Παγκόσμια Ημέρα Δράσης για τις επιπτώσεις της Κλιματικής Αλλαγής - Ενημερωτική εκδήλωση στο Κατάκολο από την - "Πρωτοβουλία Ηλείας ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων"

Στο  πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Δράσης (20/9) για τις επιπτώσεις της Κλιματικής Αλλαγής, η "Πρωτοβουλία Ηλείας ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων" πραγματοποίησε στη μαρίνα Κατακόλου ενημερωτική εκδήλωση – προβολή ντοκιμαντέρ σχετικά με τις εξορύξεις Υ/Α .
Όπως είναι γνωστό, στις 20 Σεπτεμβρίου ολοκληρώνεται και ο τυπικός χρόνος της Δημόσιας Διαβούλευσης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της Α΄ Φάσης του σχεδιαζόμενου έργου υποθαλάσσιας εξόρυξης στο Κατάκολο (οικόπεδο 10).

Τα ορυκτά καύσιμα αποτελούν την κύρια αιτία πρόκλησης της κλιματικής κρίσης που εξελίσσεται και επηρεάζει σχεδόν κάθε γωνιά του πλανήτη.

Την καταψήφιση των συμβάσεων παραχώρησης δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων σε Κρήτη και Ιόνιο, που κατατέθηκαν στη Βουλή, ως εθνικά επιζήμιων, έχουν ζητήσει με επιστολή τους https://www.wwf.gr/images/pdfs/WWF_Greenpeace_epistoli_pros_voyleytes_gia_symbaseis_ydrogonathrakon.pdf  προς τα κόμματα και τους βουλευτές οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, WWF Ελλάς και Greenpeace. 

 

Η κύρωση των συμβάσεων συμπίπτει χρονικά με τη Διάσκεψη του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα και τις μαθητικές κινητοποιήσεις παγκοσμίως κατά της κλιματικής κρίσης.

Την Παρασκευή 20/9/2019 εκατομμύρια άνθρωποι από το Σίδνεϊ έως το Δελχί και από το Λονδίνο μέχρι τη Νέα Υόρκη διαδήλωσαν για την κλιματική αλλαγή. Σε όλο τον κόσμο πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 5.000 κινητοποιήσεις, με αυτή στη Νέα Υόρκη να προδιαγράφεται η σημαντικότερη, με 1,1 εκατομμύριο μαθητές από 1.800 δημόσια σχολεία, οι οποίοι είχαν  πάρει άδεια από τις αρχές να μην παρακολουθήσουν  τα μαθήματά τους.

Η Ελλάδα συντονίστηκε με την παγκόσμια κινητοποίηση και συμμετείχε με τη σειρά της καλώντας σε αντίστοιχες πορείες στην Αθήνα και σε άλλες  περιοχές.

 Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν με εντυπωσιακή συμμετοχή και παλμό δύο διαδηλώσεις – διαμαρτυρίες από μαθητές - η δράση των μαθητών εντάσσεται στο πλαίσιο του παγκόσμιου μαθητικού κινήματος, Fridays For Future, που διαμαρτύρεται για την ανεπαρκή αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης - και την Πρωτοβουλία Ενάντια στην Περιβαλλοντική Καταστροφή και την Κλιματική Αλλαγή.

Ενημερωτική εκδήλωση στο Κατάκολο

Η ενημερωτική εκδήλωση που διοργάνωσε  «Πρωτοβουλία Ηλείας ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων» περιλάμβανε συζήτηση και  οπτικό υλικό από την δράση των μελών του Blue Panda, του νέου καραβιού του WWF, που πραγματοποιήθηκε  το διάστημα 20 - 30 Ιουλίου 2019 σε συνεργασία με τοπικές ομάδες και κατοίκους της Ζακύνθου, της Ιθάκης και της Κεφαλονιάς ενάντια στις απειλές που αντιμετωπίζει σήμερα η θαλάσσια ζωή, όπως είναι οι εξορύξεις πετρελαίου και η πλαστική ρύπανση

 

 

Έγινε προβολή του εξαιρετικού ντοκιμαντέρ "Μπαζιλικάτα", περιοχή της νότιας Ιταλίας, όπου έχει πραγματοποιηθεί παρεμφερής με τη σχεδιαζόμενη στο Κατάκολο εξόρυξη Υ/Α και οι κάτοικοι έχουν βιώσει τις συνέπειες αυτής.
 Στη συνέχεια προβλήθηκε το πολυβραβευμένο  ντοκιμαντέρ " Το αίμα του Κουάν Κουάν" του "Εξάντα" από τα παρθένα δάση του Αμαζονίου, όπου συντελείται ένα ανείπωτο έγκλημα διαρκείας λόγω ρίψης τοξικών πετρελαϊκών αποβλήτων και διαρροές αργού πετρελαίου.

 

 

Καταστροφή από τα πετρέλαια στην Ηλεία(;) αλά Μπαζιλικάτα στην Ιταλία

 

Ένα ταξίδι στις κοιλάδες πετρελαίου

 

Η επαρχία Μπαζιλικάτα στη Νότια Ιταλία είναι μια περιοχή με σπάνια φυσική ομορφιά και πλούσια ιστορία. Εκεί βρίσκεται και η Ματέρα  μια μικρή πόλη που χαρακτηρίζεται ως  η «Καππαδοκία της Ιταλίας» και κλείνει στους τοίχους και στις σπηλιές της, τα περίφημα Sassi di Matera,  ολόκληρη την ιστορία της ανθρώπινης ύπαρξης πάνω στον πλανήτη αφού τα παλαιότερα ευρήματα φθάνουν στην Παλαιολιθική Εποχή.

 

Από το 1993 οι Βράχοι της Ματέρας συμπεριλαμβάνονται και στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, ως εξαιρετικό δείγμα τρωγλοδυτικής εγκατάστασης στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, απόλυτα προσαρμοσμένης στο έδαφος και το οικοσύστημα, στην οποία ανακαλύφθηκαν ίχνη αντιπροσωπευτικά σημαντικών σταδίων της ανθρώπινης ιστορίας και εξέλιξης.

 

Η επαρχία της Μπαζιλικάτα  είναι η πιο ορεινή περιοχή της νότιας Ιταλίας, και η οικονομία της περιφέρειας βασίζεται στην καλλιέργεια σιτηρών, πατατών, ελιών και αμπελιών, ενώ υπάρχουν και πολλές βιομηχανίες, παρόλα αυτά οι κάτοικοί της  έχουν κουραστεί από το ότι η περιοχή τους κατάντησε «ο σκουπιδοτενεκές της Ιταλίας».

 

 

Η εξόρυξη πετρελαίου στην Μπαζιλικάτα στάθηκε κυριολεκτικά «μάνα εξ’ουρανού». Αλλά όχι για όλους…

Το πετρέλαιο που εξορύσσεται στην Μπαζιλικάτα καλύπτει το 6% των εθνικών αναγκών αλλά η Ιταλία και όλη η Μπαζιλικάτα δεν έχουν κανένα, μα κανένα, όφελος ενώ χιλιάδες πολίτες τρελαίνονται με την ιδέα ότι, κάθε ημέρα, καταληστεύονται οι φυσικοί τους πόροι και αρρωσταίνουν εισπνέοντας τις αναθυμιάσεις της υπόγειας κόλασης.

 

Τα τεράστια οφέλη από το πετρέλαιο, πλούτος και νομισματική ρευστότητα, αφορούν ελάχιστα άτομα ανά χώρα,  που αντιστοιχούν σε αρρώστια, καρκίνους, ρύπανση, φτώχεια, διαφθορά, ανεργία, υποτίμηση περιουσιακών στοιχείων, απώλεια παραγωγικότητας, μετανάστευση και οργή για τους υπόλοιπους.

 

Το πετρέλαιο δεν έφερε δουλειές. Μηχανικοί, διευθυντικά στελέχη και ειδικοί των εταιρειών εξόρυξης ήταν ήδη προσωπικό τους. Χρησιμοποιήθηκε μόνο λίγο απλό εργατικό προσωπικό, το οποίο έμεινε γρήγορα χωρίς δουλειά μόλις τελείωσαν τα έργα της προετοιμασίας των εξορύξεων.

 

Τα δικαιώματα εκμετάλλευσης είναι τα χαμηλότερα στο κόσμο: το 7% μισού διεσεκατομμυρίου τον χρόνο. Το κόλπο είναι στις συμβάσεις: για όλο το διάστημα που η παραγωγή θα είναι μικρότερη των 100 χιλιάδων βαρελιών την ημέρα, το ΕΝΙ – Εθνικός Οργανισμός Υδρογονανθράκων - δεν θα πληρώνει περισσότερο από το 7%.

 

Όλοι οι κάτοικοι των ενδιαφερόμενων περιοχών αναρωτιούνται: Πόσο είναι το κέρδος αυτών των ανθρώπων; Που πάνε αυτά τα χρήματα; Είναι αυτοί στους οποίους έμειναν και μένουν μόνο η δυσωδία και οι υποτιμημένες περιουσίες δίχως να υπολογίζονται αυτά που έχουν ήδη χαθεί: το μεγαλείο του χώρου τους, ο πλούτος της φύσης τους και η κερδοφορία των γεωργικών τους δραστηριοτήτων.

 

 Το πετρέλαιο έφερε μόνο καταστροφή, ελάχιστους εκατομμυριούχους και για τους λοιπούς φτώχεια και μετανάστευση.

«Το αίμα του Κουάν Κουάν»

 

Στα παρθένα τροπικά δάση του Αμαζονίου, της περιοχής με την μεγαλύτερη βιοποικιλότητα στον πλανήτη, συντελείται ένα ανείπωτο έγκλημα διαρκείας κατά της ανθρωπότητας. Αυτό το ντοκιμαντέρ – το  δεύτερο του Γιώργου Αυγερόπουλου με την ίδια θεματική μετά το βραβευμένο «Δέλτα, Οι βρώμικες δουλειές του Πετρελαίου» - είναι αφιερωμένο στις φυλές Tetetes και Sansahuaris. Οι φωνές τους σίγησαν για πάντα στην αυγή του 21ου αιώνα εξαιτίας της… «ανάπτυξης» στην περιοχή.

Για αιώνες η Αμαζονία του Εκουαδόρ ήταν ένα απροσπέλαστο μέρος. Και όμως, στα βάθη της ζούγκλας οκτώ φυλές ιθαγενών ζούσαν σε αρμονία με το περιβάλλον.

 Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 όλα άλλαξαν

Κάτω από την πυκνή ζούγκλα ανακαλύφθηκε πως υπάρχει ένας υπόγειος ωκεανός πετρελαίου, ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα της Λατινικής Αμερικής.
Έτσι το 1964, η περιοχή άρχισε να γεμίζει με λευκούς.

Οι υπάλληλοι της Texaco, όταν είδαν τους Ινδιάνους εκεί, θέλησαν να τους δώσουν φαγητό. Τους έδωσαν ένα πιάτο ρύζι με τρία κουτάλια για να φάνε. Εκείνοι αφού έφαγαν, πήραν το πιάτο και τα κουτάλια και έφυγαν.

Με αυτόν τον τρόπο η  Αμαζονία του Εκουαδόρ ήρθε σε επαφή με την «ανάπτυξη» και το Δυτικό πολιτισμό. Σήμερα οι Κοφάν λένε πως οι πετρελαιοπηγές στις περιοχές τους  διαπραγματεύτηκαν για ένα πιάτο ρύζι και τρία κουτάλια.

Μετά ήρθαν οι άποικοι. Το κράτος πριμοδοτούσε όποιον ήθελε να πάει ανατολικά, στην αφιλόξενη ζούγκλα, με 50 εκτάρια τροπικού δάσους. Να το αποψιλώσουν και να το καλλιεργήσουν. Ήρθαν χιλιάδες από όλο το Εκουαδόρ. Νέες πόλεις ξεφύτρωσαν. Ήταν φτωχοί μιγάδες και μαύροι γεμάτοι ελπίδες,  που έψαχναν γη και δουλειά στη νέα βιομηχανία. Σήμερα υπάρχουν χιλιάδες απογοητευμένοι φτωχοί.

 

 Τα ζώα και τα ψάρια πέθαιναν, το κυνήγι λιγόστευε και πρωτόγνωρες αρρώστιες θέριζαν τον πληθυσμό.

Η ζούγκλα γέμισε με εκατοντάδες δεξαμενές στις οποίες η Texaco πετούσε τα τοξικά απόβλητα της άντλησης. Χωρίς καμία στεγανοποίηση και με την βοήθεια των τροπικών καταιγίδων τα απόβλητα διέρρευσαν στο περιβάλλον, ενώ είχε ανακαλυφθεί ο τρόπος της ασφαλούς επαναδιοχέτευσης στο υπέδαφος. Παρόλα αυτά στο Εκουαδόρ δεν εφαρμόστηκαν αυτές οι μέθοδοι. Και ο λόγος είναι απλός. Με αυτόν τον τρόπο εξοικονόμησαν 4 δις δολάρια.

 

Υπολογίζεται από τις οικολογικές οργανώσεις, ότι η Texaco πέταξε με αυτόν τον τρόπο στο περιβάλλον 18 ½ δις γαλόνια τοξικών πετρελαϊκών αποβλήτων, χωρίς να λογαριάζονται σε αυτό το νούμερο, τα βαρέλια αργού που ξέφυγαν απευθείας στη ζούγκλα από διαρροές ή ατυχήματα. Βρισκόμαστε σύμφωνα με κατήγορους της Texaco, μπροστά στην μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή του πλανήτη.

 

Η κρατική εταιρεία που ανέλαβε μετά την Texaco, η Petroecuador φαίνεται πως κληρονόμησε εκτός από τις εγκαταστάσεις και όλες τις κακές πρακτικές της πολυεθνικής. Η διαρροές είναι συνεχείς και οι ανοιχτές δεξαμενές εξακολουθούν να μολύνουν το υπέδαφος.  

 Στην κοινότητα Νταιγιούμα  οι κάτοικοι τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για την ρύπανση της περιοχή τους και να κλείσουν τους δρόμους που οδηγούν σε ένα από τα μεγαλύτερα πετρελαιοφόρα πεδία της χώρας. Η διαμαρτυρία κατεστάλη βίαια και ο πρόεδρος χαρακτήρισε τους κατοίκους «τρομοκράτες που παίζουν με το ψωμί όλων των Εκουαδοριάνων».

Σήμερα οι δείκτες καρκίνου στην περιοχή είναι αυξημένοι κατά 147% σε σχέση με άλλες επαρχίες της χώρας όπου δεν γίνονται πετρελαϊκές δραστηριότητες.

 

Οι ιθαγενείς και οι άποικοι της Αμαζονίας ενωμένοι διεκδικούν 16 δις δολάρια αποζημίωση από την Texaco για την καταστροφή που τους προκάλεσε. Η δίκη που άρχισε το 1993 μπήκε στο 15 χρόνο της. Είναι η μεγαλύτερη δίκη για το περιβάλλον στην παγκόσμια ιστορία. Μία μάχη ανάμεσα στο οικονομικό συμφέρον και την ανθρώπινη ζωή, ανάμεσα σε «νομικά πρόσωπα» και πρόσωπα υπαρκτά που νιώθουν πόνο και οργή για την αδικία.

 

Την συνόψισε με την σοφία της δικής του κοσμοθεωρίας ο Σαμάνος των Cofan:
«Πάντα το κράτος μιλά για ανάπτυξη, για μια καλύτερη ζωή, για αυτό οι πετρελαϊκές βγάζουν καθημερινά πετρέλαιο. Αλλά για μας, δεν τους καίγεται καρφί. Βάζουν εκρηκτικά και δυναμίτες στη γη, μολύνουν με χημικά τη φύση, και έτσι μας σκοτώνουν τον Κουάν Κουάν ρουφώντας το αίμα του. Ο θεός μας πεθαίνει και δεν έχουμε κυνήγι όπως παλιά. Ζούμε με αρρώστιες και με λίγη τροφή.»