία. Και τούτο διότι όπως αντελήφθην, δεν κάνατε μια εθιμο-τυπική εκδήλωση, αλλά κάτι ουσιώδες και επιτρέψτε μου να χαρακτηρίσω το περιεχόμενο του, μεγαλειώδες. Και αυτό, διότι θελήσατε να δώσετε και να καταδείξετε τα αυθεντικά νοήματα του Ολυμπισμού, του πνεύματος και της ιδέας, των ιδεωδών και των ιδανικών. Για την ευγενή άμιλλα και τον αγώνα τον καλό, για τον σεβασμό των ανθρώπων και την ειρήνη των λαών και βεβαίως, για κάτι απαράμιλλο εις τους αιώνες. Ότι ο αγώνας της αρετής, δεν γίνεται για τα χρήματα, αλλά για τον (αντίστοιχο) Κότινο της ταπεινότητας”.

Του Νίκου Διαμαντόπουλου

- Επικοινωνιολόγου

Αποκάλυψη Τώρα! Σύμφωνα με ασφαλείς μεν ανεπιβεβαίωτες δε πληροφορίες μας, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός χάνουν τους φετινούς ευρωπαϊκούς τους τίτλους.

Αναλυτικά… Τόσο ο Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο όσο και ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ, αναμένεται να στερηθούν τους ευρωπαϊκούς τίτλους που κατέκτησαν φέτος.

Αναλόγως δηλαδή και με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στη χώρα μας. Εν ενεργεία και επί πενταετία Πρωθυπουργός κατά την διάρκεια της δεύτερης κυβερνητικής του θητείας, επιτυγχάνει πρωτιά στις Ευρωεκλογές, με διπλάσιο σκορ από τον δεύτερο και με μεγαλύτερο ποσοστό από το άθροισμα των ποσοστών του δεύτερου και του τρίτου.

Με βάση αυτά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρείται (ίσως και ο μεγάλος) ηττημένος. Κάπως έτσι λοιπόν, αναμένεται να αφαιρεθούν οι ευρωπαϊκοί τίτλοι από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ, ο οποίος χάνει το έβδομο αστέρι, από την κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Και αυτό διότι στον τελικό του 2004, η Μακάμπι νίκησε με 118-74 τη Μπολόνια. Από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός επικράτησε μόνο με 15 πόντους της Ρεάλ και όχι με πενήντα, χάνει τον τίτλο.

Αντιστοίχως και με τον Ολυμπιακό στο ποδόσφαιρο, ο οποίος έπρεπε να βάλει πάνω από τρία γκολ απέναντι στη Φιορεντίνα, για να θεωρείται έγκυρος ο τίτλος του Conference League και όχι να κερδίσει με 1-0 (και μάλιστα στην παράταση). Και αυτό λόγω του ότι η Γουέστ Χαμ πέρυσι, επίσης με αντίπαλο την Φιορεντίνα, κατέκτησε το τρόπαιο πετυχαίνοντας δύο γκολ και όχι ένα (2-1). Θα μου πεις βέβαια, ότι ένα γκολ ήταν η διαφορά πέρυσι, ένα και φέτος. Αλλά, είναι ούτως ή άλλως άκυρος για τον Ολυμπιακό, γιατί η Αταλάντα νίκησε με 3-0 την Μπάγερν Λεβερκούζεν, στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ. Ενώ η Πάρμα κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, είχε κερδίσει με 3-1 την Αντβέρπ, για τον τελικό του πάλαι ποτέ Κυπέλλου Κυπελλούχων.

Μα θα μου πεις, τι σχέση έχει το ένα με το άλλο και πως δίνεις τέτοιες -αυθαίρετες- ερμηνείες… Και θα σου απαντήσω, ότι όση σχέση έχουν οι αναλύσεις των εκλογικών αποτελεσμάτων, άλλη τόση σχέση έχει και η δική μου.

Στις θριαμβευτικές… ήττε

Του Νίκου Διαμαντόπουλου – Ηλιδαίου

«Εάλω η Πόλις», σα ν’ ακούστηκε εκείνο το ξημέρωμα της 29^ης Μαΐου του 1453 μ.Χ.. Μα είναι και ‘κείνος ο στίχος του ποιητή που ‘ρθε χρόνια μετά, μια αλήθεια για να πει… που στα τείχη αντηχεί. «Ουκ εάλω η βασιλεύουσα ψυχή των Ελλήνων»! Τι κι αν τ’ όνομα του Νικηφόρου Βρεττάκου, δήλωνε ότι έφερε τη νίκη…

Οι Έλληνες (στην αυθεντική παιδαγωγική και πνευματική εκδοχή τους και προς τιμήν τους) δεν ενδιαφέρονται τόσο ούτε τιμούν μόνο τις νίκες, αλλά υμνούν τους αγώνες, τις θυσίες, τις ασυμβίβαστες παρακαταθήκες, τις αντιστασιακές ενέργειες, τις προασπίσεις των ιδανικών, τις ήττες τις μεγάλες. Τις ήττες τις νικητήριες, τις θριαμβευτικές ήττες…

Οι Θερμοπύλες δεν εξέλαβαν λιγότερη δόξα από τον Μαραθώνα ή τη Σαλαμίνα. Αναλόγως και με την Άλωση της Πόλης. Αντιστοίχως στο Μανιάκι ή σε ορόσημα όπως το Μεσολόγγι που ακόμη συγκλονίζει, το Σούλι και το Ζάλογγο, γεγονότα που χαρακτήρισαν μια εποχή με σημείο αναφοράς την Εθνεγερσία του ‘21. Όπως και με κάθε στιγμή που ενέπνευσε τους Έλληνες για το Έπος του ’40 και την Εθνική Αντίσταση! Γιατί οι νίκες που φέρει το ελληνικό πνεύμα της αυθεντικότητας από την αρχαιότητα, είναι καταστάσεις που διέπουν άλλα επίπεδα καλλιεργώντας διαφορετικές διαστάσεις… για το ανθρώπινο ιδεώδες.

Αυτό το αρχαίο μα αθάνατο πνεύμα, που λέει κι ο ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων… με την υπογραφή του Κωστή Παλαμά. Αν και στο… «διαχρονικό» ερώτημα «Έλληνες ή Ρωμιοί», όπως σχηματοποιήθηκε μάλιστα και σε συγγραφική αναπαραγωγή (iWrite – Lux Orbis, 2020, από τις εφημερίδες «Αγών» & «Άστυ», 1901), θα τεθούμε απέναντι από τον ολυμπιακό ποιητή… συμφωνώντας πιότερο με τον λαογράφο Νικόλαο Πολίτη και πριν καν τεθεί το ζήτημα. Έλληνες. Ερχόμενοι μάλιστα, από πολύ μακριά και οφείλοντας έτσι, να υψώσουμε τις πανανθρώπινες και αξιακές ιδέες που -έστω και υποσυνείδητα- κουβαλάμε!

Ο Έλληνας, ως προς την αυθεντική και ιδεατή εκδοχή, ενσωματώνει τα ιδανικά και διαχρονικές αξίες, αλλά και τα ελαττώματα του γένους. Ο αγώνας γίνεται πλέον, για να επικρατήσουν μέσα μας έναντι των παθών μας, ιδέες και αξίες που λάμπρυναν την Οικουμένη και γαλούχησαν την ανθρωπότητα!

- Νέα Ήλιδα, Ιούνιος 2021 μ.Χ.

* Από την προσωπική συλλογή ανέκδοτων μικρών κειμένων του υπο-γράφοντος.

Όλοι οι παλιότεροι το θυμόμαστε. Ας γνωρίσουν τι έλεγε ο σκιτσογράφος Γιάννης Ιωάννου σε εποχή παντοκρατορίας του ΠΑΣΟΚ και οι νεώτεροι.

Κάποια στιγμή μάλιστα επί κυβέρνησης συνεργασίας ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ - ΝΔ, το 1990, κάτι ετοίμαζε το στέλεχος του τότε ΣΥΝ Καραγκουλές, οπότε σε μια ομήγυρη στην ΑΒΣΘ, που ήμουν φοιτητής, είπα το αμίμητο "Συνολάκια Ζαν-Πιέρ Καραγκουλέ". Τη μεθεπόμενη ημέρα το είδα γελοιογραφία από τον Διογένη Καμμένο, στην Ελευθεροτυπία.

Λέω τι άνεμο;  Μας παρακολουθούν;

Ένα άλλο που είχα κάνει ήταν το εξής: Πήρα μία λευκή κόλλα χαρτί Α4 και κάλυψα στο ταμπλώ που είχαν οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ {ΚΚΕ (μ-λ)}, το ΑΓΩ και ένειναν οι ΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ.

ΓΕΝΙΚΑ Η ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΑΙ. 

Αφήστε τα άλλα. Έχω λόγο που δεν τα λέω.

Αυτά για σήμερα. Τα υπόλοιπα θα δούμε πότε!

Η φετινή επέτειος της Ημέρας της Ευρώπης βρίσκει την Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς υπερβολή, σε υπαρξιακή κρίση, μπροστά σε πολλαπλές προκλήσεις. Οι βασικές αρχές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η Ευρώπη δοκιμάστηκαν την τελευταία δεκαετία από την οικονομική, μεταναστευτική, υγειονομική κρίση, καθώς και από ζητήματα ασφάλειας, αλλά και μεγάλης έκτασης γεωπολιτικές αναταράξεις, με πρώτη αυτήν του πολέμου της Ουκρανίας, που ακόμα δοκιμάζει ενεργειακά και οικονομικά την Ευρώπη.

Η μη πολιτική ολοκλήρωση της Ευρώπης με την υιοθέτηση κοινής ευρωπαϊκής ατζέντας για την εξωτερική πολιτική και άμυνα, της έχουν στερήσει τη δυνατότητα να διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο μπροστά σε έναν κόσμο που μετασχηματίζεται γεωστρατηγικά και όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση εξακολουθεί να κρατά τη θέση της ως οικονομικής υπερδύναμης αλλά όχι γεωπολιτικής, παρά τα όσα λέγονται στις Βρυξέλλες.

Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει εσωτερικές προκλήσεις σε πολλά θέματα μεταξύ των κρατών-μελών και βέβαια με την αίσθηση ότι έχουν αποδυναμωθεί οι σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης-πολιτών, ενώ έχει ενισχυθεί το βαθύ σύστημα της γραφειοκρατίας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα παρά το οικονομικό και γεωγραφικό μέγεθός της έχει και μπορεί να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ακόμα πιο ενεργό μέρος στη λήψη των αποφάσεων.

Ως μέλος της Ευρωζώνης, η Ελλάδα συμμετέχει και στην οικονομική διακυβέρνηση, έχοντας αφήσει πίσω τη δύσκολη περίοδο της οικονομικής κρίσης που τη δοκίμασε.

Επιπλέον, η γεωγραφική της θέση της προσδίδει σημαντικό ρόλο στη γεωπολιτική στρατηγική της Ευρώπης, εάν και όταν αυτή πάρει ουσιαστικό περιεχόμενο, ιδίως σε σχέση με την ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο και τις σχέσεις με τις όμορες χώρες.

Βεβαίως, αυτό προϋποθέτει την απομάκρυνση από τα στερεότυπα της εξωτερικής μας πολιτικής και την ουσιαστική συμβολή στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος ασφάλειας και σταθερότητας στην ευρύτερη γειτονιά μέσα από το σημαντικό ευρωατλαντικό της ρόλο.

Να σημειώσουμε εδώ ότι η ενίσχυση του εθνικισμού και του λαϊκισμού αποτελεί απειλή για το μέλλον της Ευρώπης και την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό το επικίνδυνο μείγμα που όλο και κερδίζει έδαφος σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, αν δεν αναχαιτιστεί, θα μας γυρίσει πίσω σε εποχές διαχωρισμού και αντιπαράθεσης ανάμεσα σε έθνη και λαούς της Ευρώπης. Αυτόν τον καιρό δοκιμάζονται στην πράξη οι αρχές της ευθύνης και της αλληλεγγύης, που αποτελούν τις βάσεις της ευρωπαϊκής ιδέας.

Εκεί που εκδηλώθηκε με μεγάλη ένταση η αμφισβήτηση των δύο αυτών αρχών, ήταν τόσον στην οικονομική όσο και στην προσφυγική κρίση που ήταν και η βασική αφορμή για το Brexit και βεβαίως την εγκαινίαση μιας αντιευρωπαϊκής πολιτικής ορισμένων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, με πρώτη την Ουγγαρία του κ. Ορμπάν και μέχρι πρόσφατα την Πολωνία.

Σε αυτό το πλαίσιο προκλήσεων και αμφισβήτησης των αξιών της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καλούνται οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις να επικαιροποιήσουν την ευρωπαϊκή ιδέα, την ευρωπαϊκή ταυτότητα και την ενότητα

των κρατών-μελών. Συνάμα δε, να προωθήσουν την κοινή κατανόηση και αλληλεγγύη ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες, συνδυάζοντας τον σεβασμό προς τις διαφορετικότητες και τα δικαιώματα των πολιτών αλλά και την αδιαμφισβήτητη εθνική ταυτότητα των κρατών-μελών. Αυτό το τελευταίο δείχνει και την κοινή ιστορική συνισταμένη των ευρωπαϊκών χωρών.

Δύσκολη η εξίσωση, γιατί οι περισσότερες από τις σημερινές γενεές πολιτών και πολιτικών ηγεσιών καταγράφουν έλλειμμα ιστορικής μνήμης, εμπειρίας και γνώσης και γι΄ αυτό υπάρχει πάντα και ο φόβος να επαναλάβουν την ιστορία με δραματικό τρόπο.

Η Ελλάδα και οι Έλληνες πολίτες έχουν συνειδητή σύνδεση με την ευρωπαϊκή ιδέα και όπως προανέφερα, η χώρα μας μπορεί με πρωτοβουλίες ευρωπαϊκής ενόρασης, όπως έχει πολλές φορές αναλάβει, να συμβάλλει στην πολιτική ολοκλήρωσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, με ακόμα πιο ενεργή συμμετοχή της σε αποφάσεις και πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και με την προβολή της ευρωπαϊκής ιδέας αλλά και με συνέργειες στην ευρύτερη περιοχή μας και ιδιαίτερα σε χώρες της Βορείου Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Ιδιαίτερα δε για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, όπου παρατηρείται, με ανησυχία, επαναβαλκανοποίηση των Βαλκανίων, με εστίες εθνικιστικής αντιπαράθεσης, δηλαδή επιστροφής στο παρελθόν. Και όλα αυτά, μέσα από μια οξύμωρη σχέση όπου χώρες των αποκαλούμενων Δυτικών Βαλκανίων επιδιώκουν την ενσωμάτωσή τους στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Σήμερα, εάν πράγματι υπάρχει η βούληση να προχωρήσει η Ευρώπη μπροστά σε αυτόν τον ευρείας κλίμακας παγκόσμιο γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό μετασχηματισμό, οι σημερινές ηγεσίες της καλούνται να επανασυνδεθούν με το όραμα και την ιστορική εμπειρία της γενεάς μεγάλων ηγετών, που έθεσαν τα θεμέλια για το μεγαλύτερο επίτευγμα στην παγκόσμια ιστορία, που είναι, μετά από αιώνες πολέμων, η δημιουργία της ενωμένης Ευρώπης και ενός περιβάλλοντος ασφάλειας, ειρήνης, συνεννόησης και ευημερίας, που οι δικές μας γενεές απολαμβάνουν μέχρι σήμερα και που καλούμεθα να προστατεύσουμε και να διαφυλάξουμε.

«Η λήθη, και θα έλεγα ακόμα και η ιστορική πλάνη,

είναι ουσιαστικός παράγοντας της δημιουργίας

του Έθνους και, σ’ αυτή τη βάση, η πρόοδος των

ιστορικών σπουδών συνιστά κίνδυνο για την

εθνότητα»

Τι είναι έθνος, Έρνεστ Ρενάν 11/3/1882

Ο εθνικισμός είναι μια βασική παράμετρος της ρητορικής της ΝΔ κι αυτό δεν χρειάζεται πτυχίο πολιτικών επιστημών για να το αντιληφθεί κανείς. Τρανταχτό παράδειγμα, ο υποτιθέμενος υβριδικός πόλεμος στον Έβρο, ο οποίος, ακόμα και σήμερα, αφήνει νεκρούς πρόσφυγες και σκοτωμένες μετανάστριες είτε από τα παρακρατικά τάγματα, είτε από τις κυβερνητικές πρακτικές επαναπροώθησης που ποτέ δεν σταμάτησαν.

Προέλευση, περισσότερα στο https://www.epohi.gr/article/49252/ethnikh-elladas-kalhnyhta

Ο μορφασμός μιας λεχώνας, μιας κοπέλας 49 ετών που είχε διακαή πόθο να φέρει στον κόσμο δύο ελπίδες ο οποίος εκφράστηκε στο ανέβασμα ενός σιδερένιου σκαλοπατιού με έκανε να αναθεωρήσω άρδην πολλά μέσα μου.

Αντί να με κάμψει με σήκωσε, αντί να την βοηθήσω να ανέβει το σκαλοπάτι με βοήθησε, και ας λέει η ίδια όχι, αντί να συνθλίψει μέσα μου τον κόσμο τον ανόρθωσε, αντί να με κάνει ηττοπαθή και φοβικό με έκανε αποφασιστικό, αντί να με πικράνει με χαροποίησε όταν έτεινα τα χέρια μου να την βοηθήσω, αντί να σιχαθώ τον κόσμο με έκανε να σιχαθώ ΚΑΠΟΙΟΥΣ, αντί να μου βουλώσει το στόμα με έκανε να λέω περισσότερα, αντί να μου δώσει πίκρες μου έδωσε ένα λουλούδι.

Και μην ρωτάτε ποια είναι αυτή η κοπέλα. Είναι ένας δήμιος  του τότε, είναι η μάνα που γέννησε δύο συνηθισμένα παιδιά που τα αγαπάει και τα φροντίζει πάρα πολύς κόσμος.

Ένας κόσμος γεμάτος λουλούδια στην καρδιά, το ζωντανό κομμάτι του σύμπαντος, που αντί να είναι μια μειοψηφία θριαμβεύει καθημερινά και πατάει τα σκοτάδια που προσπαθούν να επιβάλλουν κάποιοι υπερφίαλοι.

Σε αυτό το κομμάτι ανήκουμε εμείς!

Τώρα για κάποιους που επιμένουν αλλιώς έχουν χρόνο.

Ας το ξανασκεφτούν! Δεν τους εμποδίζει κανείς!

Θα επανέλθω αν χρειαστεί και μου το επιτρέψουν οι δυνάμεις μου. 

Μία συζήτηση του Πέτρου Λινάρδου Ρυλμόν με τον ομότιμο καθηγητή Πολιτικής Κοινωνιολογίας στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ.

Προέλευση, περισσότερα στην https://www.epohi.gr/article/49166/mihalhs-spoyrdalakhs-einai-h-anasygkrothsh-toy-koinonikoy-kratoys-o-sosialismos-toy-21oy-aiona

Η Βίβιαν Σπυροπούλου είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο πανεπιστήμιο του Τορίνο και έχει εντρυφήσει στη Συγκριτική Πολιτική Ανάλυση, με τη διατριβή της να εστιάζει στα κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ευρώπη γενικότερα, και τον ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα. Τις μέρες αυτές που διεξάγεται το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, και ενώ ο χώρος της Αριστεράς έχει ανάγκη ανασύνταξης και αναδιοργάνωσης, συζητούμε για τις προοπτικές των αριστερών κομμάτων και της ευκαιρία που έχει αδράξει η ΝΔ από την παντελή απουσία αντιπολίτευσης.

Πηγή, περισσότερα στην https://www.epohi.gr/article/49006/vivian-spyropoyloy-o-syriza-vrisketai-se-mia-tomh-menei-na-doyme-an-einai-metexelixh-h-metallaxh

Δυστυχώς στερούμαι μιας βαθύτερης κλασσικής παιδείας που θα μου επέτρεπε να εκφράσω με άψογο φιλολογικό και καλολογικό τρόπο κάποιες σκέψεις σχετικά με όσα μου συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό. Η προσωπική μου περιπέτεια ,στη νεώτερη φάση της ξεκινά από το μακρινό 1996, όταν η επιθυμία της επαγγελματικής και κοινωνικής αποκατάστασης ήρθε να συναντήσει την πραγματικότητα της πόλης που με γέννησε και με μεγάλωσε. Μιας πραγματικότητας με Σημαντικότατες Παθογένειες!

Τότε διαπίστωσα ότι τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ βέβαια ότι η προβολή του παρελθόντος θα έφτανε στα 2024 και ποιος ξέρει για πόσα χρόνια ακόμη, ζωή να έχω.

Κοινή διαπίστωση μεταξύ των πραγματικών μου φίλων είναι ότι κάθε φάση της ζωής μου γεμίζει με προβλήματα , δύσκολα και δισεπίλυτα.

Προβλήματα με προεκτάσεις κοινωνικές, οικονομικές,ηθικές, συναισθηματικές, ζωτικές!

Και πάντα και πανταχού παρούσες οι σταθερές: To προσωπικό οικονομικό ζήτημα και το συναίσθημα..

Δύο σταθερές που αν διαταραχθούν με τον Έναν ή τον Άλλον τρόπο παράγουν αποτελέσματα.

Και τι αποτελέσματα...! Θεός φυλάξει!

Και το κράτος δικαίου; Οι προσωπικές ελευθερίες; To αμερόληπτο; H σημασία του κοινωνικού συμβολαίου; H δημοκρατία; H γειτονιά; H σημασία της ανθρώπινης ζωής που στη ζωή μου τίμησα κατά τρόπο απόλυτο και υπερβατικό θα έλεγα και για τους εχθρούς μου και για τους φίλους μου;

Και όμως! Όλα αυτά στον Πύργο μας καλύφθηκαν από μια ΑΝΑΓΚΗ.

Μια ΑΝΑΓΚΗ, σχεδόν μυστική, υφέρπουσα, πανταχού παρούσα, θετικά ή αρνητικά οριζόμενη, μια ΑΝΑΓΚΗ που από άλλους θεωρείται ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑΣ και από άλλους ως ΑΠΑΞΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ.

Στην θυελλώδη και πολυκύμαντη ζωή μου έκανα πολλά πράγματα με επιτυχία, σε αντίθεση με την θέληση της οικογένειάς μου, σε αντίθεση με την γνώμη διαφόρων παραγόντων στην ΗΛΕΊΑ, ΣΕ ΑΝΤΊΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ οικονομική πραγματικότητα που αντιμετώπιζα και αντιμετωπίζω, σε αντίθεση με την καταστροφή του επαγγελματικού μου σταδίου, σε αντίθεση με τη λογική, σε αντίθεση με την προσπάθεια των ορκισμένων εχθρών μου να κάνουν την ψυχή μου να αισθανθεί μίσος και απαξία για την ανθρώπινη ζωή.

Και το αποτέλεσμα ήταν και είναι ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ και μάλιστα υπό τους ήχους ενός Σκαλκώτα, ενός Σαμάρα ή τους στίχους ενός Σολωμού, ενός Παλαμά, ενός Σικελιανού, ενός Φώσκολου.

Από τα λίγα που πρόλαβα να καταλάβω.

Άξιζε που το έζησα αυτό και αξίζει που το ζω.

Και ας με ζηλεύουν! Και ας ταλαιπωρούμαι αφάνταστα με την υπόθεση των δύο μικρών μου σπυριών που είναι στο Ίδρυμα.

Το πρόβλημα δεν το έχω εγώ. Το έχουν αυτοί που επιλέγουν τρόπους επίλυσης των ζητημάτων  που δεν είναι συμβατοί με την ανθρώπινη ύπαρξη!

Συγκινησιακά φορτισμένος από το γεγονός ότι μια σημαντική απόφαση για τα παιδιά μου και για μένα ήρθε σε μια στιγμή ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ.

Παρακλητικός προς τους συμπολίτες μου να με βοηθήσουν και να διδάξουν στους ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΠΑΞΙΑ!

Το απόλυτο τέλος και τα υποτιθέμενα αδιέξοδα είναι ανύπαρκτα και δίχως κανένα αντίκρυσμα, είναι δε παράγοντας δυστυχίας και στοιχείο που μπορεί να οδηγήσει στον ψυχικό θάνατο αυτούς που πιστεύουν σε αυτά! Καλό είναι να απαλλαγούν!

Καλημέρα σε όλους τους γείτονες και συμπολίτες!

Και θα τα λέμε συχνότερα!

Πύργος, 13.02.2024

                                                       Δ.Ι. Τραμπαδώρος

Κάπου στο διαδίκτυο βρήκα αυτή τη φωτογραφία. Δεν θυμάμαι που τη βρήκα. Ας με συγχωρέσει ο κάτοχός της που τη χρησιμοποιώ. Προσπάθησα να βρω κάποια άλλη, αλλά δεν μπόρεσα.
Οι λόγοι που τη χρησιμοποιώ είναι ότι μου ξύπνησε μνήμες από τη δεκαετία του ΄80, αλλά και γιατί μου δημιούργησε έντονη συγκινησιακή φόρτιση! Είναι ένα λεωφορείο Mercedes, αλλά είναι το 302 ή το 303; Έχει σημασία αυτό, γιατί το μεν πρώτο αγκομαχούσε στον Μπράλο, το δε δεύτερο τον έβγαζε παλικαρίσια! Στη Θεσσαλονίκη για σπουδές. Μέσα της δεκαετίας του 1980. Στην αρχή από τον Πύργο στη Πάτρα και μετά με το πατρινό λεωφορείο για Θεσσαλονίκη. Πάντα με το νυχτερινό. Μετά μπήκε απευθείας γραμμή από Πύργο για Θεσσαλονίκη και τα πράγματα διευκολύνθηκαν. Στην αρχή, επίσης, οι αντοχές μου εξαντλούνταν μέχρι τη Λάρισα, μετά το συνήθισα. Τι να πρωτοθυμηθώ! Τον Στράτο Διονυσίου, τον Χρ. Νικολόπουλο, τον Άκη Πάνου, τη Χαρούλα Αλεξίου, τη Γλυκερία, τον Γιώργο Σαρρή (για να πω τα κυρίαρχα ακούσματα) και, επίσης, τον Στ. Καζαντζίδη, τον Τσιτσάνη, τον Απόστολο Καλδάρα κ.ο.κ. Αλλά και τις στάσεις στα εστιατόρια και καφέ της εθνικής οδού, το γεγονός ότι όταν φτάναμε στη Ναύπακτο ένοιωθα ότι έφτασα στο σπίτι μου, την επιβίβαση και αποβίβαση στα φέρρυ Ρίου-Αντιρρίου, τα φιόρδ των ακτών της Ρούμελης, τις 21 ώρες ταξίδι από Πάτρα για Θεσσαλονίκη τον χιονισμένο Μάρτη του 1987, τις περιποιημένες κυρίες και τους περιποιημένους κυρίους που έβαζαν τα καλά τους για να ταξιδεύσουν, τις αφίξεις στις πεντέμισι τα ξημερώματα στη Θεσσαλονίκη, το αστικό λεωφορείο από το Βαρδάρη στο Ντεπώ, όπου ήταν το σπίτι μου; Στη Θεσσαλονίκη που με μεγάλωσε με τον Παπάζογλου, τον Ρασούλη, τη Διαγώνιο, τον Ν. Γαβριήλ Πεντζίκη, τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, τα βιβλιοπωλεία του Ραγιά, του Μπαρμουνάκη και του Παρατηρητή, του Μόλχο, μετά του Ιανού, αλλά και το Όλυμπος Νάουσα, τη Στοά Μοδιάνο, το Μικρό Καφέ, τη Ζώγια, τα Κουμπαράκια, την Κρήνη, την Καλαμαριά, την παραλιακή. Και οι φίλοι που μe καθόρισαν: o ο Μιχάλης, ο Γιάννης, ο Νίκος, ο Κώστας, ο Ηλίας, ο Πωλ, ο Αλέκος, ο Χάρης, η Κατερίνα, η Μαρία, η Έλενα. Και μετά η Αθήνα, η Αθήνα της Ομόνοιας (αφού εκεί διέμενα) που με έμαθε τις μειονότητες, τον Γιώργο Παπασιδέρη, αλλά και ότι υπάρχει περίσσια ανθρωπιά εκεί που δεν το περιμένεις! Και η Κέρκυρα, οι σπουδές και τα μεταπτυχιακά στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο με τους εξαιρετικούς δασκάλους, η Κέρκυρα που με τη θαλπωρή της και τον πολιτισμό της πάντα με έκανε να νοιώθω ότι εκεί είναι το σπίτι μου, η Κέρκυρα που μου έδωσε τόσα πολλά! Και τα ταξίδια πάντα με το νυχτερινό!
Μια πρώτη αποτίμηση σε ένα συνεχές πηγαινέλα, ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου!
Μια συνεχής αναχώρηση από τον Πύργο και μια επιστροφή σ΄αυτόν!

Σάκης Τραμπαδώρος

Οικοδομούμε έναν κόσμο που αρνείται να ανεχθεί τη βία κατά των γυναικών

Της Διονυσίας-Θεοδώρας Αυγερινοπούλου

Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών παραμένει μια από τις πιο διαδεδομένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο. Σύμφωνα με στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, υπολογίζεται ότι μία στις τρείς γυναίκες παγκοσμίως έχει υποστεί σωματική ήκαι σεξουαλική βία τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους.

Σήμερα, παρατηρείται μια πρωτόγνωρη αύξηση στα καταγεγραμμένα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Οι καταγγελίες γυναικών που κατέγραψε η Ελληνική Αστυνομία, από 4.264 το 2020, αυξήθηκαν σε 7.375 το 2021, σε 10.131 το 2022 και 8.865 το πρώτο 10μηνο του 2023, δηλαδή 33 περιστατικά την ημέρα. Πριν τελειώσει το 2023, 9 γυναίκες έχουν δολοφονηθεί από τον νυν ή πρώην σύντροφο τους ή κάποιο άντρα. Σε έρευνα της έκθεσης GSNI, το 26% των γυναικών άνω των 15 ετών έχουν υποστεί βία από τον σύντροφό τους. Και δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι αυξάνονται και οι αριθμοί που καταγράφουν βιασμούςκαι άλλες μορφές σεξουαλικής κακοποίησης, σεξουαλική παρενόχληση, traffickingακόμα και διαδικτυακή βία, καθώς και το γεγονός ότι οι διακρίσεις και ο σεξισμός αποτελούν καθημερινότητα για τις γυναίκες στην κοινωνική και εργασιακή τους ζωή, αναπαράγουν τις σχέσεις εξουσίας και συνιστούνπαραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους. Δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνάμε την τρομακτική αγριότητα κατά των γυναικών στις εμπόλεμες ζώνες.

Η Διεθνής Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, που καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ, δεν είναι ημέρα γιορτής, αλλά ημέρα αγώνα, με σκοπό την ενδυνάμωση των γυναικών και την αντίστασή μας στη βία σε όλες τις μορφές της, στον ιδιωτικό και το δημόσιο χώρο, καθώς και για  την ευαισθητοποίηση όλης της κοινωνίας για το φαινόμενο αυτό.

Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2011, τέθηκε σε ισχύ το 2014, υπογράφηκε από την ΕΕ το 2017 και τέθηκε σε ισχύ την 1^η Οκτωβρίου, αποτελεί το πρώτο διεθνώς νομικά δεσμευτικό κείμενο του είδους του καιστη χώρα μας είναι νόμος εδώ και 5 χρόνια. (Ν.4531/2018). Αποτελεί ένα ολοκληρωμένο νομικό πλαίσιο για την προστασία των γυναικών από κάθε μορφή βίας που αποσκοπεί στην πρόληψη, τη δίωξη και την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, καθώς και στην εφαρμογή ολοκληρωμένων και συντονισμένων πολιτικών. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελληνική Αστυνομία δημιούργησε 73 επιτελικές Υπηρεσίες Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας, καθώς και 18 Γραφεία Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας.

Η έκκληση για τη στήριξη της νομοθεσίας και των ολοκληρωμένων πολιτικών που ενισχύουν την προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών σε όλους τους τομείς, που απευθύνει ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, περιέχει και το κομβική σημασίας μήνυμα, το να οικοδομήσουμε έναν κόσμο που να αρνείται να ανεχθεί τη βία κατά των γυναικών οπουδήποτε, σε οποιαδήποτε μορφή, μια για πάντα. Και σε αυτή την κατεύθυνση, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει κάνει πολύ σημαντικά βήματα τα οποία επιβεβαιώνει και η Ομάδα εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Καταπολέμηση της Βίας εναντίον των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας (GREVIO) στη βασική της έκθεση αξιολόγησης για την Ελλάδα. Στην πρώτη αυτή έκθεση αξιολόγησης για τη χώρα μας, αναγνωρίζονται τα βήματα προόδου που έχει κάνει η Ελλάδα.

Το ελληνικό #MeΤoo ενεργοποίησε όλα τα Υπουργεία και η Κυβέρνηση κινήθηκε ταχύτατα για τις απαραίτητες θεσμικές αλλαγές, την ενίσχυση της καταστολής, αλλά και τη φροντίδα των θυμάτων.

Υπήρξαν πολύ σημαντικές αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίαςκαι σημαντικά βήματα από την Ελληνική Αστυνομία στο πεδίο της εξιχνίασης και της δίωξης αυτών των εγκλημάτων. Η βαριά σωματική βλάβη περιλαμβάνει πλέον και τη μόνιμη παραμόρφωση και αναπηρία οδηγώντας σε ποινές κάθειρξης μέχρι 15 χρόνια. Αυστηρότερη έχει γίνει ακόμα η τιμωρία της εμπορίας ανθρώπων που μπορεί να φτάσει μέχρι και ισόβια. Το ίδιο και οι προϋποθέσεις για την υπό όρους απόλυση δραστών τέτοιων εγκλημάτων. Είναι υποθέσεις, που εκδικάζονται, πλέον, κατά προτεραιότητα. Σήμερα έχει επιτέλους ποινικοποιηθεί η εκδικητική πορνογραφία. Η προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας στους χώρους εργασίας διώκεται πλέον αυτεπαγγέλτως και οι κακοποιημένες γυναίκες εξετάζονται πλέον υποχρεωτικά παρουσία ψυχολόγου. Ενώ και οι δικαστές που αναλαμβάνουν πλέον τα σχετικά περιστατικά έχουν εξειδικευτεί μέσα από σεμινάρια της Εθνικής Σχολής Δικαστών.

Προχωρήσαμε στο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ισότητα των Φύλων 2021-2025, για την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας, στην ισότιμη συμμετοχή των γυναικών σε θέσεις λήψης αποφάσεων και στην ενσωμάτωση της διάστασης φύλου σε τομεακές πολιτικές. Ιδρύθηκαν οι πρώτες υπηρεσίες αντιμετώπισης ενδοοικογενειακής βίας της ΕΛ.ΑΣ με επιμόρφωση για την έμφυλη και ενδοοικογενειακή βία ενώ σημαντικό όπλο αποτελεί και η δωρεάν εφαρμογή του panicbutton, του κουμπιού πανικού.

Έχουμε σήμερα 44 Συμβουλευτικά Κέντρα και 19 δομές στήριξης, τη γραμμή 15900, όλο το 24ωρο, αλλά και τα στοχευμένα προγράμματα του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων. Μεταφέραμε τη Γενική Γραμματεία Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΔΟΠΙΦ) στο Υπουργείο Εργασίας, γιατί η επίτευξη της ισότητας είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εργασία ενώ, το 2021, δημιουργήσαμε χαρτοφυλάκιο σε επίπεδο Υφυπουργού με αρμοδιότητα την ισότητα, τη δημογραφική πολιτική και την οικογένεια στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων ενώ κυρώσαμε τη Σύμβαση 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την εξάλειψη της βίας και παρενόχλησης στην εργασία. Στις δράσεις του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων για την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας περιλαμβάνεται η νομική στήριξη στις κακοποιημένες γυναίκες, το Εργαλείο Εκτίμησης Κινδύνου, η Μελέτη Θυτών.

Το σημαντικότερο όμως όλων, όπως επεσήμανε και ο Πρωθυπουργός, είναι ότι πλέον δεν ζούμε στην άγνοια, τα θύματα μιλούν, η Πολιτεία κινητοποιήθηκε, η κοινωνία ενεργοποιήθηκε. Σε αυτή την κατάκτηση καλούμαστε να είμαστε όλοι μαζί, να λειτουργήσουμε συλλογικά, ενεργοποιώντας τα εργαλεία που παρέχει η πολιτεία, να καλλιεργήσουμε ουσιαστικά αυτή τη νέα νοοτροπία αλληλοσεβασμού και ισότητας, να κάνουμε πράξη την ενθάρρυνση των θυμάτων και των κοινωνιών να σπάσουν την σιωπή, με στόχο να διασφαλίσουμε όλοι μαζί την αποτελεσματική προστασία και την στήριξη που χρειάζονται Για να πάψουν οι γυναίκες να είναι ευάλωτες, για να σπάσουν τα δεσμά που τις καθηλώνουν σε συνθήκες καταπίεσης, εξευτελισμού και κινδύνου. Βοηθώντας τες να πάψουν να φοβούνται, να ντρέπονται, να αισθάνονται ένοχες για την κακοποίησή τους, παραμένοντας έτσι παγιδευμένες σ’ έναν φαύλο κύκλο βίας. Και για να πάψει η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών να παραμένει μια από τις πιο κοινές και διαδεδομένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο. Για να ζούμε όλες και όλοι σε μια δίκαιη και ισότιμη κοινωνία. 

Οι παραλλαγές FLiRT έχουν αυξηθεί στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, καθώς ο κορονοϊός συνεχίζει να μεταλλάσσεται από παλαιότερα στελέχη.

Προέλευση, περισσότερα στο https://www.in.gr/2024/05/27/in-science/sars-cov2/kalokairi-erxetai-kai-oi-epistimones-anisyxoun-gia-eksarsi-tou-covid/

Η νέα οικογένεια στελεχών έχει πλέον επικρατήσει σε όλο τον κόσμο και δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε νέο κύμα λοιμώξεων.

Προέλευση, περισσότερα στο https://www.in.gr/2024/05/26/in-science/sars-cov2/flirt-ti-einai-kai-poso-eykola-metadidontai-ta-nea-stelexi-koronoiou/

Πομπός στέλνει στο κινητό συνεχείς μετρήσεις της γλυκόζης στη διάρκεια της ημέρας για την πρόληψη επεισοδίων υπογλυκαιμίας.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2023/09/06/plus/ta-nea-tis-agoras/neo-systima-metrisis-glykozis-xoris-trypimata-enekrine-o-eopyy/

Η συχνότητα της σεξουαλικά μεταδιδόμενης ασθένειας αυξάνεται σε αρκετές δυτικές χώρες. Στην Ελλάδα τα κρούσματα δεν είναι σπάνια.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2022/06/03/b-science/episthmes/syfili-ksexasmeni-astheneia-pou-itan-panta-edo/

Ο Άλμπερτ Μπουρλά φάνηκε αισιόδοξος για την θεραπεία του καρκίνου, λέγοντας ότι θα δούμε αρκετές βελτιώσεις τα επόμενα χρόνια.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2022/05/23/health/mpourla-vriskomaste-konta-ston-stoxo-gia-ti-therapeia-tou-karkinou/

Όλα ξεκίνησαν πριν από δύο εβδομάδες, όταν μία επιδημική έξαρση κρουσμάτων ευλογιάς των πιθήκων ανιχνεύτηκε για πρώτη φορά στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2022/05/22/b-science/eylogia-ton-pithikon-ola-osa-gnorizoume-giati-o-ios-prokalei-anisyxia-stis-ygeionomikes-arxes/

Οι ειδικοί τονίζουν ότι μεγάλη σημασία έχει η έγκαιρη διάγνωση ενώ καλούν τους γονείς να δώσουν σημασία στο πρώτο σημάδι της ηπατίτιδας που είναι ο ίκτερος.

Πηγή, περισσότερα στα https://www.tanea.gr/2022/04/23/health/ipatitida-se-paidia-ayto-einai-to-proto-simadi-kai-fainetai-sta-matia/

Αρκετό έδαφος έναντι των ανταγωνιστών του δείχνει να έχει χάσει το χάπι που έχουν παρασκευάσει η Merck και ο εταίρος της Ridgeback Biotherapeutics για την αντιμετώπιση της COVID-19.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2022/02/02/b-science/sars-cov2/xapi-tis-pfizer-kontra-sto-xapi-tis-merck/

«Αυτή δεν θα είναι η τελευταία παραλλαγή και η επόμενη θα έχει τα δικά της χαρακτηριστικά» εκτιμά ο δρ Μέντλεϊ.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2022/02/01/b-science/sars-cov2/koronaios-einai-omikron-teleytaia-parallagi-ti-deixnoun-ta-epistimonika-montela/

Την «Όμικρον» έχει βάλει «σημάδι» ένα νέο εμβόλιο που ετοιμάζεται από τις Pfizer και BioNTech.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2022/01/25/b-science/sars-cov2/omikron-oi-pfizer-kai-biontech-arxizoun-tin-kliniki-dokimi-emvoliou-kata-tis-parallagis/

«Τα αντισώματα μετά από νόσηση με την Όμικρον μένουν για εβδομάδες. Τα αντισώματα μετά από εμβολιασμό μένουν για μήνες».

Αυτό τόνισε, μεταξύ άλλων, σημείωσε μιλώντας στην ΕΡΤ και την εκπομπή «με νέα ματιά» ο Παναγής Γαλιατσάτος – Πνευμονολόγος, εντατικολόγος καθηγητής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ.

Πηγή, περισσότερα στον https://www.ot.gr/2022/01/16/plus/health/pote-eimaste-pio-prostateymenoi-apo-ton-koronoio/

Η παιδίατρος Αννα Παρδάλη απαντά για τα συμπτώματα που πρέπει να υποψιάζουν τους γονείς με την έναρξη των σχολείων, δίνει σαφείς οδηγίες για τη μάσκα, τι να κάνουμε εάν το παιδί μας νοσήσει πριν από τον εμβολιασμό και πώς μπορούμε να ενισχύσουμε την άμυνά του.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2022/01/14/b-science/sars-cov2/pente-vimata-gia-tin-prostasia-ton-mathiton-apo-tin-omikron/

Οι έρευνες ειδικών δείχνουν πως οι μάσκες ΚΝ95 έχουν πλεονεκτήματα έναντι των χειρουργικών και υφασμάτινων μασκών προστασίας. Μάλιστα, η επόμενη επιλογή που συστήνουν οι ειδικοί είναι η χρήση διπλής μάσκας.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2022/01/12/b-science/sars-cov2/maskes-kn95-etsi-mporoume-na-tis-xrisimopoiisoume-deyteri-fora-kolpo/

Εμβόλιο που θα ενεργοποιεί την μακροχρόνια ανοσία, ιδίως στους ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς αναζητούν επιστήμονες. Τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν ήπιες πανενέργειες με κανέναν ασθενή να μην έχει νοσήσει στη διάρκεια του ελέγχου.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2022/01/12/b-science/sars-cov2/koronaios-neo-ypopsifio-emvolio-energopoiei-ta-t-kyttara-mnimis/

Για την κατάσταση στα νοσοκομεία των ΗΠΑ μίλησε ο Παναγής Γαλιατσάτος ο οποίος αναφέρθηκε και στην πορεία της πανδημίας.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2022/01/10/greece/panagis-galiatsatos-ean-kratisoume-ton-koronaio-os-aplo-kryoma-tha-nikisoume-tin-pandimia/

Εκτός από τα μαθηματικά μοντέλα των ειδικών, η παραλλαγή Όμικρον έχει αναγκάσει την ελληνική αλλά και άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αλλάξουν τη στρατηγική τους.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2022/01/06/greece/parallagi-omikron-giati-pleon-ta-metra-piezoun-kai-tous-emvoliasmenous/

Έχει περάσει σχεδόν μία δεκαετία από το 2015 όταν το Global Water Intelligence - κλαδικό περιοδικό των ιδιωτικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην ύδρευση - δημοσίευσε κεντρικό άρθρο με τίτλο “Ξορκίζοντας τη λέξη που αρχίζει από Ε’’. Η απεχθής λέξη δεν ήταν άλλη από την επαναδημοτικοποίηση ή αλλιώς την επαναφορά σε δημόσιο έλεγχο ιδιωτικοποιημένων πόρων και υπηρεσιών σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο. Συμβαίνει το μάντρα των ιδιωτικοποιήσεων να είναι ιδεολογία και όχι οικονομική πολιτική. Τα θεμέλια που έθεσαν οι περίοδοι διακυβέρνησης του Ρήγκαν και της Θάτσερ απέδωσαν καρπούς σε παγκόσμιο επίπεδο τις επόμενες δεκαετίες μέσω οικονομικών θεσμών όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορείου και η Παγκόσμια Τράπεζα. Προκειμένου να προχωρήσουν σε χορήγηση δανείων πιέζουν για ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πόρων και υπηρεσιών με όρους εξευτελιστικούς. Ωστόσο, πλέον οι αριθμοί δείχνουν μία αντιστροφή της τάσης σε παγκόσμιο επίπεδο. Μέσα στα τελευταία είκοσι χρόνια είχαμε 1.400 περιπτώσεις επαναφοράς σε δημόσιο έλεγχο σε περισσότερες από 2.400 πόλεις σε 58 χώρες*. Η τεκμηρίωση σχετικά με την αύξηση των τιμών, τη χειρότερη ποιότητα των υπηρεσιών και των συνθηκών εργασίας υπό καθεστώς ιδιωτικοποίησης, διαρκώς αυξάνει και εμβαθύνει με στοιχεία που δεν μπορούν πλέον να αγνοούνται.

Πηγή, περισσότερα στην https://www.epohi.gr/article/48995/dhmosia-kai-koina-agatha-to-dhmosio-os-oros-anagkaios-alla-ohi-eparkhs

Ο Μίλτον Φρίντμαν (Milton Friedman, 31 Ιουλίου 1912 – 16 Νοεμβρίου 2006), ήταν επιφανής νομπελίστας^[18] Αμερικανός οικονομολόγος, στατιστικός και συγγραφέας που δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου για περισσότερο από τρεις δεκαετίες. Τιμήθηκε το 1976 με το Βραβείο Νόμπελ για τις Οικονομικές Επιστήμες και είναι γνωστός για την έρευνά του στην ανάλυση της συμπεριφοράς και τη νομισματική ιστορία και θεωρία, και για την πολυπλοκότητα της σταθεροποιητικής πολιτικής^[19]. Ως ηγέτης της Οικονομικής Σχολής του Σικάγου και των μονεταριστών και υπέρμαχος του φιλελευθερισμού, επηρέασε πάρα πολύ τις ερευνητικές κατευθύνσεις του επαγγέλματος των οικονομολόγων. Στους ακαδημαϊκούς κύκλους ήταν γνωστός για την συνεισφορά του στην μακροοικονομία, οικονομική ιστορία και στατιστική. Στους ευρύτερους κύκλους ήταν γνωστός ως μεγάλος υπέρμαχος της οικονομικής και κοινωνικής ελευθερίας. Μια έρευνα μεταξύ των οικονομολόγων κατέταξε τον Φρίντμαν ως τον δεύτερο πιο δημοφιλή οικονομολόγο του εικοστού αιώνα, πίσω από τον Τζων Μέυναρντ Κέυνς^[20], και ο Εκόνομιστ τον περιέγραψε ως τον οικονομολόγο με τη μεγαλύτερη επιρροή στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα – ενδεχομένως σε όλο τον 20ό αιώνα^[21].

Οι αντιρρήσεις του Φρίντμαν κατά αυτού που αργότερα απεκάλεσε «αφελή Κεϋνσιανισμό» (σε αντίθεση με τον Νέο-Κεϋνσιανισμό)^[22] ξεκίνησαν με την επανερμηνεία του, τη δεκαετία του 1950, της λειτουργίας της κατανάλωσης που τον ανέδειξε σε βασικό αντίπαλο των κεϋνσιανών κυβερνητικών πολιτικών^[23]. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 περιέγραψε τη δική του προσέγγιση (μαζί με αυτήν των περισσότερων συστημικών οικονομολόγων) ως ποιούμενη χρήση της «κεϋνσιανής γλώσσας και μηχανισμού», αλλά απέρριπτε τα «αρχικά» της συμπεράσματα^[24].

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 προώθησε μια εναλλακτική μακροοικονομική πολιτική που έγινε γνωστή ως «μονεταρισμός». Προέβαλε τη θεωρία ότι υπήρχε ένα «φυσικό» επίπεδο ανεργίας και υποστήριξε ότι τα κράτη δεν θα μπορούσαν να αυξήσουν την εργασία πάνω από αυτό το όριο, π.χ. με την αύξηση της συνολικής ζήτησης, παρά μόνο για όσο χρονικό διάστημα θα υπήρχε επιτάχυνση του πληθωρισμού^[25]. Αργότερα μάλιστα υποστήριξε ότι η αγορά θα προσαρμοστεί ακόμα και στην επιτάχυνση και θα απαιτείται θετική 3η, ίσως και 4η, παράγωγος προκειμένου να διατηρηθεί το επίπεδο της απασχόλησης. Ουσιαστικά υποστήριξε ότι η καμπύλη Φίλλιπς είναι μακροπρόθεσμα σταθερή και κατακόρυφη και προέβλεψε το φαινόμενο που έμελλε να γίνει γνωστό ως στασιμοπληθωρισμός^[26] . Παρ’ όλο που ήταν αντίθετος στην ύπαρξη του συστήματος της Ομοσπονδιακής (Κεντρικής) Τράπεζας, ο Φρίντμαν υποστήριξε ότι, δεδομένης της ύπαρξής της, μια σταθερή, μικρή επέκταση της προσφοράς χρήματος θα ήταν η μόνη σοφή πολιτική^[27].

Ο Φρίντμαν ήταν οικονομικός σύμβουλος του ρεπουμπλικανού Προέδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέηγκαν. Η πολιτική του φιλοσοφία τόνιζε τα πλεονεκτήματα ενός οικονομικού συστήματος ελεύθερης αγοράς με ελάχιστη παρέμβαση. Κάποτε δήλωσε ότι ο ρόλος του στην κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας στις ΗΠΑ ήταν το επίτευγμά του, για το οποίο ήταν περισσότερο υπερήφανος και η υποστήριξή του για τη σχολική επιλογή τον οδήγησε να συστήσει το Ίδρυμα Φρίντμαν για τη Σχολική Επιλογή. Στο βιβλίο του που εκδόθηκε το 1962, «Καπιταλισμός και Ελευθερία», ο Φρίντμαν υποστήριξε πολιτικές όπως ένας εθελοντικός στρατός, ισοτιμίες συναλλάγματος που καθορίζονται ελεύθερα, κατάργηση των ιατρικών αδειών, αρνητικό φόρο εισοδήματος και σχολικά κουπόνια^[28]. Οι ιδέες του για τη νομισματική πολιτική, τη φορολογία, τις ιδιωτικοποιήσεις και την απορρύθμιση επηρέασαν κυβερνητικές πολιτικές, ιδίως κατά τη δεκαετία του 1980. Η νομισματική του θεωρία επηρέασε την αντίδραση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας στην παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007-2008^[29]. Στον τομέα της στατιστικής, ο Φρίντμαν ανέπτυξε τη μέθοδο ανάλυσης της δειγματοληψίας στις ακολουθίες.

Στα έργα του Μίλτον Φρίντμαν περιλαμβάνονται πολλές μονογραφίες, βιβλία, επιστημονικά άρθρα, μελέτες, στήλες σε περιοδικά, τηλεοπτικά προγράμματα, βίντεο και διαλέξεις και καλύπτουν μία ευρεία γκάμα από θέματα σχετικά με τη μακροοικονομική, τη μικροοικονομική, την οικονομική ιστορία και ζητήματα δημόσιας πολιτικής. Τα βιβλία και τα δοκίμιά του έχουν διαβασθεί πολύ και είχαν διεθνή επιρροή, μεταξύ άλλων και σε πρώην κομμουνιστικά κράτη^{[30][31][32][33]}.

Βιογραφία

Ο Φρίντμαν γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Γονείς του ήταν ο Ιένο Σαούλ Φρίντμαν και η Σάρα Έτελ (το γένος Λάνταου)^[34], Εβραίοι μετανάστες από το Μπέρεγκσας της Ρουθηνίας στο Βασίλειο της Ουγγαρίας (το σημερινό Μπερέχοβε της Ουκρανίας). Και οι δύο γονείς του εργάζονταν ως έμποροι ρούχων και υφασμάτων. Λίγο καιρό μετά τη γέννηση του Μίλτον, η οικογένεια μετακόμισε στο Ρόουεϊ του Νιού Τζέρσεϊ. Ως έφηβος, ο Φρίντμαν τραυματίστηκε σε τροχαίο ατύχημα, γεγονός που του άφησε και σημάδι στο άνω χείλος^[35]. Υπήρξε προικισμένος μαθητής, και ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο δημόσιο σχολείο του Ρόουεϊ το 1928, λίγο πριν συμπληρώσει την ηλικία των 16 ετών^[36][37].

Ο Φρίντμαν αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο Ράτγκερς το 1932, όπου εξειδικεύτηκε στα Μαθηματικά και τα Οικονομικά, σκοπεύοντας αρχικά να ακολουθήσει καριέρα αναλογιστή. Κατά τη φοίτησή του στο Ράτγκερς, ο Φρίντμαν επηρεάστηκε από δύο καθηγητές οικονομικών, τους Άρθουρ Φ. Μπερνς και Χόμερ Τζόουνς. Αυτοί τον έπεισαν ότι η σύγχρονη οικονομική επιστήμη θα μπορούσε να βοηθήσει στον τερματισμό της «Μεγάλης Ύφεσης».

Στον Φρίντμαν προσφέρθηκαν δύο υποτροφίες για μεταπτυχιακές σπουδές μετά την αποφοίτησή του από το Ράτγκερς – μία στα μαθηματικά από το πανεπιστήμιο Μπράουν, και μία στα οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου^[38]. Διάλεξε τη δεύτερη, ολοκληρώνοντας το Μάστερ του το 1933. Επηρεάστηκε έντονα από τους Τζέηκομπ Βάινερ, Φρανκ Νάιτ και Χένρυ Σίμονς. Επιπλέον, στο Σικάγο γνώρισε και τη μέλλουσα σύζυγό του, την οικονομολόγο Ρόουζ Ντιρέκτορ. Το ακαδημαϊκό έτος 1933-1934 σπούδασε στατιστική με μεταπτυχιακή υποτροφία στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, κοντά στον περίφημο στατιστικολόγο και οικονομολόγο Χάρολντ Χόουτελινγκ. Επέστρεψε στο Σικάγο το επόμενο ακαδημαϊκό έτος (1934-1935), όπου και εργάστηκε ως βοηθός ερευνητής υπό τον Χένρυ Σουλτς, ο οποίος τότε εργαζόταν πάνω στη Θεωρία και Μέτρηση της Ζήτησης. Τη χρονιά εκείνη, ο Φρίντμαν απέκτησε φιλικές σχέσεις με τους Τζωρτζ Στίγκλερ και Γ. Άλεν Γουάλις. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, οι φιλίες αυτές θα κρατούσαν για το υπόλοιπο της ζωής των τριών ανδρών^[39].

Δημόσια Υπηρεσία

Στην αρχή της καριέρας του, ο Φρίντμαν δεν μπορούσε να βρει ακαδημαϊκή εργασία, οπότε το 1935 ακολούθησε τον φίλο του Γ. Άλεν Γουάλις στην Ουάσινγκτον, όπου το New Deal του Φραγκλίνου Ρούζβελτ ήταν «σωτήριο» για πολλούς νέους οικονομολόγους^[40]. Σε αυτό το στάδιο, ο Φρίντμαν είπε πως αυτός και η γυναίκα του «θεωρούσαν πως τα προγράμματα δημιουργίας θέσεων εργασίας, όπως το Works Proggress Administration (WPA), το Civilian Conservation Corps (CCC) και το Public Works Administration (PWA), ως σωστή αντίδραση για την κρίσιμη κατάσταση», αλλά «μέτρα όπως η ρύθμιση των τιμών και μισθών από την National Recovery Administration και την Agricultural Adjustment Act όχι»^[41]. Προοικονομώντας τις μετέπειτα ιδέες του, πίστευε πως οι έλεγχοι των τιμών διατάρασσαν έναν πολύ σημαντικό μηχανισμό ρύθμισης που βοηθούσε στην σωστή κατανομή των πόρων. Όντως, ο Φρίντμαν αργότερα δήλωσε πως όλη η κρατική παρέμβαση σχετικά με το New Deal ήταν «λάθος θεραπεία για λάθος ασθένεια», διότι απλά θα έπρεπε η προσφορά χρήματος να αυξηθεί αντί να μειωθεί^[42].

Στην έκδοση του βιβλίου «Νομισματική Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, 1867–1960» (A Monetary History of the United States, 1867–1960) ο Φρίντμαν και η Άννα Σβαρτς εκφράζουν την άποψη πως η Μεγάλη Ύφεση δημιουργήθηκε από την νομισματική συρρίκνωση, η οποία ήταν αποτέλεσμα της ελλιπούς πολιτικής που ακολούθησε η Ομοσπονδιακή Τράπεζα και των συνεχών κρίσεων του τραπεζικού συστήματος^[43].

Κατά το 1935, άρχισε να εργάζεται για την Επιτροπή Εθνικών Πόρων (National Resources Committee), η οποία διεξήγαγε τότε μια έρευνα σχετικά με την μεγάλη καταναλωτική δαπάνη. Ιδέες από αυτήν την έρευνα προσαρτήθηκαν στην θεωρία του «Θεωρία της Καταναλωτικής λειτουργίας» (Theory of the Consumption Function). Ο Φρίντμαν ξεκίνησε να εργάζεται στο Εθνικό Κέντρο Οικονομικής Έρευνας (National Bureau of Economic Research) κατά την διάρκεια του φθινοπώρου του 1937 και βοήθησε τον Σάιμον Κούζνετς στο έργο του για το επαγγελματικό εισόδημα. Αυτή η δουλειά κατέληξε στην κοινή τους μελέτη «Εισόδημα από την Ελεύθερη Επαγγελματική Απασχόληση» (Incomes from Independent Professional Practice), η οποία εισήγαγε την ιδέα του μόνιμου και μεταβαλλόμενου εισοδήματος, ενός σημαντικού στοιχείου της «Υπόθεσης του Μόνιμου Εισοδήματος» που ο Φρίντμαν ανέλυσε σε βάθος την δεκαετία του '50. Το βιβλίο υποθέτει πως η πολιτική της επαγγελματικής αδειοδότησης περιορίζει τεχνητά την προσφορά υπηρεσιών και αυξάνει τις τιμές.

Κατά την διάρκεια του 1940, ο Φρίντμαν διορίσθηκε ως βοηθός καθηγητή διδάσκοντας οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Μάντισον, αλλά αντιμετώπισε αντισημιτικά περιστατικά στο Τμήμα Οικονομικών και αποφάσισε να επιστρέψει στην κρατική υπηρεσία^[44][45]. Από το 1941 ως το 1943 εργάστηκε πάνω στην πολιτική της φορολόγησης της περιόδου του πολέμου για την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, ως σύμβουλος ανώτατων αξιωματούχων του Θησαυροφυλακίου των ΗΠΑ (United States Department of the Treasury). Ως εκπρόσωπος τύπου του Θησαυροφυλακίου το 1942 υποστήριξε μια Κεϋνσιανική πολιτική φορολόγησης. Βοήθησε στη δημιουργία του συστήματος παρακράτησης φόρου από την μισθοδοσία, αφού η ομοσπονδιακή κυβέρνηση χρειαζόταν χρήματα άμεσα για την χρηματοδότηση του πολέμου^[46]. Αργότερα δήλωσε πως «δεν έχω καθόλου τύψεις για αυτό, αλλά πραγματικά εύχομαι να μην το είχαμε βρει αναγκαίο και να υπήρχε κάποιος τρόπος να καταργήσουμε την παρακράτηση τώρα^[47].

Στην αυτοβιογραφία του σχολιάζει ότι ήταν πλήρως κεϋνσιανός εκείνη την εποχή. Έως το 2006 όμως φαίνεται να άλλαξε γνώμη καθώς είπε: «Ξέρετε, είναι μυστήριο γιατί μερικοί νομίζουν ότι οι πολιτικές του Ρούζβελτ μάς έβγαλαν από την Κρίση. Το πρόβλημα ήταν ότι είχαμε αχρησιμοποίητες μηχανές και ανθρώπους. Πώς τους φέρνεις μαζί δημιουργώντας βιομηχανικά καρτέλ και διατηρώντας τις τιμές και τους μισθούς ψηλά;»

Ακαδημαϊκή καριέρα

Πρώϊμα χρόνια

Το 1940, ο Φρίντμαν αποδέχθηκε μία θέση στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin–Madison, αλλά αποχώρησε επειδή διαφώνησε με το σώμα των καθηγητών στο θέμα της ανάμιξης των ΗΠΑ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Φρίντμαν πίστευε πως οι ΗΠΑ έπρεπε να αναμιχθούν στον πόλεμο^[48]. Το 1943, ο Friedman εντάχθηκε στο Τμήμα Πολεμικής Έρευνας του Πανεπιστημίου Κολούμπια (με επικεφαλής τους W. Allen Wallis και Harold Hotelling), όπου και πέρασε το υπόλοιπο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, εργαζόμενος σε θέματα μαθηματικής στατιστικής με εφαρμογή στο σχεδιασμό όπλων, τη στρατιωτική τακτική και σε μεταλλουργικά πειράματα^[48][49].

Έως τα τέλη του '40, ασχολήθηκε κυρίως με στατιστικά θέματα στην έρευνά του, όπως φαίνεται στη μελέτη του «Εισοδήματα από την αυτόνομη άσκηση επαγγέλματος» (Income from Independent Professional Practice), την οποία συνέγραψε μαζί με τον Σίμον Κούζνετς ως το 1940 και την υπέβαλε ως διδακτορική διατριβή το 1945. Το πανεπιστήμιο του απένειμε τον τίτλο του Διδάκτορα το 1946. Ο Φρίντμαν πέρασε το ακαδημαϊκό έτος 1945–1946 διδάσκοντας στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα (όπου εργαζόταν ο φίλος του, George Stigler). Στις 12 Φεβρουαρίου 1945, γεννήθηκε ο γιος του, Ντέιβιντ.

Πανεπιστήμιο του Σικάγου

Το 1946, ο Φρίντμαν αποδέχτηκε την πρόταση να διδάξει οικονομική θεωρία στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου (θέση η οποία άνοιξε λόγω της μετάβασης του πρώην καθηγητή του Jacob Viner στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον). Ο Φρίντμαν εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου για τα επόμενα 30 έτη. Εκεί συνεισέφερε στην δημιουργία μιάς επιστημονικής κοινότητας από την οποία προέκυψε ένας αριθμός κατόχων βραβείου Νόμπελ, η οποία έγινε γνωστή ως «Σχολή του Σικάγου» (Chicago School). Η Σχολή του Σικάγου χαρακτηριζόταν από την απόλυτη εμπιστοσύνη στην ικανότητα αυτορρύθμισης της αγοράς και τη δυσπιστία σε κάθε μορφής κρατικό παρεμβατισμό, είχε δε μεγάλη επιρροή στα οικονομικά και στο Δίκαιο Κατά των Περιορισμών του Ανταγωνισμού.

Την ίδια εποχή, ο Arthur F. Burns, ο οποίος τότε ήταν επικεφαλής του Εθνικού Γραφείου Οικονομικής Έρευνας, ζήτησε από τον Φρίντμαν να επιστρέψει σε αυτό. Αποδέχθηκε την προσφορά και ανέλαβε την ευθύνη της έρευνας του Γραφείου επί του ρόλου των χρημάτων στον κύκλο των επιχειρήσεων. Ως αποτέλεσμα ξεκίνησε το «Εργαστήριο Χρημάτων και Τραπεζικής» (το «Εργαστήριο του Σικάγου») το οποίο προώθησε την αναβίωση των νομισματικών μελετών. Κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1940, ο Φρίντμαν ξεκίνησε μια συνεργασία με την Άννα Σβαρτς, ιστορικό της οικονομίας στο Γραφείο, η οποία οδήγησε στην δημοσίευση το 1963 ενός βιβλίου το οποίο έγραψαν από κοινού, τη «Νομισματική Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, 1867–1960» (A Monetary History of the United States, 1867–1960).

Ο Φρίντμαν πέρασε το ακαδημαϊκό έτος 1954–1955 ως υπότροφος Fulbright στο Κολέγιο Gonville and Caius College του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ. Την εποχή εκείνη οι καθηγητές οικονομικών του Κέμπριτζ χωρίζονταν σε μία Κεϋνσιανή πλειοψηφία (η οποία περιελάμβανε και τους Joan Robinson και Richard Kahn) και μία αντί-Κεϋνσιανή μειοψηφία (με επικεφαλής τον Dennis Robertson). Ο Φρίντμαν είκαζε ότι έλαβε την υποτροφία επειδή καμία από τις δύο αυτές ομάδες δεν αποδεχόταν τις απόψεις του. Αργότερα, οι εβδομαδιαίες στήλες του στο περιοδικό Newsweek (1966–84) διαβάζονταν από πολλούς και επηρέαζαν όλο και περισσότερους πολιτικούς και επιχειρηματίες^[50]. Μεταξύ του 1968 και του 1978, αυτός και ο Paul Samuelson συμμετείχαν στη Σειρά Οικονομικών Κασσετών, μια σειρά που εκδιδόταν δύο φορές την εβδομάδα και στις οποίες ο οικονομολόγος συζητούσε τα επίκαιρα θέματα των ημερών για περίπου ένα ημίωρο^[51][52].

Ο Φρίντμαν ήταν οικονομικός σύμβουλος του ρεπουμπλικανού υποψηφίου για την προεδρία των ΗΠΑ Barry Goldwater το 1964.

Βραβείο Νόμπελ στις οικονομικές επιστήμες

Ο Φρίντμαν κέρδισε το 1976 το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών, ως ο μοναδικός αποδέκτης τη χρονιά εκείνη, «για τα επιτεύγματά του στα πεδία της ανάλυσης της κατανάλωσης, τη νομισματική ιστορία και θεωρία και για το ότι απέδειξε την πολυπλοκότητα των πολιτικών σταθεροποίησης»^[19].

Αποστρατεία

Το 1977, σε ηλικία 65 ετών, ο Φρίντμαν αποσύρθηκε από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου μετά από 30 χρόνια διδασκαλίας. Αυτός και η σύζυγός του μετακόμισαν στο Σαν Φρανσίσκο, όπου έγινε Επισκέπτης Μελετητής στην Federal Reserve Bank. Από το 1977, ήταν συνδεδεμένος με το Ίδρυμα Hoover στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Κατά το ίδιο έτος, ο Φρίντμαν είχε προσεγγιστεί από το δίκτυο Free To Choose και του ζητήθηκε να δημιουργήσει ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα όπου θα παρουσιάζει την οικονομική και κοινωνική του φιλοσοφία.

Ο Φρίντμαν και η σύζυγός του εργάστηκαν για αυτό το έργο τα τρία επόμενα χρόνια, και κατά τη διάρκεια του 1980, η σειρά των δέκα επεισοδίων, με τίτλο «Free To Choose» μεταδόθηκε από την Υπηρεσία Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης (PBS). Το βιβλίο που συνόδευσε τη σειρά (που συγγράφτηκε από τον Μίλτον και τη σύζυγό του, Ρόουζ), επίσης με τίτλο «Free To Choose», ήταν την ίδια χρονιά μέσα στα ευπώλητα βιβλία πεζού λόγου και από το 1980 και έκτοτε έχει μεταφραστεί σε 14 ξένες γλώσσες.

Ο Φρίντμαν υπηρέτησε ως ανεπίσημος σύμβουλος του Ρόναλντ Ρέηγκαν κατά τη διάρκεια προεδρικής εκστρατείας του 1980, και στη συνέχεια υπηρέτησε στην Επιτροπή Συμβούλων Οικονομικής Πολιτικής του Προέδρου για όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης Ρέηγκαν. Το 1988 τιμήθηκε με το Εθνικό Μετάλλιο Επιστημών και ο πρόεδρος Ρέηγκαν τον τίμησε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας. Ο Μίλτον Φρίντμαν είναι τώρα γνωστός ως ένας από τους πιο σημαντικούς οικονομολόγους του 20ου αιώνα^[53][54]. Καθ 'όλη τη δεκαετία του 1980 και του 1990, ο Φρίντμαν συνέχισε να γράφει άρθρα και να εμφανίζεται στην τηλεόραση. Έκανε αρκετές επισκέψεις στην Ανατολική Ευρώπη και την Κίνα, όπου επίσης συμβούλευε τις κυβερνήσεις τους. Ήταν, επίσης, για πολλά χρόνια διαχειριστής του οργανισμού Philadelphia Society^[55][56][57].

Προσωπική ζωή

Σύμφωνα με ένα άρθρο του 2007 στο περιοδικό Commentary, «οι γονείς του ήταν μετριοπαθείς [Εβραίοι], αλλά ο Φρίντμαν, μετά από μια έκρηξη πίστης στην παιδική του ηλικία, απέρριψε τη θρησκεία συνολικά»^[58]. Αυτοχαρακτηριζόταν ως αγνωστικιστής^[59].

Ο Φρίντμαν έγραψε εκτενώς για τη ζωή και τις εμπειρίες του, κυρίως το 1998 στα απομνημονεύματα με τη σύζυγό του, Ρόουζ, με τον τίτλο Two Lucky People. Πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 94 ετών, στις 16 Νοεμβρίου 2006, στο Σαν Φρανσίσκο^[60]. Άφησε πίσω του τη γυναίκα του, η οποία πέθανε στις 18 Αυγούστου 2009 και τα δυο παιδιά του, τον Ντέιβιντ, αναρχοκαπιταλιστή οικονομολόγο, και την Ζανέτ. Ο γιος του Ντέιβιντ, Πάτρι, ήταν εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου Seasteading μεταξύ των ετών 2008 και 2011^[61].

Ακαδημαϊκή συνεισφορά

Οικονομικά

Ο Φρίντμαν ήταν περισσότερο γνωστός για το ότι αναβίωσε το ενδιαφέρον για την προσφορά χρήματος ως καθοριστικό παράγοντα της ονομαστικής αξίας της παραγωγής, δηλαδή, την ποσοτική θεωρία του χρήματος. Μονεταρισμός είναι το σύνολο των απόψεων που σχετίζονται με τη σύγχρονη ποσοτική θεωρία. Η προέλευσή του μπορεί να ανιχνευθεί πίσω στον 16ο αιώνα και την σχολή της Σαλαμάνκα ή και ακόμη παλαιότερα. Ωστόσο, η συνεισφορά του Φρίντμαν είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για τη σύγχρονη διάδοσή του. Συνέγραψε, μαζί με την Άννα Σβαρτς, την «Νομισματική Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, 1867-1960» (1963), η οποία ήταν μια έρευνα του ρόλου της προσφοράς χρήματος και της οικονομικής δραστηριότητας στην ιστορία των ΗΠΑ. Ένα εντυπωσιακό συμπέρασμα της έρευνάς τους αφορούσε τον τρόπο με τον οποίο οι διακυμάνσεις στην προσφορά χρήματος συμβάλλουν στις οικονομικές διακυμάνσεις. Αρκετές μελέτες στατιστικών παλινδρομήσεων μαζί με τον Ντέιβιντ Μάισελμαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 πρότειναν την προτεραιότητα της προσφοράς χρήματος έναντι των επενδύσεων και των κρατικών δαπανών στον προσδιορισμό της κατανάλωσης και της παραγωγής. Αυτές αμφισβήτησαν την επικρατούσα, αλλά σε μεγάλο βαθμό ανεπαλήθευτη άποψη για τη σχετική τους σημασία. Η εμπειρική έρευνα του Φρίντμαν και κάποια θεωρία υποστήριξαν το συμπέρασμα ότι η βραχυπρόθεσμη επίδραση μιας αλλαγής στην προσφορά χρήματος ήταν κυρίως στην παραγωγή, αλλά ότι η μακροπρόθεσμη επίδραση ήταν κυρίως στο επίπεδο των τιμών.

Ο Φρίντμαν υπήρξε ο κύριος υπερασπιστής της μονεταριστικής οικονομικής σχολής. Υποστήριζε ότι υπάρχει μια στενή και σταθερή σχέση μεταξύ του πληθωρισμού των τιμών και της προσφοράς χρήματος, κυρίως ότι ο πληθωρισμός των τιμών θα πρέπει να ρυθμίζεται μέσω νομισματικού αποπληθωρισμού ενώ ο αποπληθωρισμός των τιμών μέσω νομισματικού πληθωρισμού. Είναι διάσημος για το χαριτολόγημα ότι ο αποπληθωρισμός των τιμών μπορεί να καταπολεμηθεί με το «πέταγμα χρημάτων από ένα ελικόπτερο»^[62].

Τα επιχειρήματα του Φρίντμαν είχαν σχεδιαστεί για την αντιμετώπιση δημοφιλών ισχυρισμών ότι ο πληθωρισμός των τιμών εκείνης της εποχής ήταν αποτέλεσμα αυξήσεων της τιμής του πετρελαίου, ή αυξήσεων σε μισθούς. Όπως έγραψε:

Ο πληθωρισμός είναι πάντα και παντού ένα νομισματικό φαινόμενο

— Μίλτον Φρίντμαν, 1963^[63]

Ο Φρίντμαν απέρριψε τη χρήση της δημοσιονομικής πολιτικής ως εργαλείο διαχείρισης της ζήτησης και υποστήριξε ότι ο ρόλος της κυβέρνησης στην καθοδήγηση της οικονομίας θα πρέπει να περιοριστεί δραστικά. Έγραψε εκτενώς για τη Μεγάλη Ύφεση, την οποία ονόμασε ως Μεγάλη Συστολή, υποστηρίζοντας ότι είχε προκληθεί από ένα φυσιολογικό οικονομικό σοκ του οποίου η διάρκεια και σοβαρότητα αυξήθηκαν σημαντικά από την επακόλουθη συρρίκνωση της προσφοράς χρήματος που προκλήθηκε από τις άστοχες πολιτικές των διευθυντών της Ομοσπονδιακής Τράπεζας.

Η ομοσπονδιακή τράπεζα ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για την μετατροπή μιας, συνηθισμένου τύπου ύφεσης, έστω και κάπως σοβαρής έντασης, σε γενικευμένη καταστροφή. Αντί να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητές της ώστε να αντισταθμίσει την οικονομική δυσπραγία, επέλεξε να μειώσει την κυκλοφορία του χρήματος κατά ένα τρίτο από το 1929 ως το 1933... μακριά από το να είναι μια αποτυχία της ελεύθερης αγοράς, η ύφεση ήταν μια τραγική αποτυχία της κυβέρνησης

— Μίλτον Φρίντμαν, Two Lucky People, 233^[64]

Ο Φρίντμαν υποστήριξε τον τερματισμό της κρατικής παρέμβασης στις αγορές συναλλάγματος, δίνοντας έτσι το έναυσμα για την συγγραφή μιας γιγάντιας βιβλιογραφίας γύρω από το θέμα, καθώς και προώθησε την πρακτική της ελεύθερης διακύμανσης των συναλλαγματικών ισοτιμιών. Ο στενός φίλος του, Τζωρτζ Στίγκλερ, εξηγεί: «Όπως συνηθίζεται στην επιστήμη, δεν πέτυχε ολοκληρωτική νίκη, και ένας λόγος ήταν ότι η έρευνα οδηγούνταν κατά μήκος διαφορετικών γραμμών από τη θεωρία των ορθολογικών προσδοκιών, μια νεότερη προσέγγιση που αναπτύχθηκε από τον Ρόμπερτ Λούκας, επίσης στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου.^[65]

Ο Φρίντμαν ήταν επίσης γνωστός για την δουλειά του στην λειτουργία της κατανάλωσης και την υπόθεση του μόνιμου εισοδήματος, την οποία ο ίδιος αναφέρει ως την καλύτερη επιστημονική του εργασία^[66]. Σε αυτή αμφισβητείται ότι οι ορθολογικοί καταναλωτές θα ξόδευαν ένα ποσό ανάλογο προς αυτό που αντιλαμβάνονται ως μόνιμο εισόδημά τους. Έκτακτα κέρδη κατά κύριο λόγο θα αποταμιεύονταν. Αντίστοιχα και οι φορολογικές ελαφρύνσεις, καθώς οι ορθολογικοί καταναλωτές θα προεξοφλούσαν μελλοντικές φορολογικές αυξήσεις για την ισοσκέλιση των δημοσίων εσόδων. Άλλες σημαντικές συνεισφορές περιλαμβάνουν την κριτική του στην καμπύλη Φίλιπς και στη θεωρία του φυσικού ποσοστού ανεργίας (1968). Αυτή η κριτική συνέδεσε το όνομα του, μαζί με αυτό του Έντμουντ Φελπς, με την επίγνωση ότι οι πληθωριστικές πολιτικές δεν μπορούν μόνιμα να μειώσουν την ανεργία. Μπορεί η ανεργία προσωρινά να υποχωρήσει αν ο πληθωρισμός δεν είναι δομικός, αλλά μακροπρόθεσμα το επίπεδο της απασχόλησης θα καθοριστεί από τις τριβές και τις ατέλειες της αγοράς εργασίας.

Το δοκίμιο του Φρίντμαν «Η Μεθοδολογία των Θετικών Οικονομικών» (The Methodology of Positive Economics, 1953) προσέφερε το επιστημολογικό πλαίσιο για τις δικές του κατοπινές έρευνες και σε κάποιο βαθμό και σε αυτές της Σχολής του Σικάγου. Σε αυτό υποστήριξε πως η οικονομική ως επιστήμη θα πρέπει να είναι απαλλαγμένη από αξιολογικές κρίσεις για να είναι αντικειμενική. Επιπλέον, μια χρήσιμη οικονομική θεωρία θα πρέπει να κρίνεται όχι από την περιγραφικό της ρεαλισμό αλλά από την απλότητα και την αποτελεσματικότητά της ως μηχανισμός πρόβλεψης. Αυτό σημαίνει ότι οι μελετητές οφείλουν να μετρούν την ακρίβεια των προβλέψεών της, αντί την «ορθότητα των συμπερασμάτων» της. Το επιχείρημά του αυτό ήταν μέρος ενός ατέρμονου διαλόγου ανάμεσα σε στατιστικολόγους όπως οι Τζερζι Νόιμαν, Λέοναρντ Σαβατζ και Ρόναλντ Φίσερ^[67].

Στατιστική

Μια από τις διασημότερες συνεισφορές του στην στατιστική είναι η διαδοχική δειγματοληψία. Ο Φρίντμαν έκανε στατιστική εργασία στο τμήμα Πολεμικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Ο ίδιος κι οι συνεργάτες του επινόησαν μια δειγματοληπτική τεχνική, η οποία έμελλε να καταστεί, σύμφωνα με το The New Palgrave Dictionary of Economics, «η τυπική ανάλυση της επιθεώρησης ποιοτικού ελέγχου». Το ίδιο λεξικό προσθέτει: «Όπως με πολλές από τις συνεισφορές του Φρίντμαν, εκ των υστέρων μοιάζει εξαιρετικά απλό και προφανές το να εφαρμόσεις βασικές οικονομικές ιδέες στον ποιοτικό έλεγχο, αυτό όμως είναι ένα δείγμα της ιδιοφυΐας του^[68]».

Πολιτικές θέσεις

Ομοσπονδιακή Τράπεζα (Federal Reserve)

Ο Φρίντμαν πίστευε πως η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ έπρεπε να καταργηθεί^[69], αλλά αν η ροή του χρήματος έπρεπε να ελέγχεται κεντρικά (όπως συμβαίνει με το σύστημα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας) ο προτιμότερος τρόπος για να γίνεται αυτό θα ήταν μέσω ενός μηχανικού συστήματος το οποίο θα αύξανε την ποσότητα του χρήματος με σταθερή ροή. Εν τούτοις, αντί για την ανάμιξη της κυβέρνησης στα πάντα, ήταν ανοικτός σε ένα μη–κυβερνητικό πρότυπο βασιζόμενο πραγματικά στον χρυσό, όπου το χρήμα θα παράγεται από την ιδιωτική αγορά: «Ένα πρότυπο βασιζόμενο πραγματικά στον χρυσό είναι πλήρως συμβατό με τις (κλασικές) φιλελεύθερες αρχές και εγώ είμαι απολύτως υπέρ εκείνων των μέτρων που θα προάγουν την ανάπτυξή του». Παρ’ όλα αυτά πρόσθεσε την ακόλουθη προειδοποίηση, «Επιτρέψτε μου να τονίσω ότι αυτή η επισήμανση δεν αποτελεί έκκληση για την επιστροφή σε ένα πρότυπο χρυσού... Θεωρώ ότι η επιστροφή στο πρότυπο χρυσού δεν είναι ούτε επιθυμητή, ούτε εφικτή – με μόνη εξαίρεση ότι μπορεί να καταστεί εφικτή μόνο αν οι καταστροφικές προβλέψεις περί υπερπληθωρισμού υπό το ισχύον σύστημα αποδειχθούν ορθές»^[70]. Είπε ότι ο λόγος για τον οποίο κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό οφείλεται στο ότι «δεν υπάρχει καμία κυβέρνηση στον κόσμο η οποία θα ήθελε να παραδώσει τον έλεγχο της εσωτερικής νομισματικής της πολιτικής». Παρ’ όλα αυτά, αυτό θα μπορούσε να γίνει αν «μπορούσε να δημιουργηθεί ένας κόσμος στον οποίο ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης θα αντιστοιχούσε στο 10% του εθνικού εισοδήματος, στον οποίο η οικονομία laissez-faire θα κυριαρχούσε, στον οποίοι οι κυβερνήσεις δεν θα αναμιγνύονταν με τις οικονομικές δραστηριότητες και στον οποίο οι πολιτικές απασχόλησης θα είχαν πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων...^[70]».

Θεωρείται ότι ο Φρίντμαν έβλεπε με συμπάθεια την ελεύθερη τραπεζική^[71].

Ήταν επικριτικός όσον αφορά στην επιρροή της Ομοσπονδιακής Τράπεζας στο επάγγελμα του οικονομολόγου. Σε επιστολή του, το 1993, προς τον καθηγητή οικονομικών του Πανεπιστημίου του Τέξας και πρώην ερευνητή της Επιτροπής Οικονομικών Υπηρεσιών της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Robert Auerbach, ο Φρίντμαν έγραφε:

Δεν μπορώ να διαφωνήσω μαζί σας ως προς το ότι να διαθέτει κανείς περί τους 500 οικονομολόγους δεν είναι καθόλου υγιές. Όπως αναφέρετε, δεν συμβάλλει στην ανεξάρτητη και αντικειμενική έρευνα. Εσείς και εγώ γνωρίζουμε ότι το υλικό το οποίο εκδόθηκε έχει λογοκριθεί. Εξίσου σημαντικό είναι και το ότι η θέση των οικονομολόγων στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα επέδρασε στο είδος της έρευνας την οποία διεξάγουν, κατευθύνοντάς την προς μη αμφιλεγόμενες τεχνικές δημοσιεύσεις επί των μεθόδων, εν αντιθέσει με ουσιαστικές δημοσιεύσεις επί των πολιτικών και των αποτελεσμάτων^[72].

Σχολική επιλογή

Σε άρθρο του που δημοσίευσε το 1955 με τίτλο «Ο ρόλος του κράτους στην εκπαίδευση» ο Φρίντμαν πρότεινε ένα συμπληρωματικό σύστημα προς τα σχολεία που λειτουργούνται από το κράτος με σχολεία που λειτουργούνται από ιδιώτες, αλλά χρηματοδοτούνται από το κράτος διαμέσου ενός συστήματος σχολικών κουπονιών^[73]. Μεταρρυθμίσεις παρόμοιες με αυτές που είχαν προταθεί στο άρθρο εφαρμόσθηκαν, για παράδειγμα, στη Χιλή το 1981 και στη Σουηδία το 1992^[74]. Το 1996 ο Φρίντμαν, μαζί με τη σύζυγό του, συνέστησαν το Ίδρυμα για τη Σχολική Επιλογή, για να υποστηρίξουν τη σχολική επιλογή και τα κουπόνια.

Υποχρεωτική στράτευση

Ο Φρίντμαν ήταν βασικός υποστηρικτής ενός εθελοντικού στρατού, δηλώνοντας ότι η υποχρεωτική στράτευση δεν ήταν συμβατή με μια ελεύθερη κοινωνία^[75][76]. Στο έργο του «Καπιταλισμός και Ελευθερία» υποστήριξε ότι η υποχρεωτική στρατολόγηση είναι άνιση και αυθαίρετη και εμποδίζει τους νέους άνδρες να διαμορφώσουν τη ζωή τους όπως θέλουν^[77]. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας Νίξον ήταν επικεφαλής της επιτροπής που είχε αποστολή να ερευνήσει τη μετατροπή σε ένα σώμα ενόπλων δυνάμεων αποτελούμενο από εθελοντές/ επαγγελματίες. Αργότερα δήλωνε ότι ο ρόλος του στην κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν το επίτευγμα, για το οποίο ήταν πιο υπερήφανος^[27]. Ο Φρίντμαν πίστευε, ωστόσο, ότι ένα κράτος μπορούσε να υποχρεώσει τους πολίτες του σε στρατιωτική εκπαίδευση, ώστε να είναι έφεδροι για την περίπτωση πολέμου^[77].

Εξωτερική πολιτική

Ο βιογράφος Λάρυ Έμπενσταϊν παρατήρησε μια στροφή, προϊόντος του χρόνου, στις απόψεις του Φρίντμαν από την υποστήριξη μιας περισσότερο επεμβατικής προς μια πιο προσεκτική εξωτερική πολιτική^[78]. Υποστήριξε την ανάμειξη των ΗΠΑ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και αρχικά υποστήριξε μια σκληρή γραμμή κατά του κομμουνισμού, αλλά η στάση του μετριάσθηκε, όσο περνούσε ο χρόνος^[78]. Αντιτάχθηκε στον Πόλεμο του Κόλπου και τον Πόλεμο του Ιράκ^[78]. Σε μια συνέντευξή του, την Άνοιξη του 2006, ο Φρίντμαν είπε ότι το κύρος των ΗΠΑ στον κόσμο είχε πληγεί από τον πόλεμο του Ιράκ, αλλά ότι θα μπορούσε να ανακτηθεί, εάν το Ιράκ κατέληγε να γίνει ένα ειρηνικό ανεξάρτητο κράτος^[79].

Φιλελευθερισμός και Ρεπουμπλικανικό Κόμμα

Ο Φρίντμαν συνεργάστηκε από το 1981 ως μέλος του Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής με τον πρόεδρο Ρήγκαν. Το 1988 του απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας (Presidential Medal of Freedom) και το Εθνικό Μετάλλιο της Επιστήμης (National Medal of Science). Ισχυρίστηκε ότι φιλοσοφικά ήταν φιλελεύθερος (ελευθεριακός) αλλά ήταν μέλος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος για λόγους «σκοπιμότητας» (Είμαι φιλελεύθερος με μικρό «φ» και Ρεπουμπλικάνος με κεφαλαίο «Ρ». Και είμαι Ρεπουμπλικάνος με κεφαλαίο «Ρ» για λόγους σκοπιμότητας, όχι για λόγους αρχής). Όμως, είπε, «νομίζω ότι ο όρος Κλασικός Φιλελεύθερος μπορεί να μου αποδοθεί εξίσου εύκολα. Δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα πως με αποκαλούν. Με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο να κάνω τους ανθρώπους να σκέφτονται τις ιδέες παρά το πρόσωπο»^[80].

Δημόσια αγαθά και μονοπώλια

Ο Φρίντμαν υποστήριζε την κρατική παροχή κάποιων δημοσίων αγαθών που οι ιδιωτικές εταιρίες δεν θεωρούνται ικανές να παρέχουν. Ωστόσο, θεωρούσε ότι πολλές από τις υπηρεσίες που παρείχε το κράτος μπορούσαν να παρέχονται πολύ καλύτερα από τον ιδιωτικό τομέα. Πάνω απ’όλα πίστευε ότι αν κάποια αγαθά παράγονται από το κράτος, αυτό δεν θα έπρεπε να συνεπάγεται νομικό μονοπώλιο, δεν θα έπρεπε δηλαδή ο ανταγωνισμός από τον ιδιωτικό τομέα να απαγορεύεται. Για παράδειγμα γράφει:

Δεν υπάρχει κανένας τρόπος με τον οποίο μπορείς να δικαιολογήσεις το δημόσιο μονοπώλιο στα ταχυδρομεία. Μπορεί να υποστηριχθεί ότι η μεταφορά γραμμάτων είναι ένα τεχνικό μονοπώλιο και ότι ένα κρατικό μονοπώλιο είναι το μη χείρον. Εντός αυτού του πλαισίου, κάποιος θα μπορούσε ίσως να δικαιολογήσει την ύπαρξη κρατικού ταχυδρομείου, αλλά όχι τον παρόντα νόμο που καθιστά παράνομη για οποιονδήποτε άλλο τη μεταφορά γραμμάτων. Αν η διανομή γραμμάτων είναι ένα τεχνικό μονοπώλιο, κανείς άλλος δεν θα πετύχει ανταγωνιζόμενος το κράτος. Αν δεν είναι, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση θα έπρεπε να αναμειγνύεται. Ο μόνος τρόπος να το μάθουμε είναι να αφήσουμε άλλους ανθρώπους να δοκιμάσουν ελεύθερα -Μίλτον Φρίνμαν & Ρόουζ Ντ., Καπιταλισμός και Ελευθερία (Capitalism and Freedom, University of Chicago Press 1092, 29)

Κοινωνική ασφάλιση, προγράμματα πρόνοιας και αρνητικός φόρος εισοδήματος

Μετά το 1960 ο Φρίντμαν επιτέθηκε από φιλελεύθερη σκοπιά στην Κοινωνική Ασφάλιση υποστηρίζοντας ότι είχε προκαλέσει την εξάρτηση των πολιτών από το κράτος^[81].

Ο Φρίντμαν πρότεινε την αντικατάσταση του υπάρχοντος Αμερικανικού προνοιακού συστήματος από έναν αρνητικό φόρο εισοδήματος, ένα προοδευτικό σύστημα φορολόγησης στο οποίο οι φτωχοί θα λαμβάνουν ένα βασικό εισόδημα διαβίωσης από το κράτος^[82]. Σύμφωνα με τους New York Times, οι απόψεις του Φρίντμαν ως προς αυτό το ζήτημα βασίζονταν στην πεποίθηση ότι αν και οι «δυνάμεις της αγοράς...επιτυγχάνουν εκπληκτικά πράγματα, δεν μπορούν να διασφαλίσουν ότι η διανομή του εισοδήματος θα επιτρέπει σε όλους του πολίτες να καλύψουν τις βασικές οικονομικές τους ανάγκες»^[82].

Πολιτική για τα ναρκωτικά

Ο Φρίντμαν υποστήριξε επίσης ελευθεριακές πολιτικές, όπως την νομιμοποίηση των ναρκωτικών και της πορνείας. Κατά τη διάρκεια του 2005, ο Φρίντμαν και περισσότεροι από 500 άλλοι οικονομολόγοι υποστήριξαν τις συζητήσεις σχετικά με τα οικονομικά οφέλη από τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας^[83].

Δικαιώματα ΛΟΑΤ

Ο Φρίντμαν ήταν επίσης υποστηρικτής των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων^[84][85]. Συγκεκριμένα υποστήριξε τον γάμο των ατόμων του ιδίου φύλου, λέγοντας για το θέμα, «δεν πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρχει οποιαδήποτε διάκριση εις βάρος των ομοφυλόφιλων»^[85].

Οικονομική ελευθερία

Ο Μάικλ Γουόκερ του Ινστιτούτου Φρέιζερ και ο Φρίντμαν φιλοξένησαν μια σειρά από συνέδρια από το 1986 έως το 1994. Ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένας σαφής ορισμός της οικονομικής ελευθερίας και μια μέθοδος για τη μέτρησή της. Τελικά, αυτό είχε ως αποτέλεσμα την πρώτη έκθεση για την παγκόσμια οικονομική ελευθερία, «Η παγκόσμια οικονομική ελευθερία» (Economic Freedom in the World[1]). Αυτή η ετήσια έκθεση παρουσιάζει από τότε στοιχεία για πολυάριθμές μελέτες αξιολόγησης και έχει επηρεάσει την πολιτική σε διάφορα κράτη.

Μαζί με 16 άλλους διακεκριμένους οικονομολόγους αντιτάχθηκε στον νόμο περί επέκτασης των πνευματικών δικαιωμάτων (Copyright Term Extension Act) και κατέθεσε υπόμνημα στην υπόθεση Eldred v. Ashcroft.

Ο Φρίντμαν υποστήριξε την ισχυρότερη νομική (συνταγματική) προστασία των οικονομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, προκειμένου να προωθηθεί περαιτέρω η βιομηχανική-εμπορική ανάπτυξη και ευημερία και να στηριχθεί η δημοκρατία, η ελευθερία και το κράτος δικαίου γενικότερα στην κοινωνία^[86].

Διακρίσεις, αναγνώριση και επιρροή

Ο Τζωρτζ Νας, ένας από τους σημαντικούς ιστορικούς του αμερικανικού συντηρητικού κινήματος, είπε ότι από «το τέλος της δεκαετίας του '60, θεωρούνταν ως ο πιο αξιόλογος και εμβληματικός συντηρητικός ακαδημαϊκός στην χώρα, και ένας από τους ελάχιστους που τύγχαναν διεθνούς αναγνώρισης^[87]». Ο Φρίντμαν επέτρεψε στη φιλελεύθερη δεξαμενή σκέψης Cato Institute τη χρήση του ονόματός του για το διετές Βραβείο Μίλτον Φρίντμαν για την Προώθηση της Ελευθερίας από το 2001. Τέτοια βραβεία έλαβαν ο εκλιπών Βρετανός οικονομολόγος Πήτερ Μπάουερ το 2002, ο Περουβιανός οικονομολόγος Χερνάντο ντε Σότο το 2004, ο τ. Πρωθυπουργός της Εσθονίας, Μαρτ Λάαρ, το 2006, και ένας νεαρός φοιτητής από τη Βενεζουέλα, ο Γιον Γκοϊκοϊτσέα, το 2008. Η γυναίκα του, Ρόουζ, αδερφή του Άαρον Ντιρέκτορ, με την οποία ίδρυσε το «Ίδρυμα Φρίντμαν για την Εκπαιδευτική Επιλογή», υπηρέτησε στην επιτροπή διεθνών υποψηφιοτήτων για το βραβείο Φρίντμαν^[88][89]. Επίσης, ο Φρίντμαν ήταν αποδέκτης και του βραβείου Νόμπελ Οικονομίας.

Μετά τον θάνατο του Φρίντμαν, ο πρόεδρος του Χάρβαρντ, Λόρενς Σάμερς, απόκαλεσε τον Φρίντμαν ως τον «Μεγάλο Απελευθερωτή» λέγοντας «...κάθε τίμιος δημοκρατικός θα παραδεχτεί ότι όλοι μας είμαστε Φριντμανικοί». Επίσης, είπε ότι η μεγάλη και λαοφιλής προσφορά του Φρίντμαν ήταν ότι «έπεισε τους ανθρώπους για την αναγκαιότητα της λειτουργίας των ελεύθερων αγορών^[90].

Το 2013 ο Στήβεν Μουρ, μέλος της συντακτικής ομάδας της Wall Street Journal, είπε: «Το να μνημονεύεις τον πιο σεβαστό προασπιστή των οικονομικών της ελεύθερης αγοράς από την εποχή του Άνταμ Σμιθ έχει αρχίσει να μοιάζει με το να μνημονεύεις τη Βίβλο». Και πρόσθεσε: «υπάρχουν περιπτώσεις όπου βγαίνουν πολλαπλές και αλληλοσυγκρουόμενες ερμηνείες^[91]».

Χονγκ Κονγκ

Ο Φρίντμαν είπε κάποτε: «Αν θες να δεις τον καπιταλισμό σε δράση, πήγαινε στο Χονγκ Κονγκ»^[92]. Το 1990 έγραψε ότι η οικονομία του Χονγκ Κονγκ ήταν κατά πάσα πιθανότητα το καλύτερο παράδειγμα της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς^[93].

Ένα μήνα πριν τον θάνατό του έγραψε στην Wall Street Journal το άρθρο «Χονγκ Κονγκ Λάθος - Τι θα έλεγε ο Κόπερθγουάιτ;», ασκώντας κριτική στον Ντόλαντ Τσανγκ, τον επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας του Χονγκ Κονγκ, για την εγκατάλειψη του δόγματος της «θετικής μη-παρεμβατικότητας^[94]». Ο Τσανγκ αργότερα δήλωσε ότι απλώς μετέτρεψε το σλόγκαν της θετικής μη-παρεμβατικότητας σε «μεγάλες αγορές, μικρό κράτος», όπου το μικρό κράτος ορίζεται ως μικρότερο του 20% του ΑΕΠ. Κατά τη διάρκεια μιας αντιλογίας μεταξύ του Τσανγκ και του αντιπάλου του, Άλαν Λιονγκ, πριν τις εκλογές του 2007, ο Λιονγκ αναφέρθηκε στην αντιπαράθεση και αστειευόμενος κατηγόρησε τον Τσανγκ ότι εκνεύρισε τον Φρίντμαν μέχρι θανάτου.

Χιλή

Το 1975, δύο χρόνια μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα που έφερε τον στρατιωτικό δικτάτορα Αουγκούστο Πινοσέτ στην εξουσία και κατέλυσε την κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αγιέντε, η οικονομία της Χιλής βίωσε μια πολύ έντονη κρίση. Ο Φρίντμαν και ο Άρνολντ Χάρμπεργκερ αποδέχθηκαν μια πρόσκληση από ένα ιδιωτικό χιλιανό ίδρυμα να επισκεφθούν τη Χιλή και να μιλήσουν για τις αρχές της οικονομικής ελευθερίας^[95]. Πέρασε επτά ημέρες στη Χιλή δίνοντας μια σειρά διαλέξεων στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Χιλής και στο (Εθνικό) Πανεπιστήμιο της Χιλής. Μία από τις διαλέξεις είχε τον τίτλο «Η εύθραυστη ελευθερία» και, σύμφωνα με τον Φρίντμαν, «είχε ως αντικείμενο ακριβώς την απειλή της ελευθερίας από ένα συγκεντρωτικό στρατιωτικό καθεστώς»^[96].

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του ο Φρίντμαν συναντήθηκε με τον Πινοσέτ, ο οποίος του ζήτησε «τη γνώμη του για την οικονομική κατάσταση στη Χιλή και πολιτικές επιλογές».

Στις 21 Απριλίου 1975, σε μία επιστολή προς τον Πινοσέτ που ο Φρίντμαν έγραψε, ανταποκρινόμενος στο αίτημά του, ο Φρίντμαν θεωρούσε ότι «τα βασικά οικονομικά προβλήματα της Χιλής είναι ξεκάθαρα … ο πληθωρισμός και η προώθηση μιας υγιούς κοινωνικής οικονομίας της αγοράς»^[97]. Δήλωσε ότι «Υπάρχει μόνο ένας τρόπος, για να μηδενισθεί ο πληθωρισμός: με τη δραστική μείωση του ρυθμού αύξησης της ποσότητας του χρήματος ...» και ότι «η μείωση των κρατικών δαπανών είναι κατά πολύ ο πιο επιθυμητός τρόπος για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, επειδή … ενδυναμώνει τον ιδιωτικό τομέα και με τον τρόπο αυτό θέτει τα θεμέλια για υγιή οικονομική ανάπτυξη»^[97]. Ως προς το πόσο γρήγορα πρέπει να μηδενισθεί ο πληθωρισμός, ο Φρίντμαν ένιωθε ότι «για τη Χιλή, όπου ο πληθωρισμός καλπάζει με 10-20% το μήνα … η σταδιακή μείωση δεν είναι εφικτή. Θα χρειαζόταν μια τόσο επώδυνη εγχείρηση, που θα διαρκούσε τόσο πολύ, που ο ασθενής δεν θα επιβίωνε». Επιλέγοντας «μια βραχεία περίοδο υψηλότερης ανεργίας ...» ήταν το λιγότερο κακό ... και ότι «η εμπειρία της Γερμανίας, … της Βραζιλίας …, της μετα-πολεμικής προσαρμογής στις ΗΠΑ … όλες συνηγορούν υπέρ μιας θεραπείας σοκ». Στην επιστολή του ο Φρίντμαν πρότεινε να εφαρμοσθεί η θεραπεία σοκ μαζί με «... ένα πακέτο που θα εξουδετέρωνε την έκπληξη και θα ανακούφιζε τις περιπτώσεις έντονης δυστυχίας» και «... για να είμαι πιο συγκεκριμένος, ας διαγράψω τα περιεχόμενα μιας πρότασης πακέτου … που μπορεί να είναι ενδεικτικό», παρ' όλο που οι γνώσεις του για τη Χιλή ήσαν «πολύ περιορισμένες, για να μπορεί να είναι ακριβής ή πλήρης». Διαμόρφωσε ένα κατάλογο οκτώ νομισματικών και δημοσιονομικών μέτρων, που αποτέλεσαν την «ενδεικτική πρόταση», που περιελάμβαναν «την απομάκρυνση όσο περισσότερων εμποδίων γινόταν, τα οποία εμπόδισαν την αγορά. Για παράδειγμα, να ανασταλεί … η ισχύς του παρόντος νόμου κατά των απολύσεων εργαζομένων». Κλείνοντας, υποστήριξε ότι «Ένα τέτοιο πρόγραμμα σοκ θα μπορούσε να εκμηδενίσει τον πληθωρισμό σε μήνες». Στην επιστολή του υποστήριζε ότι η μείωση των δαπανών για να μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα θα οδηγούσε σε μικρότερη μεταβατική ανεργία από την αύξηση των φόρων.

Ο Σέρχιο ντε Κάστρο, χιλιανός απόφοιτος της Σχολής του Σικάγου, έγινε Υπουργός Οικονομικών της Χιλής το 1975. Κατά τη διάρκεια της εξαετούς θητείας του οι ξένες επενδύσεις αυξήθηκαν, τέθηκαν περιορισμοί στις απεργίες και τα εργατικά συνδικάτα και το ΑΕΠ αυξανόταν κάθε χρόνο.^[98] Ένα πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών δημιουργήθηκε ανάμεσα στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Χιλής και το Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Πολλοί άλλοι απόφοιτοι της Σχολής του Σικάγου τοποθετήθηκαν σε κυβερνητικές θέσεις τα χρόνια του Πινοσέτ και μετά – άλλοι δίδαξαν το οικονομικό της δόγμα σε χιλιανά πανεπιστήμια. Όλοι αυτοί έγιναν γνωστοί ως «τα Παιδιά του Σικάγου».^[99]

Ο Φρίντμαν δεν άσκησε κριτική στη δικτατορία του Πινοσέτ εκείνο τον καιρό, ούτε στις δολοφονίες, τις παράνομες φυλακίσεις, τα βασανιστήρια ή άλλες παραβιάσεις που ήσαν ήδη ευρέως γνωστές τότε.^[100] Το 1976 ο Φρίντμαν υπερασπίσθηκε την ανεπίσημη θέση συμβούλου που κατείχε λέγοντας: «Δεν θεωρώ ότι είναι κακό ένας οικονομολόγος να παρέχει τεχνικές οικονομικές συμβουλές στη χιλιανή κυβέρνηση, όπως και δεν θα θεωρούσα ότι είναι κακό για ένα γιατρό να παρέχει τεχνικές ιατρικές συμβουλές στη χιλιανή κυβέρνηση για να βοηθήσει να νικηθεί μια επιδημία».^[101]

Ο Φρίντμαν υπερασπίσθηκε τις δραστηριότητές του στη Χιλή με το επιχείρημα ότι, κατά τη γνώμη του, η υιοθέτηση πολιτικών της ελεύθερης οικονομίας δεν βελτίωσε απλώς την οικονομική κατάσταση στη Χιλή, αλλά επίσης συνέβαλε στη βελτίωση του καθεστώτος του Πινοσέτ, αλλά και στην τελική μετάβαση σε δημοκρατική διακυβέρνηση κατά τη δεκαετία του 1990. Η ιδέα αυτή περιλαμβάνεται στον «Καπιταλισμό και Ελευθερία», όπου διακήρυξε ότι η οικονομική ελευθερία δεν είναι μόνο επιθυμητή καθ' αυτήν, αλλά επίσης αναγκαία συνθήκη για την πολιτική ελευθερία. Στο ντοκυμανταίρ του 1980 «Ελεύθερος να επιλέξεις» (Free to Choose) είπε τα παρακάτω: «Η Χιλή δεν είναι ένα σύστημα πολιτικής ελευθερίας και δεν εγκρίνω το σύστημα. Όμως οι άνθρωποι εκεί είναι περισσότερο ελεύθεροι από τους ανθρώπους σε κομμουνιστικές κοινωνίες, επειδή το κράτος έχει μικρότερο ρόλο … Οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων τα τελευταία χρόνια βελτιώνονται και δεν χειροτερεύουν. Θα ήταν ακόμη καλύτερο να ξεφορτωθούν τη χούντα και να μπορούν να έχουν ένα ελεύθερο δημοκρατικό καθεστώς^[102][103]. Το 1984 ο Φρίντμαν δήλωσε ότι «ποτέ δεν παρέλειψε να ασκήσει κριτική στο πολιτικό σύστημα της Χιλής»^[96]. Το 1991 είπε: «Δεν έχω τίποτε θετικό να πω για το πολιτικό καθεστώς που επέβαλε ο Πινοσέτ. Ήταν ένα απαίσιο πολιτικό καθεστώς. Το πραγματικό θαύμα στη Χιλή ήταν ότι πόσο καλά τα πήγε οικονομικά – το πραγματικό θαύμα στη Χιλή ήταν ότι μια στρατιωτική δικτατορία ήταν πρόθυμη να παραβεί τις αρχές της και να υποστηρίξει ένα σύστημα ελεύθερης αγοράς σχεδιασμένο από πεπεισμένους υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς. […] Στη Χιλή η τάση για πολιτική ελευθερία, που προκλήθηκε από την οικονομική ελευθερία και την οικονομική επιτυχία που αυτή προκάλεσε, τελικώς κατέληξε σε ένα δημοψήφισμα που εισήγαγε την πολιτική δημοκρατία. Τώρα, επιτέλους, η Χιλή έχει και τα τρία: πολιτική ελευθερία, ανθρώπινη ελευθερία και οικονομική ελευθερία. Η Χιλή θα εξακολουθήσει να είναι ένα ενδιαφέρον πείραμα για να παρατηρούμε να δούμε εάν θα μπορέσει να διατηρήσει και τα τρία ή εάν, τώρα που έχει πολιτική ελευθερία, η πολιτική αυτή ελευθερία θα χρησιμοποιηθεί για να καταστρέψει ή να μειώσει την οικονομική ελευθερία»^[104]. Τόνισε ότι οι διαλέξεις που έδωσε στη Χιλή είχαν το ίδιο περιεχόμενο με τις διαλέξεις που έδωσε αργότερα στην Κίνα και σε άλλα σοσιαλιστικά κράτη^[105].

Στο ντοκυμανταίρ του PBS του 2000 «Κατακτώντας Κορυφές» (Commanding Heights, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο) ο Φρίντμαν συνέχισε να υποστηρίζει ότι «οι ελεύθερες αγορές επρόκειτο να υποσκάψουν τον πολιτικό συγκεντρωτισμό και τον πολιτικό έλεγχο [του Πινοσέτ]^[106][107]» και ότι η κριτική για το ρόλο του στη Χιλή παρέβλεψε το βασικό του ισχυρισμό, ότι πιο ελεύθερες αγορές οδηγούσαν σε πιο ελεύθερους λαούς και ότι η ανελεύθερη οικονομία της Χιλής ήταν αυτή που είχε προκαλέσει τη στρατιωτική διακυβέρνηση. Ο Φρίντμαν ισχυρίσθηκε ότι η οικονομική φιλελευθεροποίηση που υποστήριζε προκάλεσε το τέλος της στρατιωτικής διακυβέρνησης και έφερε την ελευθερία στη Χιλή^[108].

Ισλανδία

Ο Φρίντμαν επισκέφθηκε την Ισλανδία το φθινόπωρο του 1984, συναντήθηκε με σημαντικούς Ισλανδούς και έδωσε μια διάλεξη στο Πανεπιστήμιο της Ισλανδίας σχετικά με την «τυραννία του στάτους κβο». Συμμετείχε σε μια ζωντανή τηλεοπτική συζήτηση την 31η Αυγούστου του 1984 με σοσιαλιστές διανοούμενους, συμπεριλαμβανομένου του Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον, ο οποίος αργότερα εκλέχτηκε πρόεδρος της Ισλανδίας^[109]. Όταν παραπονέθηκαν ότι επιβλήθηκε χρέωση για την διάλεξη του στο Πανεπιστήμιο και ότι, μέχρι τώρα, οι διαλέξεις από επισκέπτες καθηγητές ήταν δωρεάν, ο Φρίντμαν απάντησε ότι οι προηγούμενες διαλέξεις δεν ήταν δωρεάν, με τη λογική έννοια ότι οι διαλέξεις έχουν κάποιο σχετικό κόστος. Αυτό που έχει σημασία είναι το αν οι συμμετέχοντες ή μη συμμετέχοντες καλύπτουν αυτά τα έξοδα. Ο Φρίντμαν πίστευε ότι ήταν δικαιότερο μόνο όσοι παρακολούθησαν τη διάλεξη να πληρώσουν. Σε αυτή τη συζήτηση ο Φρίντμαν ανέφερε, επίσης, ότι ο ίδιος δεν είχε λάβει καθόλου χρήματα για την διάλεξη.

Εσθονία

Παρά το γεγονός ότι ο Φρίντμαν δεν επισκέφθηκε ποτέ την Εσθονία, το βιβλίο του «Ελεύθερος να επιλέξεις» άσκησε μεγάλη επιρροή στη συνέχεια για τον Μαρτ Λάαρ, τον 32χρονο πρωθυπουργό αυτής της χώρας, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ήταν το μόνο βιβλίο για την οικονομία που είχε διαβάσει πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του. Οι μεταρρυθμίσεις του Λάαρ είναι αυτές που συχνά πιστώνονται την μετατροπή της Εσθονίας από μια εξαθλιωμένη Σοβιετική Δημοκρατία στον «Τίγρη της Βαλτικής». Ένα πρωταρχικό στοιχείο του προγράμματος του Μαρτ Λάαρ ήταν εισαγωγή του «επίπεδου φόρου» (flat tax). Ο Μαρτ Λάαρ κέρδισε το βραβείο «Milton Friedman» το 2006 για την Προώθηση της Ελευθερίας, το οποίο απονέμεται από το Ινστιτούτο Cato^[110].

Ηνωμένο Βασίλειο

Μετά το 1950, ο Φρίντμαν ήταν συχνά προσκεκλημένος να δώσει διαλέξεις στην Μεγάλη Βρετανία, και από τη δεκαετία του 1970 οι ιδέες του είχαν κερδίσει ιδιαίτερη προσοχή σε συντηρητικούς κύκλους. Για παράδειγμα, ήταν τακτικός ομιλητής στο Ινστιτούτο Οικονομικών Υποθέσεων (IEA), μια φιλελεύθερη δεξαμενή σκέψης. Η συντηρητική πολιτικός Μάργκαρετ Θάτσερ παρακολουθούσε στενά τα προγράμματα του IEA και τις ιδέες του και συναντήθηκε με τον Φρίντμαν εκεί το 1978. Επίσης επηρέασε έντονα τον Keith Joseph, ο οποίος έγινε ο ανώτερος σύμβουλος της Θάτσερ για οικονομικές υποθέσεις, καθώς και τους Alan Walters και Patrick Minford, δύο άλλους βασικούς συμβούλους. Σημαντικές εφημερίδες, συμπεριλαμβανομένων των Daily Telegraph, The Times και The Financial Times διέδιδαν τις μονεταριστικές ιδέες του Φρίντμαν σε Βρετανούς υψηλής επιρροής. Οι ιδέες του Φρίντμαν επηρέασαν έντονα την Θάτσερ και τους συμμάχους της, όταν έγινε πρωθυπουργός το 1979^[111][112].

Κριτική

Ο οικονομέτρης Ντέηβιντ Χέντρυ άσκησε κριτική σε ένα μέρος του βιβλίου που έγραψαν το 1982 ο Φρίντμαν με την Άννα Σβαρτς με τίτλο «Νομισματικές τάσεις»^[113]. Όταν ρωτήθηκε σχετικώς σε μια συνέντευξη στην ισλανδική τηλεόραση το 1984, ο Φίντμαν είπε ότι η κριτική ίσχυε για ένα διαφορετικό πρόβλημα από αυτό που είχαν αντιμετωπίσει ο ίδιος με την Σβαρτς και δεν ήταν, για το λόγο αυτό, σχετική^[114] και επίσης επισήμανε ότι μέχρι τότε (το 1984) δεν υπήρχε ουσιαστική ομότιμη αξιολόγηση μεταξύ των οικονομετρών για το έργο του Χέντρυ^[115]. Το 2006 ο Χέντρυ δήλωσε ότι ο Φρίντμαν είχε διαπράξει «σοβαρά σφάλματα» εξαιτίας εσφαλμένης κατανόησης με αποτέλεσμα «ο λόγος που είχε αναφέρει για τη ζήτηση χρήματος στο Ηνωμένο Βασίλειο είχαν υπερεκτιμηθεί κατά σχεδόν 100%» και είπε ότι, σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 1991 με τον Νηλ Έρικσσον^[116], είχε καταρρίψει «σχεδόν οποιοδήποτε εμπειρικό ισχυρισμό … είχε προβληθεί για τη ζήτηση χρήματος στο Ηνωμένο Βασίλειο» από τον Φρίντμαν και την Σβαρτς^[117]. Μια μελέτη του 2004 επικαιροποίησε και επιβεβαίωσε την ορθότητα των ευρημάτων των Χέντρυ – Έρικσσον μέχρι το 2000^[118].

Πωλ Κρούγκμαν

Μετά το θάνατο του Φρίντμαν το 2006, ο κεϋνσιανός και τιμημένος με Νόμπελ Πωλ Κρούγκμαν επαίνεσε τον Φρίντμαν ως ένα «μεγάλο οικονομολόγο και σπουδαίο άντρα» και παραδέχθηκε τις πολλές, ευρέως αποδεκτές, συνεισφορές του στα εμπειρικά οικονομικά. Παρόλα ταύτα, ο Κρούγκμαν άσκησε κριτική στον Φρίντμαν, γράφοντας ότι «πολύ εύκολα ολίσθαινε στο να υποστηρίζει τόσο ότι οι αγορές πάντοτε λειτουργούν και ότι μόνον οι αγορές λειτουργούν. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει κανείς περιπτώσεις, στις οποίες ο Φρίντμαν παραδεχόταν την πιθανότητα οι αγορές να κάνουν σφάλμα, ή όπου η κρατική παρέμβαση θα μπορούσε να υπηρετήσει ένα χρήσιμο σκοπό»^[119].

Δόγμα του Σοκ

Στο βιβλίο της «Το Δόγμα του Σοκ» η συγγραφέας και κοινωνική ακτιβίστρια Ναόμι Κλάιν κριτίκαρε τον οικονομικό φιλελευθερισμό του Φρίντμαν, ταυτίζοντάς τον με τις αρχές που οδήγησαν την οικονομική ανασυγκρότηση που ακολούθησε τα στρατιωτικά πραξικοπήματα σε χώρες όπως η Χιλή, η Αργεντινή, άλλες Λατινοαμερικανικές χώρες και η Ινδονησία. Βασιζόμενοι στις εκτιμήσεις τους ως προς την έκταση, στην οποία αυτά που η ίδια αποκαλεί «νεοφιλελεύθερες πολιτικές» οδήγησαν σε διαφορές στο εισόδημα και ανισότητα, τόσο η Κλάιν, όσο και ο Νόαμ Τσόμσκυ έχουν υποστηρίξει ότι ο κύριος ρόλος αυτού που αποκαλούν «νεοφιλελευθερισμό» ήταν ένα ιδεολογικό προκάλυμμα για τη συγκέντρωση κεφαλαίου από τις πολυεθνικές εταιρείες^[120]. Η συγγραφέας αποδίδει στον Φρίντμαν αυτό που ονομάζει «θεωρία του δόγματος του σοκ» ή «θεραπείας σοκ» που βασίζεται στην ιδέα ότι μια οικονομική κρίση ή ένα γεγονός καταστροφής ή πολέμου είναι η ευκαιρία για μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις σε ένα κράτος. Η επιτυχία της πολιτικής αυτής βασίζεται στο γεγονός ότι ο φόβος και οι ενοχές για τα αποτελέσματα της κρίσης ή της καταστροφής κάνει τους πολίτες ανεκτικούς και απαθείς σε επαναλαμβανόμενες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις ακριβώς επειδή πιστεύουν ότι κάτι χειρότερο έρχεται. Αρκετοί πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο συνέβη και στη Μεγάλη Βρετανία επί πρωθυπουργίας Μάργκαρετ Θάτσερ με αφορμή τον πόλεμο στα Φώκλαντ, ενώ έτσι εξηγούν και την οικονομική κρίση στην Ελλάδα μετά το 2009.

Δικτατορία Πινοσέτ

Δες και σχετικό κεφάλαιο: Χιλή

Η απήχηση της Σχολής του Σικάγου στη συντηρητική πολιτική παράταξη έφτασε στο απόγειό της επί προεδρίας Ρόναλντ Ρήγκαν και πρωθυπουργίας Μάργκαρετ Θάτσερ^[121]. Οι αντιλήψεις δε αυτής της Σχολής εφαρμόστηκαν σε κάποιο βαθμό στη Χιλή, μετά την ανατροπή της εκλεγμένης σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Σαλβαδόρ Αγιέντε και την επιβολή της δικτατορίας του Α. Πινοσέτ το 1973. Γι'αυτό το λόγο, ορισμένοι φτάνουν στο σημείο να ταυτίζουν «Τα παιδιά από το Σικάγου», όπως ονομάζουν τη Σχολή, με το δικτατορικό καθεστώς. Για παράδειγμα, ο χιλιανός οικονομολόγος Ορλάντο Λετελιέ υποστήριξε ότι η δικτατορία του Πινοσέτ κατέληξε σε καταπίεση, εξαιτίας της λαϊκής αντίθεσης προς τις πολιτικές της Σχολής του Σικάγου στη Χιλή.^[122]

Μετά από μια ομιλία του το 1991 για τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών, ο Φρίντμαν απήντησε σε ένα ερώτημα για την ανάμειξή του με το καθεστώς του Πινοσέτ, λέγοντας ότι δεν ήταν ποτέ σύμβουλος του Πινοσέτ (πράγμα που επίσης ανέφερε στη συνέντευξή του στην Ισλανδία το 1984^[96]), αλλά ότι μια ομάδα φοιτητών του στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου είχε αναμειχθεί στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις της Χιλής. Ο Φρίντμαν απέδωσε στις μεταρρυθμίσεις αυτές υψηλά επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης και την εγκατάσταση της δημοκρατίας που επήλθε, μετά από αυτές, στη Χιλή^[123][124].

Παραπομπές

• Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
• Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11903625k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
• (Αγγλικά) SNAC. w6rf67mc. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
• «Milton Friedman, economist, dies aged 94». 16  Νοεμβρίου 2006.
• archive.org/details/openmind_ep494.
• www.legacy.com/obituaries/sfgate/obituary.aspx?pid=173292483.
• www.theguardian.com/business/2006/nov/16/usnews.internationalnews.
• www.nbcnews.com/id/wbna15750712.
• (Αγγλικά) Find A Grave. 16673483. Ανακτήθηκε στις 11  Ιανουαρίου 2022.
• «Pinochet - Thatcher's ally». 22  Οκτωβρίου 1998.
• «Brooklyn College Firsts: Marshall and Rhodes». 12  Δεκεμβρίου 1991.
• Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11903625k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
• Roger Wesley Hoerl: «Statistical Thinking and Methods in Quality Improvement: A Look to the Future». Statistical Thinking and Methods in Quality Improvement: A Look to the Future. 7  Ιουνίου 2010. σελ. 119-129.
• «The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 1976». (Αγγλικά) Ίδρυμα Νόμπελ. Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5  Φεβρουαρίου 2021.
• www.econometricsociety.org/society/organization-and-governance/fellows/memoriam. Ανακτήθηκε στις 6  Απριλίου 2023.
• «Schmidt, Friedman, Cousteau, 8 Others Receive Honoraries at Commencement». Schmidt, Friedman, Cousteau, 8 Others Receive Honoraries at Commencement. 7  Ιουνίου 1979.
• (Αγγλικά) Scientific Legacy Database. Institute of Mathematical Statistics. imstat.org/scientific-legacy-database/. Ανακτήθηκε στις 16  Δεκεμβρίου 2022.
• «The Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel 1976». NobelPrize.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2021.
• «Milton Friedman on nobelprize.org». Nobel Prize. 1976. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008.
• Davis, William L, Bob Figgins, David Hedengren, και Daniel B. Klein. "Economic Professors' Favorite Economic Thinkers, Journals, and Blogs", Econ Journal Watch 8(2): 126–146, Μάιος 2011.
• «Milton Friedman, a giant among economists». The Economist. 23 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008.
• «Milton Friedman». Commanding Heights. PBS. 1 Οκτωβρίου 2000. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2011.
• «Milton Friedman—Economist as Public Intellectual». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2014.
• Mark Skousen (28 Φεβρουαρίου 2009). The Making of Modern Economics: The Lives and Ideas of the Great Thinkers. M.E. Sharpe. σελ. 407. ISBN 0-7656-2227-0.
• Μεταξύ των μακροοικονομολόγων, το «φυσικό» επίπεδο αντικαταστάθηκε σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό από το NAIRU του James Tobin, το επίπεδο της ανεργίας σε καθεστώς μη επιταχυνόμενου πληθωρισμού, το οποίο θεωρήθηκε ότι δημιουργεί λιγότερες συγχύσεις.
• Ο νομπελίστας οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν δήλωσε ότι «το 1968 σε ένα από τα πιο σημαντικά κατορθώματα των μεταπολεμικών οικονομικών, ο Φρίντμαν όχι μόνο απέδειξε γιατί τα προφανή συγκοινωνούντα δοχεία που ενσωμάτωνε η καμπύλη Φίλλιπς ήταν λάθος, αλλά προέβλεψε και την ανάδυση του συνδυασμού πληθωρισμού και υψηλής ανεργίας, αυτού που ονομάστηκε στασιμοπληθωρισμός» Paul Krugman, Peddling Prosperity: Economic Sense and Nonsense in an Age of Diminished Expectations (1995) σελ. 43 online
• Doherty, Brian (1 Ιουνίου 1995). «Best of Both Worlds». Reason Magazine. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2009.
• Milton Friedman (1912–2006)
• Bullock, Penn (17 Νοεμβρίου 2009). «Bernanke's Philosopher». Reason Magazine. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2010.
• "Capitalism and Friedman" (editorial), The Wall Street Journal 17 Νοεμβρίου 2006
• Βάτσλαβ Κλάους (29 Ιανουαρίου 2007). «Remarks at Milton Friedman Memorial Service». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2008.
• Johan Norberg, Defaming Milton Friedman: Naomi Klein's disastrous yet popular polemic against the great free market economist, Reason Magazine, Washington, D.C., Οκτ. 2008
• Friedman 1999, σελ. 506
• Who's who in American Jewry. 1980.
• Alan O. Ebenstein, Milton Friedman: a biography (2007) σελ. 10.
• Eamonn Butler, Milton Friedman (2011) ch 1
• Alan O. Ebenstein, Milton Friedman: a biography (2007) pp. 5–12
• «Milton Friedman and his start in economics». Young America's Foundation. Αύγουστος 2006. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2012.
• Ebenstein, Milton Friedman: a biography (2007) σελ. 13–30
• Feeney, Mark (16 Νοεμβρίου 2006). «Nobel laureate economist Milton Friedman dies at 94». The Boston Globe. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008.
• Friedman 1999, σελ. 59
• «Right from the Start? What Milton Friedman can teach progressives» (PDF). J. Bradford DeLong. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008.
• Bernanke 2004, σελ. 7
• Friedman 1999, σελ. 42
• Friedman 1999, σελίδες 84–85
• Milton Friedman· Rose D. Friedman (1999). Two Lucky People: Memoirs. University of Chicago Press. σελίδες 122–23. ISBN 9780226264158.
• Doherty, Brian (Ιουνίου 1995). «Best of Both Worlds». Reason. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2010.
• «Milton Friedman Biography - Academy of Achievement». Achievement.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2014.
• Philip Mirowski (2002). Machine Dreams: Economics Becomes a Cyborg Science. Cambridge University Press. σελίδες 202–3. ISBN 9780521775267.
• CATO, "Letter from Washington," National Review, Σεπτέμβριος 19, 1980, τόμ. 32 τεύχος 19, σελ. 1119
• «Rose and Milton Friedman». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2014.
• Inventory of the Paul A. Samuelson Papers, 1933–2010 and undated | Finding Aids | Rubenstein Library
• «Milton Friedman: An enduring legacy». The Economist. 17 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008.
• Sullivan, Patricia (17 Νοεμβρίου 2006). «Economist Touted Laissez-Faire Policy». The Washington Post. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008.
• Milton Friedman – Biography | Cato Institute
• «Trustees». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2014.
• «Milton Friedman». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2014.
• Lanny Ebenstein, Milton Friedman Αρχειοθετήθηκε 2012-12-17 at Archive.is, Commentary, Μάιος 2007, σελ. 286.
• Asman, David (16 Νοεμβρίου 2006). «'Your World' Interview With Economist Milton Friedman». Fox News. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2011.
• Christie, Jim (16 Νοεμβρίου 2006). «Free market economist Milton Friedman dead at 94». Reuters. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008.
• Doherty, Brian (1 Ιουλίου 2009). «20,000 Nations Above the Sea; Is floating the last, best hope for liberty?». Reason Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-09-17. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2009.
• Optimum Quantity of Money. Aldine Publishing Company. 1969. σελ. 4.
• Friedman, Milton. Inflation: Causes and Consequences. New York: Asia Publishing House.
• «Milton Friedman: END THE FED». Themoneymasters.com. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2014.
• Friedman, Milton (1969). Memoirs of an Unregulated Economist. Aldine Publishing Company. σελ. 4.
• «Charlie Rose Show». 26 Δεκεμβρίου 2005.
• David Teira, "Milton Friedman, the Statistical Methodologist," History of Political Economy (2007) 39#3 σελ. 511–527,
• «The Life and Times of Milton Friedman – Remembering the 20th century's most influential libertarian». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2014.
• «Η πρώτη μου προτίμηση θα ήταν να καταργήσω την Federal Reserve» στο YouTube
• Richard M. Ebeling.Monetary Central Planning and the State, Κεφάλαιο 27: Milton Friedman's Second Thoughts on the Costs of Paper Money Αρχειοθετήθηκε 2012-11-14 στο Wayback Machine.
• http://www.cato.org/sites/cato.org/files/serials/files/cato-journal/2008/5/cj28n2-12.pdf
• Ryan Grim (7 Σεπτεμβρίου 2009) Priceless: How The Federal Reserve Bought The Economics Profession, Huffington Post
• Leonard Ross και Richard Zeckhauser (Δεκέμβριος 1970). «Review: Education Vouchers». The Yale Law Journal 80 (2): 451–461. doi:10.2307/795126.
• Martin Carnoy (Αύγουστος 1998). «National Voucher Plans in Chile and Sweden: Did Privatization Reforms Make for Better Education?». Comparative Education Review 42 (3): 309–337. doi:10.1086/447510.
• Milton Friedman (1991). The War on Drugs. America's Drug Forum.
• Rostker, Bernard (2006). I Want You!: The Evolution of the All-Volunteer Force. Rand Corporation. σελ. 4. ISBN 978-0-8330-3895-1.
• Friedman, Milton (15 Νοεμβρίου 2002). Capitalism and Freedom. University Of Chicago Press. σελ. 36.
• Ebenstein, Lanny (2007). Milton Friedman: a biography. Νέα Υόρκη: St. Martin's Press. σελίδες 231–232. ISBN 978-0-230-60409-4.
• Ebenstein, Lanny (2007). Milton Friedman: a biography. New York: St. Martin's Press. σελ. 243. ISBN 978-0-230-60409-4.
• «Friedman and Freedom». Queen's Journal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2006. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008., Συνέντευξη με τον Peter Jaworski. The Journal, Queen's University, 15 Μαρτίου 2002 – Τεύχος 37, Τόμος 129
• Milton Friedman· Rose D. Friedman (1962). Capitalism and Freedom: Fortieth Anniversary Edition. U. of Chicago Press. σελίδες 182–87. ISBN 9780226264189.
• Frank, Robert H (2006-11-23). «The Other Milton Friedman: A Conservative With a Social Welfare Program». New York Times (The New York Times).
• «An open letter». Prohibition Costs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2012.
• «Milton Friedman». Liberal Democratic Party (Australia). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2013.
• Alan O. Ebenstein, Milton Friedman: A Biography (2007) σελ. 228
• «A New British Bill of Rights: The Case For, ISR Online Guide». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2014.
• Lanny Ebenstein (2007). Milton Friedman: A Biography. Palgrave Macmillan. σελ. 260.
• "Selection Committee Announced for the 2008 Milton Friedman Prize for Advancing Liberty," Cato Institute, 5 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε 4 Ιανουαρίου 2014.
• Milton Friedman Prize page στην ιστοσελίδα του Cato Institute. Ανακτήθηκε 5 Ιανουαρίου 2014.
• Summers, Larry (19 Νοεμβρίου 2006). «The Great Liberator». The New York Times.
• Stephen Moore, What Would Milton Friedman Say?" Wall Street Journal, 30 Μαΐου 2013, σελ. A13
• Ingdahl, Waldemar (22 Μαρτίου 2007). «Real Virtuality». The American. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008.
• Friedman, Milton· Friedman, Rose (1990). Free to Choose: A Personal Statement. Harvest Books. σελ. 34. ISBN 0-15-633460-7.
• Friedman, Milton (6 Οκτωβρίου 2006). «Dr. Milton Friedman». Opinion Journal. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008.
• Γράμμα του Arnold Harberger στον Stig Ramel όπως αναδημοσιεύτηκε στην Wall Street Journal στις 12/10/1976 και στο Two Lucky People: Memoirs By Milton Friedman, Rose D. Friedman. Παράρτημα A, σελ. 598–599. Προσβάσιμο στο books.google.com
• Milton Friedman (31 Αυγούστου 1984). Iceland Television Debate (Flash Video) (Television production). Ρέικιαβικ: Ισλανδική Κρατική Τηλεόραση. Συμβαίνει στα 009:48:00. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2010.
• Two Lucky People: Memoirs By Milton Friedman, Rose D. Friedman. Παράρτημα A, σελ. 591–593. Επιστολή του Φρίντμαν στον Πινοσέτ, 21 Απριλίου 1975.
• William Ray Mask II (Μάιος 2013). The Great Chilean Recovery: Assigning Responsibility For The Chilean Miracle(s) (Διδακτορική διατριβή). California State University, Fresno. hdl:10211.3/105425. Η παράμετρος |access-date= χρειάζεται |url= (βοήθεια)
• «Chile and the "Chicago Boys"». The Hoover Institution. Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2014.
• O'Shaughnessy, Hugh (11 Δεκεμβρίου 2006). «General Augusto Pinochet». The Independent. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008.
• Newsweek, 14 Ιουνίου 1976
• «Free to Choose Vol. 5». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008.
• Frances Fox Piven vs. Milton Friedman, Thomas Sowell, debate, 1980, YouTube.
• The Smith Center: Διάλεξη του Μίλτον Φρίντμαν Αρχειοθετήθηκε 2013-09-22 στο Wayback Machine., "Economic Freedom, Human Freedom, Political Freedom", του Μίλτον Φρίντμαν, εκφωνήθηκε την 1η Νοεμβρίου 1991.
• Friedman 1999, σελ. 600–601
• «Συνέντευξη με τον Jeffery Sachs για το «Θαύμα της Χιλής»». PBS. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008.
• «Commanding Heights: Milton Friedman». PBS. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2008.
• «Milton Friedman interview». PBS. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008.
• Friedman, Milton; Grímsson, Ólafur Ragnar. Milton Friedman on Icelandic State Television in 1984.
• «Mart Laar». Cato Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2008.
• John F. Lyons (2013). America in the British Imagination: 1945 to the Present. Palgrave Macmillan. σελ. 102.
• Subroto Roy & John Clarke, eds., Margaret Thatcher's Revolution: How it Happened and What it Meant (Continuum 2005)
• David F. Hendry; Neil R. Ericsson (Οκτώβριος 1983). "Assertion without Empirical Basis: An Econometric Appraisal of 'Monetary Trends in ... the United Kingdom' των Μίλτον Φρίντμαν και Άννας Σβαρτς, " στο Monetary Trends in the United Kingdom, Bank of England Panel of Academic Consultants, Panel Paper No. 22, σελ. 45–101.

  Δες επίσης Federal Reserve International Finance Discussion Paper No. 270 (Δεκέμβριος 1985), το οποίο είναι αναθεωρημένη και συντομευμένη έκδοση των Hendry–Ericsson 1983.

• van Steven Moore, CMA (31 Αυγούστου 1984). «Milton Friedman - Iceland 2 of 8». YouTube. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2014.
• J. Daniel Hammond (2005). Theory and Measurement: Causality Issues in Milton Friedman's Monetary Economics. Cambridge U.P. σελίδες 193–99.
• David F. Hendry; Neil R. Ericsson (Ιούλιος 1989). «An Econometric Analysis of UK Money Demand in Monetary Trends in the United States and the United Kingdom των Μίλτον Φρίντμαν και Άννας Σβαρτς» (PDF). International Finance Discussion Papers: 355. Federal Reserve. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2013.
• Hendry, David F. (25 Απριλίου 2013). «Friedman's t-ratios were overstated by nearly 100%». ft.com. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2013.
• Escribano, Alvaro (2004). «Nonlinear error correction: The case of money demand in the United Kingdom (1878–2000)». Macroeconomic Dynamics 8 (1): 76–116. doi:10.1017/S1365100503030013.
  Escribano's approach had already been recognized by Friedman, Schwartz, Hendry et al. (σελ. 14 του pdf) as yielding significant improvements over previous money demand equations.
• The New York Review of Books, Who Was Milton Friedman?, 15 Φεβρουαρίου 2007
• Noam Chomsky (1999). Profit Over People: Neoliberalism and Global Order. Νέα Υόρκη: Seven Stories Press.
• Η απομυθοποίηση της απορρύθμισης στις αγορές Αρχειοθετήθηκε 2011-07-18 στο Wayback Machine., άρθρο από τον Economist, Καθημερινή, 25 Οκτωβρίου 2008.
• Orlando Letelier, "Economic Freedom's Awful Toll", The Nation, 28 Αυγούστου 1976.
• The Drug War as a Socialist Enterprise, Μίλτον Φρίντμαν, από το: Friedman & Szasz on Liberty and Drugs, με επιμέλεια και πρόλογο των Arnold S. Trebach και Kevin B. Zeese. Washington, D.C.: The Drug Policy Foundation, 1992.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Σύντομη βιογραφία του Μίλτον Φρίντμαν σε ελληνική ιστοσελίδα
• Τα κυριότερα μη-επιστημονικά του βιβλία
• Συνέντευξη του Μίλτον Φρίντμαν σε ελληνική ιστοσελίδα (Σεπτέμβριος 2006)

Άρθρα για τον Μίλτον Φρίντμαν

• Με τη Δύναμη των Αριθμών και τη Δύναμη των Ιδεών - Δημήτρης Σκάλκος
• Για μια ενοποιημένη θεωρία Ελευθερίας: Το κληροδότημα Friedman και ο επίκαιρος χαρακτήρας του στην αυγή του 21ο αιώνα. - Χάρης Πεϊτσίνης

Βιβλιογραφία

• "Professor Pigou's Method for Measuring Elasticities of Demand From Budgetary Data" The Quarterly Journal of Economics Vol. 50, No. 1 (Nov., 1935), pp. 151–163 JSTOR
• "Marginal Utility of Money and Elasticities of Demand," The Quarterly Journal of Economics Vol. 50, No. 3 (May, 1936), pp. 532–533 JSTOR
• "The Use of Ranks to Avoid the Assumption of Normality Implicit in the Analysis of Variance," Journal of the American Statistical Association Vol. 32, No. 200 (Dec., 1937), pp. 675–701 JSTOR
• "The Inflationary Gap: II. Discussion of the Inflationary Gap," American Economic Review Vol. 32, No. 2, Part 1 (Jun., 1942), pp. 314–320 JSTOR
• "The Spendings Tax as a Wartime Fiscal Measure," American Economic Review Vol. 33, No. 1, Part 1 (Mar., 1943), pp. 50–62 JSTOR
• Taxing to Prevent Inflation: Techniques for Estimating Revenue Requirements (Columbia U.P. 1943, 236pp) with Carl Shoup and Ruth P. Mack
• Income from Independent Professional Practice with Simon Kuznets (1945), Friedman's PhD thesis
• "Lange on Price Flexibility and Employment: A Methodological Criticism," American Economic Review Vol. 36, No. 4 (Sep., 1946), pp. 613–631 JSTOR
• "Utility Analysis of Choices Involving Risk" with Leonard Savage, 1948, Journal of Political Economy Vol. 56, No. 4 (Aug., 1948), pp. 279–304 JSTOR
• "A Monetary and Fiscal Framework for Economic Stability", 1948, American Economic Review, Vol. 38, No. 3 (Jun., 1948), pp. 245–264 JSTOR
• "A Fiscal and Monetary Framework for Economic Stability," Econometrica Vol. 17, Supplement: Report of the Washington Meeting (Jul., 1949), pp. 330–332 JSTOR
• "The Marshallian Demand Curve," The Journal of Political Economy Vol. 57, No. 6 (Dec., 1949), pp. 463–495 JSTOR
• "Wesley C. Mitchell as an Economic Theorist," The Journal of Political Economy Vol. 58, No. 6 (Dec., 1950), pp. 465–493 JSTOR
• "Some Comments on the Significance of Labor Unions for Economic Policy", 1951, in D. McC. Wright, editor, The Impact of the Union.
• "Commodity-Reserve Currency," Journal of Political Economy Vol. 59, No. 3 (Jun., 1951), pp. 203–232 JSTOR
• "Price, Income, and Monetary Changes in Three Wartime Periods," American Economic Review Vol. 42, No. 2, Papers and Proceedings of the Sixty-fourth Annual Meeting of the American Economic Association (May, 1952), pp. 612–625 JSTOR
• "The Expected-Utility Hypothesis and the Measurability of Utility", with Leonard Savage, 1952, Journal of Political Economy Vol. 60, No. 6 (Dec., 1952), pp. 463–474 JSTOR
• The Methodology of Positive Economics (1953)
• Essays in Positive Economics (1953)
• "Choice, Chance, and the Personal Distribution of Income," Journal of Political Economy Vol. 61, No. 4 (Aug., 1953), pp. 277–290 JSTOR
• "The Quantity Theory of Money: A restatement", 1956, in Friedman, editor, Studies in Quantity Theory.
• A Theory of the Consumption Function (1957)
• "A Statistical Illusion in Judging Keynesian Models" with Gary S. Becker, Journal of Political Economy Vol. 65, No. 1 (Feb., 1957), pp. 64–75 JSTOR
• "The Supply of Money and Changes in Prices and Output", 1958, in Relationship of Prices to Economic Stability and Growth.
• "The Demand for Money: Some Theoretical and Empirical Results," Journal of Political Economy Vol. 67, No. 4 (Aug., 1959), pp. 327–351 JSTOR
• A Program for Monetary Stability (Fordham University Press, 1960) 110 pp
• "Monetary Data and National Income Estimates," Economic Development and Cultural Change Vol. 9, No. 3, (Apr., 1961), pp. 267–286 JSTOR
• "The Lag in Effect of Monetary Policy," Journal of Political EconomyVol. 69, No. 5 (Oct., 1961), pp. 447–466 JSTOR
• Price Theory ISBN 0-202-06074-8 (1962), college textbook
• "The Interpolation of Time Series by Related Series," Journal of the American Statistical Association Vol. 57, No. 300 (Dec., 1962), pp. 729–757 JSTOR
• "Should There be an Independent Monetary Authority?", in L.B. Yeager, editor, In Search of a Monetary Constitution
• Inflation: Causes and consequences, 1963.
• "Money and Business Cycles," The Review of Economics and Statistics Vol. 45, No. 1, Part 2, Supplement (Feb., 1963), pp. 32–64 JSTOR
• A Monetary History of the United States, 1867-1960, with Anna J. Schwartz, 1963; part 3 reprinted as The Great Contraction
• "Money and Business Cycles" with A. J. Schwartz, 1963, Review of Economics & Statistics.
• "The Relative Stability of Monetary Velocity and the Investment Multiplier in the United States, 1898-1958", with D. Meiselman, 1963, in Stabilization Policies.
• "A Reply to Donald Hester", with D. Meiselman, 1964
• "Reply to Ando and Modigliani and to DePrano and Mayer," with David Meiselman. American Economic Review Vol. 55, No. 4 (Sep., 1965), pp. 753–785 JSTOR
• "Interest Rates and the Demand for Money," Journal of Law and Economics Vol. 9 (Oct., 1966), pp. 71–85 JSTOR
• The Balance of Payments: Free Versus Fixed Exchange Rates with Robert V. Roosa (1967)
• "The Monetary Theory and Policy of Henry Simons," Journal of Law and Economics Vol. 10 (Oct., 1967), pp. 1–13 JSTOR
• "What Price Guideposts?", in G.P. Schultz, R.Z. Aliber, editors, Guidelines
• "The Role of Monetary Policy." American Economic Review, Vol. 58, No. 1 (Mar., 1968), pp. 1–17 JSTOR presidential address to American Economics Association
• "Money: the Quantity Theory", 1968, IESS
• "The Definition of Money: Net Wealth and Neutrality as Criteria" with Anna J. Schwartz, Journal of Money, Credit and Banking Vol. 1, No. 1 (Feb., 1969), pp. 1–14 JSTOR
• 'Monetary vs. Fiscal Policy with Walter W. Heller (1969)
• "Comment on Tobin", 1970, Quarterly Journal of Economics
• "Monetary Statistics of the United States: Sources, methods. with Anna J. Schwartz, 1970.
• "A Theoretical Framework for Monetary Analysis," Journal of Political Economy Vol. 78, No. 2 (Mar., 1970), pp. 193-238 JSTOR
• The Counter-Revolution in Monetary Theory 1970.
• "A Monetary Theory of National Income", 1971, Journal of Political Economy
• "Government Revenue from Inflation," Journal of Political Economy Vol. 79, No. 4 (Jul., 1971), pp. 846-856 JSTOR
• "Have Monetary Policies Failed?" American Economic Review Vol. 62, No. 1/2 (1972), pp. 11-18 JSTOR
• "Comments on the Critics," Journal of Political Economy Vol. 80, No. 5 (Sep., 1972), pp. 906-950 JSTOR
• "Comments on the Critics", 1974, in Gordon, ed. Milton Friedman and his Critics.
• "Monetary Correction: A proposal for escalation clauses to reduce the cost of ending inflation", 1974
• The Optimum Quantity of Money: And Other Essays (1976)
• Milton Friedman in Australia, 1975 (1975)
• Milton Friedman's Monetary Framework: A Debate with His Critics (1975)
• "Comments on Tobin and Buiter", 1976, in J. Stein, editor, Monetarism.
• "Inflation and Unemployment: Nobel lecture", 1977, Journal of Political Economy. Vol. 85, pp. 451-72. JSTOR
• "Interrelations between the United States and the United Kingdom, 1873-1975.", with A.J. Schwartz, 1982, J Int Money and Finance
• Monetary Trends in the United States and the United Kingdom: Their relations to income, prices and interest rates, 1876-1975. with Anna J. Schwartz, 1982
• "Monetary Policy: Theory and Practice," Journal of Money, Credit and Banking Vol. 14, No. 1 (Feb., 1982), pp. 98-118 JSTOR
• "Monetary Policy: Tactics versus strategy", 1984, in Moore, editor, To Promote Prosperity.
• “Lessons from the 1979-1982 Monetary Policy Experiment, ” Papers and Proceedings, American Economic Association. pp. 397-401. (1984).
• "Has Government Any Role in Money?" with Anna J. Schwartz, 1986, JME
• "Quantity Theory of Money", in J. Eatwell, M. Milgate, P. Newman, eds., The New Palgrave (1998)
• "Money and the Stock Market," Journal of Political Economy Vol. 96, No. 2 (Apr., 1988), pp. 221-245 JSTOR
• "Bimetallism Revisited," Journal of Economic Perspectives Vol. 4, No. 4 (Autumn, 1990), pp. 85-104 JSTOR
• "The Crime of 1873," Journal of Political Economy Vol. 98, No. 6 (Dec., 1990), pp. 1159-1194 JSTOR
• "Franklin D. Roosevelt, Silver, and China," Journal of Political Economy Vol. 100, No. 1 (Feb., 1992), pp. 62–83 JSTOR

Πηγή: Wikipedia

Με τον όρο αποταμίευση, που αποτελεί καθαρά οικονομικό όρο χαρακτηρίζεται γενικά πάσης φύσεως συσσωρεύσεις αγαθών για μελλοντική χρήση. Η αποταμίευση απορρέει από την παραδοχή του ανθρώπου ότι κάθε ποσό που ξοδεύεται στο τώρα, αφαιρείται από τον μελλοντικό του εαυτό.

Γενικά

Παρότι ο παραπάνω ορισμός φέρεται απλούστατος, φερόμενος ετυμολογικά εκ του ρήματος αποταμιεύω, όπου η λέξη απαντάται από βασιλείας του Όθωνα, το 1833, στους "Ελληνικούς Κώδικες", στην πραγματικότητα οι οικονομολόγοι δεν έχουν καταφέρει να δώσουν έναν ακριβή και πλήρη ορισμό που να καλύπτει όλες τις σύγχρονες μορφές εκδήλωσής της. Παλαιότερα δε, οι οικονομολόγοι, δεν έτρεφαν και τόση ευνοϊκή διάθεση απέναντι στην αποταμίευση, θεωρώντας την, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως στείρα δραστηριότητα ακόμα και κατακριτέα απόκρυψη αγαθών που έχαναν την παραγωγική χρησιμοποίησή τους ιδιαίτερα σε περιόδους κλίματος εμπιστοσύνης, ή νομισματικής ισορροπίας. Υπό αυτή την άποψη η αποταμίευση καταδικαζόταν ως τροχοπέδη της ευρύτερης οικονομικής ανάπτυξης.
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις αυτής της αντίληψης ήταν το έργο "Ο μύθος των μελισσών", (1714),του Μπερνάρ ντε Μαντεβίλ που αποτελεί ένα εγκώμιο των πολυτελών δαπανών, καθώς ακόμα και το περίφημο απόφθεγμα του Μοντεσκιέ :"Αν οι πλούσιοι δεν ξοδέψουν πολύ, οι φτωχοί θα πεθάνουν από την πείνα".

Η έννοια της αποταμίευσης ήταν γνωστή από την αρχαιότητα περισσότερο με την έννοια της Πρόνοιας. Αρχαίοι λαοί, όπως ιδιαίτερα οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διατηρούσαν τεράστιες αποθήκες φύλαξης αγαθών για δύσκολες περιόδους. Ομοίως και στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν αποθήκες φύλαξης σίτου και άλλων αγαθών, όπως στο Πομπείο, κατά αναφορά του Δημοσθένη, καθώς και στον Πειραιά. Ο Ησίοδος είναι ο αρχαιότερος που εξήρε ιδιαίτερα το πνεύμα της αποταμίευσης και τη σημασία του τονίζοντας "Ει γαρ κεν σμικρόν κατά σμικρόν καταθείο, και θαμά τούτ΄ έρδοις, μέγα και το γένοιτο" (= αν καταθέτεις λίγα - λίγα και αυτό κάνεις ακατάπαυστα, θα πετύχεις μέγα έργο). Χαρακτηριστική και η σύγχρονη ελληνική παροιμία "Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι".

Δραστηριότητες αποταμίευσης + Γεωργιος πεστας

Με την έννοια της αποταμίευσης στη σύγχρονη εποχή προσδιορίζονται τέσσερις συναφείς περιπτώσεις δραστηριοτήτων, οι οποίες και είναι

α) Η οποιαδήποτε συσσώρευση χρήματος, ή υλικών αγαθών για μέλλουσα χρήση. Σ΄ αυτή την περίπτωση αποφεύγεται η κατανάλωση για δημιουργία ενεργητικού.

β) Η οποιαδήποτε ροή χρήματος ή διαθεσίμων, με τη διαδικασία της συσσώρευσης σε κάποια χρονική περίοδο. Ουσιαστικά πρόκειται για τα εξαγόμενα της προηγούμενης περίπτωσης, που καλούνται ευρύτερα αποταμιεύματα.

γ) Η οποιαδήποτε διαδικασία εξοικονόμησης ή διαφύλαξης διαθεσίμων, που αφορά περιπτωσιακή "αναβολή κατανάλωσης", και

δ) Οι οποιοιδήποτε οικονομικοί πόροι που διατηρούνται δια της εξοικονόμησης.

Αντικείμενο και των τεσσάρων παραπάνω περιπτώσεων χρήσης του όρου μπορεί ν΄ αφορούν χρήμα ή υλικά αγαθά. Γενικά όμως οι οικονομολόγοι αποδίδουν μεγαλύτερη σημασία στην α) περίπτωση, από το γεγονός ότι τα διάφορα στατιστικά και δημοσιονομικά χαρακτηριστικά της σύγχρονης βιομηχανικής κοινωνίας καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη την εκτίμηση της αποταμίευσης σε τρόπους μη νομισματικούς. Εξ ου και η δεσπόζουσα έννοια της αποταμίευσης του χρήματος. Το δε γεγονός ότι η αποταμίευση χρήματος και η αποταμίευση υλικών αγαθών μπορούν να εναλλαχθούν ως αμοιβαία υποκατάστατα, που αναπτύσσεται τις τελευταίες δεκαετίες, προσελκύει περισσότερο το ενδιαφέρον των οικονομολόγων.

Ορισμοί χρήσης

Είναι γεγονός ότι στις οικονομικές αναλύσεις "κανείς δεν αμφισβητεί ότι η αποταμίευση κατά την β) περίπτωση, ως ροή χρήματος ή διαθεσίμων αποτελεί το εισόδημα που πλεονάζει σε σχέση με τις δαπάνες στη κατανάλωση". Αυτό δόθηκε και ως ορισμός εν προκειμένω από τον Μ. Keynes ^[1]. Τον ορισμό αυτό έλαβαν ως βάση οι δημόσιες υπηρεσίες για την εκτίμηση της αποταμίευσης των καταναλωτών. Επί του τελευταίου όμως, ο οικονομολόγος D. Robertson αντιπρότεινε εναλλακτική διατύπωση λαμβάνοντας υπόψη τη μελέτη της ανάλογης συμπεριφοράς των καταναλωτών με τρέχοντα ορισμό ότι "Η αποταμίευση ισούται με το πραγματοποιηθέν εισόδημα κατά την τελευταία περίοδο μείον τις δαπάνες της τρέχουσας κατανάλωσης".
Παρά ταύτα και οι δύο παραπάνω ορισμοί παρουσιάζουν αμφίβολη εμπειρική αξία. Αυτό διότι ο μεν ορισμός του Κέυνες οδηγεί σε υποτίμηση της πραγματικής αποταμίευσης, σύμφωνα με διάφορες στατιστικές, ενώ ο ορισμός του Ρόμπερτσον είναι μεν εύχρηστος και ακριβής μόνο όταν οι περίοδοι πληρωμών είναι συχνές και καθορισμένες.

Ο δε ορισμός κατά την περίπτωση γ) "διαδικασία εξοικονόμησης" πηγάζει από την α) περίπτωση δεδομένου ότι η συσσώρευση διαφυλάσσει τα αγαθά για μελλοντική χρήση. Αυτό όμως ισχύει ιδιαίτερα στα μέσα παραγωγής, όταν η αναβολή χρήσης αποσκοπεί σε μελλοντικούς παραγωγικούς σκοπούς. Ο δε ορισμός κατά τη περίπτωση δ) αφορά περισσότερο στον τεχνολογικό τομέα για καλλίτερη κατανομή των πόρων (διαθεσίμων) αλλά και με αποδοτικότερες μεθόδους. Πρόκειται για το πρόβλημα της "μεγιστοποίησης" που προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Αποταμίευση μπορεί να εφαρμόσει οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, επιχείρηση και γενικότερα μια χώρα όπου και διακρίνεται αντίστοιχα, όπως π.χ. προσωπική, επιχειρηματική, δημοσιονομική, μέχρι και αποταμιευτική πολιτική μιας χώρας.

Βασικές χρήσεις αποταμίευσης

1. Τραπεζικές καταθέσεις
2. Απόκτηση ακίνητης περιουσίας (καλλιεργήσιμων γαιών, δασών, κτιρίων κ.λπ.)
3. Απόκτηση πολύτιμων μετάλλων, (κυρίως χρυσού) και πολύτιμων λίθων.
4. Απόκτηση συλλογών και αντικειμένων τέχνης (χρημάτων, πινάκων ζωγραφικής, σπανίων βιβλίων, νομισμάτων, γραμματοσήμων κ.λπ.).
5. Απόκτηση ξένων νομισμάτων (συνάλλαγμα).
6. Απόκτηση μετοχών από Χρηματιστήρια αξιών.
7. Εγγραφή σε εκδόσεις ομολογιών.
8. Εγγραφή και απόκτηση εντόκων γραμματίων.
9. Δανειοδότηση ιδιωτικών επιχειρήσεων.
10. Αυτοχρηματοδότηση επιχειρήσεων (που αφορά μόνο επιχειρήσεις)

Παραπομπές

Πηγές

• UNESCO "Λεξικό Κοινωνικών Όρων" (Ελληνική Έκδοση) 3 τόμοι, Εκδ. Ελληνική Παιδεία Αθήναι 1972, τομ.1ος, σελ.65.
• Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος L

• arousse Britannica" τομ.10ος, σελ.246.

Δείτε επίσης

• Τόκος
• Επιτόκιο
• Καταθετικός λογαριασμός

Πηγή: Wikipedia

Πηγή φωτογραφίας: https://choliastos.gr 

Έρευνα της ΕΕ αποκαλύπτει πως 1 στα 5 αντικείμενα ευρείας κατανάλωσης είναι επικίνδυνο, καθώς περιλαμβάνει στοιχεία και ενώσεις υψηλότερα από τα επιτρεπόμενα όρια.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2023/12/15/in-science/perivallon-b-science/sos-gia-ximika-se-dimofili-proionta/

Λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι για τους πολύ μικρούς μαθητές, του προνηπίου και του νηπίου, χρήσιμες συμβουλές για το πώς θα διαχειριστείτε τη νέα καθημερινότητα.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2023/09/05/plus/ta-nea-tis-agoras/proti-mera-sto-nipiagogeio-ta-sosta-vimata-gia-tin-prosarmogi-xoris-agxos-kai-dyskolies/?utm_source=ingr&utm_medium=hp_thematiko_widget

Κάθε μετάβαση στη ζωή του ανθρώπου, έτσι και η μετάβαση από την οικογένεια στην ευρύτερη σχολική κοινότητα, είναι ένα «πέρασμα» από μια δεδομένη κατάσταση σε μια νέα, άγνωστη συνθήκη που σηματοδοτεί μια αλλαγή τόσο στη ζωή του παιδιού όσο και στο ρόλο του γονιού.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2023/09/06/plus/ta-nea-tis-agoras/proti-mera-sto-sxoleio-xrisimes-symvoules-gia-ta-paidia-kai-tous-goneis/?utm_source=ingr&utm_medium=hp_thematiko_widget

Πώς η εργασία έπαψε πλέον να θεωρείται υπέρτατη αξία • Πανδημικοί αναστοχασμοί εργαζομένων και αναθεωρήσεις της προτεσταντικής ηθικής.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.in.gr/2022/09/06/economy/oikonomikes-eidiseis/siopiri-paraitisi-sto-relanti-oi-ergazomenoi-kai-fainomeno-tou-burnout/

Το πρότυπο της συνταξιοδότησης μετασχηματίζεται εδώ και χρόνια

Ικανοποίηση στους εργαζομένους που κάνουν λόγο για τις χαρές της μείωσης των ημερών απασχόλησης - Τι δείχνουν τα πιλοτικά προγράμματα.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.tanea.gr/print/2022/08/23/economy/i-pempti-einai-lfi-nea-paraskeyi/

Με δύο σπουδαίες κυρίες…

Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνει με επιτυχία αυτό το καλοκαίρι το τμήμα Πολιτισμού της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας , πέρα από το ίδιο το καλλιτεχνικό κομμάτι, στέκονται αφορμή για να βρεθούν ξανά παλιοί φίλοι αλλά και για να γεννηθούν νέες φιλίες. Έτσι, ο Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού και Τουρισμού Νίκος Κοροβέσης στο πλαίσιο αυτών των εκδηλώσεων, είχε την ευκαιρία να ανταμώσει ξανά στην συναυλία της Ευανθίας Ρεμπούτσικα στον Πύργο με την Αγάπη Πολίτη Βαρδινογιάννη με την οποία τους συνδέουν χρόνια φιλίας και να παρακολουθήσουν μαζί αυτήν την υπέροχη μουσική βραδιά. Παράλληλα, με αφορμή το αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από την γέννηση του Γρηγόρη Μπιθικώτση, συναντήθηκε ξανά μετά για δεύτερη φορά μετά την επίσημη παρουσίαση του προγράμματος, με την κόρη του σπουδαίου ερμηνευτή της Ρωμιοσύνης , την Άννα Μπιθικώτση που είχε μαζί με τον αδελφό της Γρηγόρη την επιμέλεια της παράστασης που διοργάνωσε η Περιφέρεια στο Φλόκα. Και αυτή ήταν η αρχή μιας νέας φιλίας. Και με τις δυο αυτές ξεχωριστές κυρίες, στο μέλλον θα υπάρξουν και άλλες ακόμα συνεργασίες. Γιατί όπως λένε, οι παρέες γράφουν ιστορία.

Ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ οραματίζεται ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους με παρουσία στο metaverse και εκεί να ξοδεύουν ο καθένας εκατοντάδες… πραγματικά δολάρια.

Πηγή, περισσότερα στο https://www.ot.gr/2022/06/24/texnologia/meteverse-mia-entelos-nea-agora-pou-tha-arithmei-1-dis-anthropous/

     Ὁ Ἐπίσκοπος Ὠλένης

  Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Σ

                                                   Κυριακή   26   Ἰουνίου   2022 

 Στήλη Ἅλατος ...    

       Σήμερα B΄ Κυριακή τοῦ Ματθαίου, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τούς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἀσκὴσαντας Ὁσίους καί Πατέρας, οἱ ὁποῖοι διά  τῶν πνευματικῶν ἀγώνων πέτυχαν τήν σωτηρία τους, πού αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ἐπί γῆς ζωῆς μας.

   Τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι: Τί εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου;

   Δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά ἡ ζωή μέ τόν Χριστό, ἡ ὁποία πρέπει νά ἀρχίσει ἀπό ἐδῶ, ἀπό αὐτή τήν ζωή τήν  πρό τοῦ βιολογικοῦ θανάτου. Ἡ σωτηρία εἶναι μιά ἀδιάκοπη διαβίωση μέ τόν Σωτῆρα. Ὁ Σωτήρας εἶναι ὁ Χριστός. Διότι ὁ Χριστός εἶναι ὁ «ἀεί Ὤν» καί ὁ ὄντως Ὤν. Αὐτός πού ὑπάρχει πάντοτε ἀληθινά καί θά ὑπάρχει εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἄν θέλεις καί  σύ ἀναγνώστα μου νά σωθεῖς, δηλαδή νά ὑπάρχεις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων καί νά μήν χαθεῖς, θά πρέπει νά ἑνωθεῖς μέ Αὐτόν πού ὑπάρχει πάντα. Ὁ Τριαδικός Θεός ὑπῆρχε, ὑπάρχει καί θά ὑπάρχει.

   Ὅποιος λοιπόν θέλει νά σωθεῖ, θά πρέπει νά ἑνωθεῖ μέ  τόν ὄντως Ὄντα καί τόν ἀεί Ὄντα Θεόν. Αὐτή εἶναι ἡ σω-τηρία, ἡ ἀδιάκοπη ζωή μέ τόν Χριστό. Γι’ αὐτό ἡ σωτηρία δέν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπό τήν χριστοποίησή μας. Δηλαδή τό νά γίνουμε χριστοί, μικροί χριστοί μέ τόν Χριστό- Σωτῆρα, ἡ θέωσή μας μαζί Του, ὄχι αὐτονομημένα.

    Προσπάθησαν νά γίνουν θεοί οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά χωρίς τόν Χριστό. Ἀπό τήν πρώτη στιγμή αὐτή εἶναι ἡ προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου.Aὐτή ὑπῆρξε καί ἡ αἰτία τῆς πτώσης τῶν πρωτοπλάστων μέ τή συμβουλή τοῦ διαβόλου˙ Προσπάθησαν νά γίνουν θεοί χωρίς τόν Θεό. Καί μέχρι σήμερα μέσῳ τῆς τεχνολογίας,τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς μάταιης δόξας, τοῦ χρήματος κ.λ.π. προσπαθεῖ ὁ ἄνθρωπος νά γίνει θεός καί νά πάρει τή δόξα τοῦ Θεοῦ.

    Ἡ θέωση, λοιπόν, μέ τόν Χριστό εἶναι αὐτό πού σώζει καί ὄχι ἡ αὐτονομημένη θέωση πού δέν εἶναι παρά ἕνα ψέμα, γιατί δέν μπορεῖς νά γίνεις θεός χωρίς τόν Θεό. Ὁ ἁγιασμός μας κατορθοῦται μαζί Του. Ἡ μεταμόρφωσή μας ἐπιτυγχάνεται μαζί Του. Μή ζητᾶς ἀνάπαυση ἐκτός τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Σήμερα οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦν νά βροῦν ἀνάπαυση, ἀλλά μακριά ἀπ’ τήν Ἐκκλησία.

    Ξεχνοῦμε ὅμως τί μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Χριστός: «Μάθετε ἀπ’ἐμοῦ, ὅτι πρᾶός εἰμί καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ καί εὑρήσετε ἀναπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Ματθ. ΙΑ΄,29). Θέλεις νά βρεῖς ἀνάπαυση στήν ψυχή σου; Θά τήν βρεῖς στόν Χριστό. Τήν πνευματική ἀνάπαυση τήν βιώνουμε ἀπό τόν Χριστόν, ὄχι ἁπλῶς νά ἀκοῦμε ἤ νά διαβάζουμε γιά τόν Χριστό. Ἀλλά νά ζήσουμε μαζί μέ τόν Χριστό τότε ἐμπειρικά θά τήν μάθουμε. Γιατί τό ρῆμα μανθάνω στήν Ἁγία Γραφή σημαίνει βιώνω, ζῶ. Ἄν λοιπόν μάθουμε, δηλαδή ζήσουμε μαζί μέ τόν Χριστό, τότε θά ἔρθει ἡ ἀνάπαυση. Ἀνάπαυση χωρίς Χριστό, δέν εἶναι ἀνάπαυση. Ἡ θέωσή μας, λοιπόν, πραγματοποιεῖται μαζί Του, ἡ ἀνάπαυσή μας κατορθοῦται μαζί Του, ὁ ἁγιασμός μας ἐπίσης μαζί Του, ὡς καί ἡ ἐντριάδωσή μας μαζί Του. Αὐτό σημαίνει τό νά μποῦμε μέσα στήν Ἁγία Τριάδα. Νά γίνουμε δηλαδή καί ἐμεῖς θεοί κατά χάριν, ὅπως εἶναι ἡ Ἁγία Τριάδα Θεός κατά φύση.

    Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός  τῆς ζωῆς μας, διότι πλασθήκαμε ἀπό τόν Τριαδικόν Θεόν  κατ’εἰκόνα καί καθ’ὁμοίωσιν.

    Καλούμεθα νά πορευθοῦμε ἀπό τό κατ’εἰκόνα εἰς τό καθ’ ὁμοίωσιν. Ἡ πορεία αὐτή πραγματοποιεῖται μέ τήν χάριν καί τόν φωτισμόν τοῦ Θεοῦ, μέ τήν προϋπόθεση ὅτι θά παραμείνουμε κοντά Του καί θά ἐφαρμόσουμε τόν νόμον Του καί τίς ἐντολές Του.

   Τότε θά  ἐπιτευχθεῖ ἡ θέωσή μας, θά γίνουμε θεοί κατά χάριν καί θά ἀπολαύσουμε τήν αἰώνια καί μακαρία ζωή τοῦ παραδείσου.ΑΜΗΝ.